ΒΕΝΗ ΜΟΥΖΑΚΙΑΡΗ
Η επικαιρότητα πάντα θα διαμορφώνει τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική αλήθεια καθώς είναι βέβαιο και πάντα σύμφωνο με την κοινή γνώμη πως η αυριανή ημέρα μπορεί να ανατρέψει τη χθεσινή και γενικότερα, κανόνες στη διεθνή πολιτική δεν υπήρξαν και πολύ πιθανό να μην υπάρξουν. Είτε πρόκειται για τον αυθορμητισμό της πολιτικής, είτε για λόγους εθνικής στρατηγικής, είτε για λαούς και κράτη που δεν μπορούν να αναγνωσθούν με το δυτικό τρόπο σκέψης, η διεθνής πολιτική είναι
αυθόρμητη και απρόβλεπτη με όχι πάντα τις καλύτερες συνέπειες και τον πλέγμα της πολιτικής και οικονομικής αλληλεξάρτησης,
Το φετινό καλοκαίρι αποτελεί μια χρονική συγκυρία πολλών ανατροπών σε διεθνές επίπεδο. Εάν για λίγο αφήσουμε στην άκρη τις οικονομικές εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα παρατηρήσουμε πως εκτός από την Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος αλλάζει. Είτε με αφορμή την οικονομική κρίση στην Αμερική, είτε με βάση τις κοινωνικές αναταραχές αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο, οι πολιτικές αλλάζουν και τα πολιτικά πρόσωπα θα υποχρεωθούν και εκείνα σε πολύ σημαντικές αλλαγές.
Οι ΗΠΑ δε θα είναι ποτέ οι ίδιες, ούτε το Λονδίνο, ούτε η Αθήνα. Οι προσπάθειες του προέδρου Ομπάμα να αντιμετωπίσει το πολύ μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, οι προσπάθειες του Κάμερον να αντιμετωπίσει τις πρωτόγνωρες για τη Γηραιά Αλβιόνα κοινωνικές αναταραχές και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ να αντιμετωπίζουν μια οικονομική κρίση ντόμινο και να προσπαθούν να την περιορίσουν στη νότια Ευρώπη τους καθιστά σήμερα πολιτικά πρόσωπα που οφείλουν να σώσουν την κεκτημένη κοινωνική μας θέση. Είναι μια νέα τάξη πολιτικών με διαφορετικό ρόλο και βάρος ευθύνης, η ιστορία θα συνεχίσει να γράφεται με βάση τα όσα εκείνοι θα πράξουν από εδώ και στο εξής. Είτε είναι πολύ ικανοί, είτε λιγότερο είναι εκείνοι που καλούνται αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα που προέκυψαν σε δυτικές αστικές προηγμένες κοινωνίες μετά τον ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αναζήτηση αιτιών για τις κρίσιμες αυτές καταστάσεις αποτελεί μια διαδικασία και μια συζήτηση καθ’ όλα γνωστή. Η έλλειψη σωστού ελέγχου τις τελευταίες δεκαετίες επέτρεψε στον κοινωνικό ιστό να δώσει περιθώριο στην εμφάνιση και παγίωση φαινομένων διαφθοράς, μεγάλης ή μικρής παραβατικότητας, ανομίας, έλλειψης δικαίου και κατ’ επέκταση ανασφάλειας και αδυναμία διαχείρισης των κρίσεων και των νέων προκλήσεων.
Η λύση είναι προδιαγεγραμμένη;
Η λύση θα στραφεί σε πολύ συγκεκριμένες πρακτικές. Εάν όλοι συμφωνήσουμε πως ο απώτερος στόχος είναι η προσπάθεια αντιμετώπισης των κρίσεων, σε όποια μορφή και αν αυτές ξεδιπλώνονται ανά τον κόσμο, τότε λύση είναι η εδραίωση και προάσπιση του νόμου. Να αποτελέσει, δηλαδή, ο νόμος μετά από πολλά χρόνια τη βάση δόμησης και εφαρμογής πολιτικών αλλά και τη βάση ανάπτυξης και δραστηριοποίησης των πολιτών. Για να συμβεί αυτό, εκτός ασφαλώς από τις πρακτικές πολιτικές που θα σχεδιαστούν και θα ενισχύσουν τον ελεγκτικό ρόλο του κράτους, θα πρέπει να αντιληφθούμε το νόμιμο ως αναγκαίο. Πριν και χωρίς να συμβεί αυτό το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι να δημιουργήσουμε έναν φαύλο κύκλο αντιφατικών πολιτικών και αντικρουόμενων συμφερόντων. Θα ελέγχει μεν το κράτος, θα επιτρέπεται δε η ανομία, κάτι που δεν είναι πολύ μακριά από ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Όλος ο κόσμος σήμερα δίνει το παράδειγμά του. Η βάση του προβλήματος δε διαφοροποιείται τραγικά από χώρα σε χώρα. Τα λάθη που έγιναν έχουν κοινό παρονομαστή και παρόμοιο πλαίσιο, δράστη και αποδέκτη. Η λύση που ασφαλώς πρέπει και θα είναι πολιτική, οφείλει να αντιμετωπίσει τα όσα γίνονται με σοβαρότητα και λογική, έχοντας ως παράδειγμα την ιστορία και ως στόχο τη μη επανάληψή της. Με στόχο το νόμιμο και το δίκαιο για να προφυλαχτούν τα όσα καλώς υπάρχουν διεθνώς και να μείνει ανέγγιχτη προοπτική να υπάρξει μέλλον και εξέλιξη.
