Η κυβέρνηση μοιρολατρικά πλέον βρίσκεται ουραγός των εξελίξεων και η χώρα οδεύει σε πρόωρες εκλογές.
Το κόμμα της ΝΔ αποκλειστικά και μονό λόγω των πολιτικών επιλογών του αρχηγού της, Αντώνη Σαμαρά, έχει εδώ και καιρό παγιώσει την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίζει μια άνετη αυτοδυναμία την επομένη των εκλογών. Ενώ η αντιμνημονιακή στάση του Α. Σαμαρά, οι οικονομικές προτάσεις εξόδου από....
την κρίση, οι θέσεις του στα εθνικά θέματα και πρόσφατα η πρόταση του για αλλαγές του Συντάγματος προσλαμβάνονται εξαιρετικά θετικά, οι πολίτες εκφράζουν ακόμα σοβαρότατες επιφυλάξεις για τη Νέα Δημοκρατία και το πόσο αυτή μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική λύση εξόδου από την κρίσηΚι αυτή δεν είναι μια εκτίμηση κάποιου δημοσκόπου βασισμένη σε 1.210 τηλεφωνήματα, ή άλλα τόσα. Είναι αυτό που κουβεντιάζουμε όλο αυτόν τον καιρό μεταξύ μας.
Κοινός τόπος στα καφενεία και τις παραλίες της Ελλάδας η εξής “εικόνα”. Ο κόσμος μισεί το ΠΑΣΟΚ, κανείς όμως δεν νοιάζεται για τις εκλογές, σε πείσμα διάφορων σχολιαστών εδώ μέσα και αλλού που διαβάζω. Για το ψωμί του νοιάζεται και για το αύριο των παιδιών του. Και την στιγμή που χθες το βράδυ ένας παιδικός μου φίλος μου έλεγε ότι σκέπτεται να ξαναπάει στην Γερμανία, εγώ δεν μπορούσα να αντιτάξω τίποτα για τη ΝΔ γιατί μου απαντούσε αμέσως (και τι σύμπτωση, τα ίδια μου λένε και πολύ άλλοι): “Ο Αντώνης είναι καλός, πάντα ήταν καλός, έξυπνος, μορφωμένος και κύριος… Ο Σ.. όμως, ο Χ… ο Κ… ο – όπουλος ο – ακης τι να πούνε στον κοσμάκη που ούτε από το σπίτι τους δεν τολμάνε να βγούνε. Και δεν υπάρχουν και διορισμοί να υποσχεθούνε…“. Για οράματα και μεγάλες ιδέες, ούτε λόγος φυσικά.
Κοινός τόπος λοιπόν η επάρκεια του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού της ΝΔ, εκτός ελαχίστων βεβαίως εξαιρέσεων. Και το ερώτημα καίριο, αλλά αναπάντητο: με ποια πρόσωπα θα κάνει ο Α. Σαμαράς τις σαρωτικές αλλαγές που απαιτούνται ; Οι περισσότεροι των υπαρχόντων έχουν ήδη κριθεί αρνητικά!
Συνεπώς πόσο κοντά και ποσό εφικτή είναι μια αυτοδυναμία της ΝΔ υπό αυτές τις συνθήκες;
Η πραγματικότητα των αριθμών είναι αμείλικτη:
- Το 2004 το κόμμα της ΝΔ λαμβάνει 3.359.058 έναντι 3.002.058 ψήφων του ΠΑΣΟΚ και κερδίζει τις εκλογές πανηγυρικά με ποσοστό 5.9%.
- Το 2009 το κόμμα της ΝΔ λαμβάνει 2.295.967 έναντι 3.012.373 ψήφων του ΠΑΣΟΚ και χάνει εκκωφαντικά. Το ΠΑΣΟΚ από την ήττα του 5.9% του 2004 στη νίκη του +10,44% του 2009 κερδίζει μόνον 10.000 περίπου ψήφους.
Η τεράστια διακύμανση των ψηφοφόρων φαίνεται να αφορά αποκλειστικά τη ΝΔ με όμως έναν απόλυτα ιδιότυπο τρόπο: από την πανηγυρική νίκη της ΝΔ στην πλήρη συντριβή λείπουν 1.063.091 ψήφοι. Από αυτούς 224.049 ψήφοι κατευθύνονται στον ΛΑΟΣ, ενώ οι υπόλοιποι 839.042 περίπου ψήφοι αγνοούνται, αν θεωρήσουμε χοντρικά ότι στην άλλη πλευρά ισχύει μια εσωτερική ανακατανομή των ψήφων μεταξύ του ΔΗΚΚΙ, του Παπαθεμελή, του Σύριζα και των Οικολόγων Πράσινων!!
Με άλλα λόγια και πέρα από απόλυτους αριθμούς, γύρω στους 800.000 Έλληνες που το 2004 ψήφισαν τη ΝΔ, σταδιακά στις επόμενες δυο εκλογικές αναμετρήσεις, αποχωρούν από αυτήν χωρίς όμως να προσχωρούν σε κάποιο άλλο κόμμα.
Φαίνεται δηλαδή να αποτελούν δυνητικά ψηφοφόρους της ΝΔ οι οποίοι απλά περιμένουν… Το ερώτημα είναι τι;
Τυχόν προσθήκη αυτών των ψηφοφόρων στις επόμενες εκλογές στη δεξαμενή της ΝΔ θα της έδινε ισχυρή αυτοδυναμία και μια εκλογική νίκη της τάξεως του 2004, περίπου. Να σημειωθεί ότι δεν λαμβάνεται υπ’ οψιν η διαφαινόμενη συντριπτική απώλεια ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά τι θα έκανε αυτούς τους δυνητικούς ψηφοφόρους να γυρίσουν πίσω στη στέγη τους; Η απάντηση δόθηκε στην διαδικασία εκλογής του νέου αρχηγού: αλλαγή των πάντων, κυρίως όμως των προσώπων. Το μεγάλο αγκάθι δηλαδή παραμένει η επιλογή των προσώπων.
Οι απέχοντες απαιτούν σαρωτικές αλλαγές, μακριά από γόνους, επιγόνους και παραγόνους, χλιδάτες διαβιώσεις σε πεντάστερα ξενοδοχεία και μπουζούκια, και φωτογραφήσεις ηδυπαθών νέων και νεανίδων με η χωρίς συντροφίες σε άλογα, πλαζ, και συναφή λάιφ στάιλ προορισμούς.
Επειδή τον τελευταίο καιρό βλέπουν το φως της δημοσιότητας λίστες με ονόματα που όχι μόνο δεν θα φέρουν πίσω τις 800.000 αλλά θα διώξουν και αυτούς που υπάρχουν, καλό θα είναι να διαβάζουμε τους αριθμούς. Και να πιάνουμε τον σφυγμό.
800.000 κόσμου στέκουν απέναντι και καλούν τον αρχηγό. Να περάσει απέναντι, να ενωθεί μαζί τους σε μια δύσκολη αλλά νικηφόρα, νέα πορεία. Ο ελπιδοφόρος λόγος του αρχηγού μαζί με καινούργια πρόσωπα.
Περιμένουν. Για πόσο ακόμη; Άγνωστο!
Άλλωστε αυτοί έχουν εδώ και καιρό διαβεί τον Ρουβίκωνα.
Ένας από αυτούς που περιμένουνhttp://hassapis-peter.blogspot.com/
