Με την κυβέρνηση να έχει πλέον χάσει ακόμη και τους «συμμάχους» του Μνημονίου 1, την καθολική απόρριψη του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και την μάχη εντός και εκτός κοινοβουλίου προ των πυλών, οι κινήσεις πανικού πολλαπλασιάζονται.
Αποκορύφωμα, το διάγγελμα του πρωθυπουργού, που για άλλη μια φορά έκανε έκκληση για συναίνεση, μιλώντας για «υπέρβαση των κομματικών τειχών» και δηλώνοντας πρόθυμος να συζητήσει τις «χρήσιμες, δίκαιες, έξυπνες και αποτελεσματικές προτάσεις» (το πρόβλημα είναι ποιος θα τις αξιολογήσει ως τέτοιες) αποδεχόμενος την συνδρομή προσωπικοτήτων, με την τοποθέτηση προσώπων κοινής αποδοχής σε θέσεις – κλειδιά και την δημιουργία… ομάδων εργασίας!
Η προσπάθεια που καταβάλλεται τώρα είναι να πειστούν οι πολιτικές δυνάμεις, αλλά και ο κόσμος και οι «Αγανακτισμένοι», πως οι θυσίες είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες, προκειμένου να σωθεί η χώρα από την χρεοκοπία.
Για το καλό της Ελλάδας, όπως είπε. Και «για το αύριο των παιδιών μας». Μάλιστα, ο πρωθυπουργός υποστήριξε πως το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα δεν είναι μόνο ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, αλλά… αλλάζει την Ελλάδα και «χτίζει» ένα νέο σύστημα παιδείας και πρόνοιας, με σκοπό να… προστατευτούν οι πιο ευάλωτοι και οι άνεργοι (που αισίως έφθασαν στο 16,5%).
Προπαγανδιστικά δηλαδή, το Μεσοπρόθεσμο με τις περικοπές, τη βαριά φορολογία, την αύξηση του ΦΠΑ και όλα τα άλλα επώδυνα μέτρα, πρέπει να ψηφιστεί, διότι «περιλαμβάνει μεγάλες αλλαγές παντού», που αποφασίζονται «για το μέλλον μας» και επομένως θα βελτιώσουν τη ζωή μας!
Μάλιστα, αν και ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε το πρωί της Παρασκευής στη Βουλή ότι βρισκόμαστε υπό επιτήρηση, διότι εξαρτώμεθα από τις «δάνειες δυνάμεις» στις οποίες προστρέξαμε επειδή «είχαμε ανάγκη από δανεικά», φαίνεται ότι έχει πάψει πλέον να διερωτάται «πού πήγαν τα λεφτά».
Λαμβάνει – και ο ίδιος, αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα – ως δεδομένο ότι τα επί δεκαετίες εισρέοντα εθνικά και κοινοτικά χρήματα, είτε έκαναν φτερά, είτε έγιναν αντικείμενο κακοδιαχείρισης και διασπάθισης.
Και επομένως τώρα, χωρίς να λογοδοτήσει και χωρίς να τιμωρηθεί κανείς, οφείλουμε να υποβληθούμε σ’ αυτόν τον «συγκυριακό πόνο», όπως τον αποκάλεσε!
Κορυφαία στιγμή, ήταν όταν, απαντώντας στην αίθουσα της Ολομέλειας στον κ. Τσίπρα, και σε μελοδραματικό ύφος, διεκτραγώδησε την προσωπική του κατάσταση, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως… επαίτη που έχει βάλει δίσκο:
«Ποιος δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός θα ήθελε να βγαίνει με το δίσκο να μαζεύει λεφτά από άλλες χώρες και να τα ακούει και από πάνω αλλά εγώ το κάνω για το συνταξιούχο, το μισθωτό, δεν το κάνω για την πάρτη μου, το κάνω για τον εργαζόμενο, το συνταξιούχο, τη νέα γενιά, τη μικρομεσαία επιχείρηση. Θα ήταν δύσκολα αν δεν έτρεχα, αν δεν τρέχαμε να πάρουμε αυτά τα χρήματα».
Είπε μάλιστα πως θα μπορούσε «να τους φτύσει», πως του είναι εύκολο, αλλά την επόμενη ημέρα «δεν θα είχαμε να πληρώσουμε όλους τους δημόσιους υπάλληλους και τους συνταξιούχους μαζί»!
Ουσιαστικά, προβάλλεται ευρέως – και από τους συμμάχους του πρώτου μνημονίου – η άποψη ότι η χώρα υποδουλώνεται οικονομικά για να μην μείνουν χωρίς σύνταξη και μισθό οι πολίτες της.
Χωρίς να γίνεται η παραμικρή αναφορά στους λόγους της πολιτικής ανικανότητας και ασυνειδησίας για τους οποίους η Ελλάδα βρέθηκε να ζητιανεύει για δανεικά, επειδή κινδυνεύουν οι μισθοί και οι συντάξεις.
Ουσιαστικά, η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να διασωθεί – διότι θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης αν ένα ωραίο πρωί δήλωνε πως δεν έχει να καταβάλει μισθούς και συντάξεις – μετατρέπεται σε προσπάθεια σωτηρίας της χώρας!
Στο μεταξύ, η επιτήρηση παίρνει σάρκα και οστά, καθώς ο υπουργός των Οικονομικών ανακοίνωσε ήδη πως στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας που θα συσταθεί, θα μετέχουν δύο επιτηρητές από την Κομισιόν και τις χώρες της ευρωζώνης.
Διότι, όπως είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου κατά την παρουσίαση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, «δεν υπάρχουν ανώδυνες παρεμβάσεις».
Για «κατασκεύασμα» και «έκτρωμα», που ουδέποτε κοινοβούλιο κλήθηκε να ψηφίσει, μιλά ο πρώην υπουργός και καθηγητής πανεπιστημίου Προκόπης Παυλόπουλος, προσθέτοντας πως πρόκειται για υπόδειγμα παραβίασης του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αποτελείται από 120 σελίδες «αιτιολογικής έκθεσης» και 16 σελίδες πινάκων, που όμως, συναποτελούν μια «έκθεση ιδεών», που «παραπέμπει σε προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ», καθώς ξεκινά με τον τίτλο-σύνθημα, «Η Ελλάδα αλλάζει: Κάνοντας την κρίση ευκαιρία»!
Η άποψη περί αντισυνταγματικότητας εδράζεται, κατά τον κ. Παυλόπουλο, στο γεγονός ότι πρόκειται για προβλέψεις οικονομικής εξέλιξης, χωρίς κανένα εχέγγυο πραγματοποίησής τους. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου δεν περιλαμβάνει την παραμικρή κανονιστική ρύθμιση.
Απλώς η Βουλή καλείται να «ποντάρει» σε ένα οικονομικό και δημοσιονομικό στοίχημα. Εξ ου και η αμήχανη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, που συνοδεύει το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Η νέα εβδομάδα, που ξεκινά με την εορτή του Αγίου Πνεύματος, θα είναι χωρίς αμφιβολία η απαρχή μιας μεγάλης περιπέτειας μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο.
Ακόμη και το Άγιο Πνεύμα έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά!