http://www.statesmen.gr/
Η επικαιρότητα πάντα θα διαμορφώνει τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική αλήθεια καθώς είναι βέβαιο και πάντα σύμφωνο με την κοινή γνώμη πως η αυριανή ημέρα μπορεί να ανατρέψει τη χθεσινή και γενικότερα, κανόνες στη διεθνή πολιτική δεν υπήρξαν και πολύ πιθανό να μην υπάρξουν. Είτε πρόκειται για τον αυθορμητισμό της πολιτικής, είτε για λόγους εθνικής στρατηγικής, είτε για λαούς και κράτη που δεν μπορούν να αναγνωσθούν με το δυτικό τρόπο σκέψης, η διεθνής πολιτική είναιαυθόρμητη και απρόβλεπτη με όχι πάντα τις καλύτερες συνέπειες και τον πλέγμα της πολιτικής και οικονομικής αλληλεξάρτησης,
Το φετινό καλοκαίρι αποτελεί μια χρονική συγκυρία πολλών ανατροπών σε διεθνές επίπεδο. Εάν για λίγο αφήσουμε στην άκρη τις οικονομικές εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα παρατηρήσουμε πως εκτός από την Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος αλλάζει. Είτε με αφορμή την οικονομική κρίση στην Αμερική, είτε με βάση τις κοινωνικές αναταραχές αυτή τη στιγμή στο Λονδίνο, οι πολιτικές αλλάζουν και τα πολιτικά πρόσωπα θα υποχρεωθούν και εκείνα σε πολύ σημαντικές αλλαγές.
Οι ΗΠΑ δε θα είναι ποτέ οι ίδιες, ούτε το Λονδίνο, ούτε η Αθήνα. Οι προσπάθειες του προέδρου Ομπάμα να αντιμετωπίσει το πολύ μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, οι προσπάθειες του Κάμερον να αντιμετωπίσει τις πρωτόγνωρες για τη Γηραιά Αλβιόνα κοινωνικές αναταραχές και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ να αντιμετωπίζουν μια οικονομική κρίση ντόμινο και να προσπαθούν να την περιορίσουν στη νότια Ευρώπη τους καθιστά σήμερα πολιτικά πρόσωπα που οφείλουν να σώσουν την κεκτημένη κοινωνική μας θέση. Είναι μια νέα τάξη πολιτικών με διαφορετικό ρόλο και βάρος ευθύνης, η ιστορία θα συνεχίσει να γράφεται με βάση τα όσα εκείνοι θα πράξουν από εδώ και στο εξής. Είτε είναι πολύ ικανοί, είτε λιγότερο είναι εκείνοι που καλούνται αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα που προέκυψαν σε δυτικές αστικές προηγμένες κοινωνίες μετά τον ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αναζήτηση αιτιών για τις κρίσιμες αυτές καταστάσεις αποτελεί μια διαδικασία και μια συζήτηση καθ’ όλα γνωστή. Η έλλειψη σωστού ελέγχου τις τελευταίες δεκαετίες επέτρεψε στον κοινωνικό ιστό να δώσει περιθώριο στην εμφάνιση και παγίωση φαινομένων διαφθοράς, μεγάλης ή μικρής παραβατικότητας, ανομίας, έλλειψης δικαίου και κατ’ επέκταση ανασφάλειας και αδυναμία διαχείρισης των κρίσεων και των νέων προκλήσεων.
Η λύση είναι προδιαγεγραμμένη;
Η λύση θα στραφεί σε πολύ συγκεκριμένες πρακτικές. Εάν όλοι συμφωνήσουμε πως ο απώτερος στόχος είναι η προσπάθεια αντιμετώπισης των κρίσεων, σε όποια μορφή και αν αυτές ξεδιπλώνονται ανά τον κόσμο, τότε λύση είναι η εδραίωση και προάσπιση του νόμου. Να αποτελέσει, δηλαδή, ο νόμος μετά από πολλά χρόνια τη βάση δόμησης και εφαρμογής πολιτικών αλλά και τη βάση ανάπτυξης και δραστηριοποίησης των πολιτών. Για να συμβεί αυτό, εκτός ασφαλώς από τις πρακτικές πολιτικές που θα σχεδιαστούν και θα ενισχύσουν τον ελεγκτικό ρόλο του κράτους, θα πρέπει να αντιληφθούμε το νόμιμο ως αναγκαίο. Πριν και χωρίς να συμβεί αυτό το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι να δημιουργήσουμε έναν φαύλο κύκλο αντιφατικών πολιτικών και αντικρουόμενων συμφερόντων. Θα ελέγχει μεν το κράτος, θα επιτρέπεται δε η ανομία, κάτι που δεν είναι πολύ μακριά από ό,τι συμβαίνει σήμερα.
Όλος ο κόσμος σήμερα δίνει το παράδειγμά του. Η βάση του προβλήματος δε διαφοροποιείται τραγικά από χώρα σε χώρα. Τα λάθη που έγιναν έχουν κοινό παρονομαστή και παρόμοιο πλαίσιο, δράστη και αποδέκτη. Η λύση που ασφαλώς πρέπει και θα είναι πολιτική, οφείλει να αντιμετωπίσει τα όσα γίνονται με σοβαρότητα και λογική, έχοντας ως παράδειγμα την ιστορία και ως στόχο τη μη επανάληψή της. Με στόχο το νόμιμο και το δίκαιο για να προφυλαχτούν τα όσα καλώς υπάρχουν διεθνώς και να μείνει ανέγγιχτη προοπτική να υπάρξει μέλλον και εξέλιξη.
http://www.statesmen.gr/
