1) Το "πετρέλαιο" της Ελλάδας είναι το ανθρώπινο δυναμικό της...
 
Ασχέτως της απόφασης που θα λάβουν σήμερα στη σύνοδο κορυφής οι ηγέτες της Ευρωζώνης, η σωτηρία της Ελλάδας από το αδιέξοδο της μεταπολίτευσης και η επάνοδος σε ένα βιώσιμο κρατικό και οικονομικό μοντέλο θα εξαρτηθεί από αυτά που θα γίνουν ή δεν θα γίνουν στο εσωτερικό.
 
Όσες φορές στο παρελθόν την ανασυγκρότηση της χώρας την ανέλαβαν οι ξένοι, το εγχείρημα κατέληξε σε φιάσκο. Υπάρχει μια διαφορά τώρα σε σχέση με παλαιότερα.
 
Είναι η ύπαρξη μιας κρίσιμης μάζας Ελλήνων που έχουν γνωσιακή πρόσβαση στις διεθνείς εξελίξεις τόσο λόγω επαρκούς μόρφωσης όσο και λόγω τεχνολογικών εξελίξεων, που δεν αισθάνονται καλά να νιώθουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στο παγκόσμιο χωριό...
 
Οι οπαδοί της συντήρησης και του παρασιτισμού, περιμένουν τη σωτηρία της χώρας από το πετρέλαιο που δεν έχουν δει ακόμη, τη Ρωσία, την Κίνα ή τους περίφημους Ελ με έδρα το Σείριο (όχι της Εθνικής οδού αλλά τον γαλαξία). Το «πετρέλαιο» της Ελλάδας είναι το ανθρώπινο δυναμικό της, απλά πρέπει να το αφήσουμε να ανθίσει περιορίζοντας τα «ζιζάνια»...
 
Καλά νέα...
 
Η σφοδρότητα της σύγκρουσης με τους αυτοκινητιστές πάντως δείχνει πως κάτι αλλάζει στη χώρα. Η διαφορά μιας μεταρρύθμισης από την απατηλή εικόνα μιας μεταρρύθμισης μπορεί να διαπιστωθεί μόνο από την σφοδρότητα των αντιδράσεων των θιγόμενων.
 
Τουτέστιν, όλες οι μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις που γίνονταν χωρίς αντιδράσεις των θιγόμενων ήταν «γιαλαντζί» μεταρρυθμίσεις, για τα μάτια της τρόικα, της κοινής γνώμης ή της υφηλίου.
 
Από την αρχή αυτής της κρίσης χρεοκοπίας, και αρκετά χρόνια πριν, αλλά τότε δεν εύρισκε Ευήκοα ώτα για τέτοια θέματα, η στήλη είχε επισημάνει πως η βασική αιτία του ελληνικού προβλήματος είναι η συντεχνιακή και παρασιτική δομή της ελληνικής κοινωνίας που έχει σαν πυρήνα της το ελληνικό κράτος.
 
Αυτή την παρασιτική δομή έρχονταν και κάλυπταν με μανδύες προοδευτισμού πράσινους, γαλάζιους και κόκκινους, οι πολιτικές ιδεολογίες που κυριάρχησαν από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Κοινός παρονομαστής όλων των «αγωνιστών» της ευημερίας με δανεικά, ήταν η εξασφάλιση ρώγας για βύζαγμα στον κρατικό κορβανά. 
 
Μοιραία, με τη χρεοκοπία του κράτους, όλοι οι κρατικοδίαιτοι αγκιτάτορες θα μείνουν χωρίς εργασία. Αυτοί είναι οι ιδεολογικοί αντίπαλοι της μεταρρύθμισης και ως εκ τούτου το εγχείρημα, μπορεί να μοιάζει, αλλά δεν είναι όσο δύσκολο φαίνεται. Αρκεί να γίνει η αρχή, όπως έγινε και με το παρακράτος της Χούντας και μετά όλοι δήλωναν αντιστασιακοί...
 
Επανασύσταση..
 
Αν δεν διαλυθεί και επανασυντεθεί πυρήνας του ελληνικού κράτους  σε άλλη βάση, είναι απίθανο η ελληνική οικονομία θα επανέλθει σε σχηματισμό που θα μπορεί να εξασφαλίζει τις ανάγκες επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας.
 
