Κι αν πάρει μέσα σε δύο χρόνια 6 με 10 δις θα μειωθεί το χρέος τόσο, ώστε να πει κανείς ότι… αντιμετωπίζεται το χρέος των 340 δις ευρώ;
Μπορεί να χαρακτηρίσει στα σοβαρά κανείς «μεταρρυθμίσεις» και «διαρθρωτικές αλλαγές» την πώληση κερδοφόρων επιχειρήσεων, που όχι μόνο δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και τους φορολογούμενους, αλλά δίνουν τη δυνατότητα στο δημόσιο να παρεμβαίνει σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, όπως είναι το τραπεζικό σύστημα, και να διαμορφώνει θετικά για τους πολίτες δεδομένα;
Κι όμως. Η κυβέρνηση μας πουλάει μια μία ακόμη φορά φούμαρα, όπως κάνει επί ενάμισι χρόνο για να δικαιολογήσει το γενικό ξεπούλημα – ντροπή. Για να προχωρήσει στην πιο προκλητική αναδιανομή του πλούτου της χώρας, με επίφαση μάλιστα πατριωτισμού…
Επί ενάμισι η κυβέρνηση δεν έκανε απολύτως τίποτα – ή έστω έκανε σε κάποιους τομείς κάποια πράγματα, μικρής όμως σημασίας για την αντιμετώπιση του μεγάλου οικονομικού προβλήματος, με τα ελλείμματα και το χρέος.
Αποδέχθηκε και εφάρμοσε ένα μνημόνιο, που όχι μόνο δεν έδινε λύση, αλλά μεγάλωσε το πρόβλημα. Βύθισε τη χώρα στην ύφεση, όπως ακριβώς το είχαν προβλέψει όλοι οι πολέμιοί του. Ένα μνημόνιο, που αφήνει διαρκώς πίσω του μαύρες τρύπες, τις οποίες μετά η χώρα καλείται να τις μπαλώσει με χειρότερους όρους και μεγαλύτερες θυσίες.
Επί ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση αρνήθηκε, απέφυγε ή έστω δεν κατάφερε να κάνει τα αυτονόητα, εκείνα, που ακριβώς είχε υποσχεθεί, στις εκλογές του 2009. Όπως το να περιορίσει τη σπατάλη στο δημόσιο, να αναθερμάνει την οικονομία, να φτιάξει φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς για να καταπολεμήσει την προκλητική φοροδιαφυγή, να αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία, όχι όπως τη λέει τώρα, αλλά στην υγιή μορφή της αξιοποίησης: δεν μπορεί για παράδειγμα ένας οργανισμός να έχει ιδιόκτητα κτήρια, αλλά να πληρώνει ενοίκιο για τις υπηρεσίες του!
Καθυστέρησε στην εφαρμογή κάθε αναγκαίου μέτρου, που θα έβαζε την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου, ώστε να μειωθούν και τα ελλείμματα και το χρέος.
Τι έκανε στα αλήθεια μέχρι τώρα η κυβέρνηση για να… σώσει τη χώρα;
Περιέκοψε τις δημόσιες δαπάνες με περιορισμό του μισθολογικού κόστους, εφαρμόζοντας την εύκολη συνταγή: μείωση μισθών και συντάξεων.
Περιόρισε τις δημόσιες δαπάνες με περιορισμό των δημοσίων επενδύσεων, σταματώντας κάθε έργο και ενισχύοντας την ύφεση.
Και φυσικά διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις. Α, και άλλαξε το συνταξιοδοτικό, με τον πιο κλασικό τρόπο, μείωσε δηλαδή τις συντάξεις και αύξησε τα όρια ηλικίας.
Αυτά!!!!!
Για να σώσει τη χώρα μείωσε απλά κάποιους μισθούς και δεν έκανε δημόσιες επενδύσεις.
Σταμάτησε τη σπατάλη; Προφανώς ΟΧΙ.
Επί ένα χρόνο, για παράδειγμα, η φαρμακευτική δαπάνη δεν μειώθηκε καθόλου. Εμφανίζεται μεν ότι έχει μειωθεί τώρα, αλλά σε βάρος των ασθενών, αφού τα συνταγογραφούμενα φάρμακα μειώθηκαν και έτσι δεν επιβαρύνονται τα ταμεία.Μειώθηκε η σπατάλη στα νοσοκομεία; Σχεδόν καθόλου. Το είπε και ο Γιάννης Ραγκούσης πρόσφατα.
Μειώθηκαν τα λειτουργικά έξοδα οργανισμών; Αξιοποιήθηκαν τα ακίνητα των οργανισμών και του δημοσίου γενικά για να σταματήσει το κράτος να πληρώνει απίστευτα ενοίκια; Καθόλου. Εδώ δεν καταργήθηκαν οι λεγόμενοι περιττοί οργανισμοί – με εξαίρεση ελάχιστους – πώς να μειωθούν οι σπατάλες;
Βοηθήθηκε η ανάπτυξη; ΟΧΙ.
Μειώθηκε η γραφειοκρατία για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών; ΟΧΙ.
Διαμορφώθηκε ένα σταθερό και κατανοητό φορολογικό πλαίσιο, που θα βοηθούσε τις επενδύσεις; ΟΧΙ.
Είναι τόσο πασιφανές, που μοιάζει σαν εγκληματική αμέλεια: Χωρίς ανάπτυξη, χωρίς παραγωγή πλούτου, που θα φέρει έσοδα, το αδιέξοδο στην οικονομία ήταν δεδομένο. Το άφησαν να πάει έτσι. Και μετά εμφάνισαν το γενικό ξεπούλημα, όχι απλά ως τη μόνη, την αναγκαία λύση, αλλά και ως μεγάλη κίνηση για την… αναγέννηση της χώρας!!!!
Πιο προκλητικός απ’ όλους, ήταν το βράδυ της Δευτέρας, που αποφασίστηκε το ξεπούλημα, ο αρμόδιος για την… ανάπτυξη. Ο άνθρωπος, που δεν έκανε σχεδόν τίποτα επί εννέα μήνες για να πάρει μπροστά η οικονομία, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης.
Ο οποίος χαρακτήρισε «ιστορικό» το Υπουργικό Συμβούλιο, που αποφάσισε, όπως είπε την «αποσοβιετοποίηση του κράτους και τη δημιουργία ενός νέου ισχυρού οικονομικού προτύπου με χαρακτηριστικά του την εξωστρέφεια, τον δυναμισμό και την καινοτομία».
Ο κ. Χρυσοχοΐδης μίλησε για «στρεβλό οικονομικό περιβάλλον , που στην πραγματικότητα χτίζαμε όλοι μεταπολιτευτικά, δημιουργώντας ένα κράτος «πελατειακό και μια οικονομία προσοδοθηρική».
Μα, καλά. Αν ήταν έτσι και χρειάζονταν η χώρα να ξεπουλήσει τον ΟΤΕ, το Ταχυδρομικό ταμιευτήριο, τα λιμάνια και την ΕΥΔΑΠ γιατί δεν το έκανε από την αρχή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, από το 2009, ώστε και καλύτερες τιμές να πετύχει και πιο γρήγορα να έλθει η «αποσοβιετοποίηση»; Γιατί περίμενε ενάμισι χρόνο; Και γιατί φώναζε, όπως φώναζε το ΠΑΣΟΚ, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ βάδιζε στο δρόμο της… αποσοβιετοποίησης, ξεπουλώντας τότε τα… ασημικά, όπως έλεγαν όλα τα στελέχη, που σήμερα έγιναν υπουργοί και στην πραγματικότητα χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων;
opinionpost.gr