Το πράγμα έχει ώς εξής: Η αξιολόγηση «επιλεκτική χρεοκοπία» ή «selective default” είναι μια κατηγορία χαμηλότερα απο αυτή στην οποία μας έχουν κατατάξει σήμερα οι οίκοι αξιολόγησης ( κατηγορία C) αλλά είναι και μια κλίμακα υψηλότερα απο την κατηγορία της “πτώχευσης” (κατηγορία D) . Σύμφωνα με τους οίκους αξιολόγησης στην κατηγορία ‘επιλεκτική πτώχευση” μπαίνει κάποια χώρα όταν δεν πληρώσει μια υποχρέωση της, αλλά μπορέσει να πληρώνει τις υπόλοιπες απο εκεί και πέρα.
Η παραμονή στην κατηγορία “επιλεκτική πτώχευση” είναι μικρής διάρκειας δηλαδή λίγων ωρών ή μιας ημέρας. Στη συνέχεια η χώρα επανέρχεται στην κατηγορία C.
Το πράγμα ακούγεται και είναι μπερδεμένο. Όμως όλο αυτό συμβαίνει διότι οι οίκοι αξιολόγησης είπαν στους ευρωπαίους οτι αν επιμηκύνουν το χρέος μας που ανήκει σε ιδιώτες (τραπεζικά ιδρύματα κλπ) τότε θα μας ρίξουν σε αυτή την κατηγορία. Οι Ευρωπαίοι δέχονται να μπούμε σε αυτή την κατηγορία, αρκεί να μη μπούμε στην κατηγορία της πτώχευσης, διότι εκεί πλέον το πράγμα δεν σώζεται.
Με τον τρόπο αυτό και τη σύντομη παραμονή μας στην κατηγορία «επιλεκτική πτώχευση» εξασφαλίζεται και η επιμήκυνση της διάρκειας του χρέους και η συμμετοχή ιδιωτών και η αποφυγή του πιστωτικού γεγονότος και η αποφυγή πληρωμής των cds.
Παράλληλα το ετήσιο κόστος αποπληρωμής των χρεών μας μειώνεται, η πτώχευση της χώρας αποκλείεται και το τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτείται και δεν πτωχεύει. Η λύση αυτή ανοίγει το δρόμο για μια «ευρωπαική λύση» στο πρόβλημα των κρατικών χρεών. Μένει να δούμε πώς θα υλοποιηθεί.