Όπως έχουμε ξαναγράψει, τα 45 δισ. που αθροίζουν οι λογαριασμοί του κρατικού προϋπολογισμού το 2009, που πήγαν σε μισθούς και συντάξεις, είναι παρά πολλά για τα μεγέθη της οικονομίας μας που με το ζόρι μαζεύει περί τα 50 δισ. ευρώ.
 
Ούτε καν η μείωσή τους σε 38 δισ. το 2015 που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο δεν επαρκεί για να υπάρξει επάνοδος στη βιωσιμότητα.
 
Κατά συνέπεια όπως προβλέπουμε από την αρχή, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο θα μειωθούν δραστικά αλλά και θα αλλάξουν σχέση εργασίας, αποχαιρετώντας οι περισσότεροι την ασύδοτη μονιμότητα. Οι συνταξιούχοι Κάτω του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης που προέρχονται από διάφορες ΔΕΚΟ και υπηρεσίες με πελατειακή επιρροή στην εξουσία, όχι μόνο θα αποδεχτούν αναστολή και περικοπές των παχυλών συντάξεων, αλλά θα είναι και τυχεροί αν δεν τους ζητηθούν να επιστρέψουν τις καταχρηστικές αυτές απολαβές σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.
 
Φυσικά ευθύνες θα πρέπει να αναζητηθούν και στους πολιτικούς που ανέχθηκαν και ενθάρρυναν όλες αυτές τις σπάταλες και συναλλαγές.  
 
Η όποια απόφαση της ευρωζώνης αφορά την διευθέτηση του χρέους της Ελλάδας και αν θα συνεχίσει να υπάρχει η κοινή ομπρέλα του ευρώ. Οποια έκβαση και αν επικρατήσει στο τέλος το στοίχημα της εσωτερικής μεταρρύθμισης παραμένει ίδιο.

Πουθενά, δεν επιβιώνουν τα μη παραγωγικά οικονομικά μοντέλα, ούτε καν στην Κούβα των Κάστρο, όπου μετά τις απολύσεις των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο κράτος ακολούθησε η ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
 Εμείς και στα δυο καθυστερούμε ακόμη...
 
2) Ες αύριον τα σπουδαία...
 
Η δικής μας αγορά τηρεί στάση αναμονής και από αύριο θα έχει τα δεδομένα του κόστους και των προσδοκιών της λύσης που θα αποφασίσει η σύνοδος κορυφής.
 
Οι ευρωπαϊκές αγορές επιδεικνύουν σε όλο αυτό το διάστημα ψυχραιμία που δεν συνάδει με την πιθανότητα προεξόφλησης μιας διαδικασίας διάλυσης της ζώνης του Ευρώ.
 
Ούτως ή άλλως η άποψη μας παραμένει ίδια εδώ και πολύ καιρό, στα χαμηλά των τελευταίων 15-20 ετών είτε πρόκειται για τις 1.400 μονάδες, είτε τις 1.200 είτε τις 900 μονάδες οι κατεύθυνση που είναι λογική να επενδύσει κάποιος είναι μια... Έστω και αν χρειαστεί να περιμένει ή να γράψει πρόσκαιρες ζημιές...
 
3)Ελλάδα όπως Νορβηγία ή καλύτερα όπως Αγκόλα
  
Πολλά έχουν λεχθεί και ειπωθεί σχετικά με τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας ο οποίος είναι καθ΄όλα ικανός να μας χαρίσει την πολυπόθητη έξοδο μας από την κρίση. Όμως ο φόβος όλων μας είναι όχι αν θα βρεθούν ένας ή περισσότεροι Πρίνοι στη χώρα μας αλλά ποιος θα κάνει τη διαχείριση αυτών των κοιτασμάτων που αποδεδειγμένα υπάρχουν στην ηπειρωτική, αλλά κυρίως στη νησιωτική Ελλάδα. Στο σημείο αυτό θα ήταν σώφρων να προστρέξουμε όπως πάντα εμείς οι Έλληνες στα παραδείγματα άλλων πετρελαιοπαραγωγών κρατών.