Τέλος του Παιχνιδιού για την Ευρώπη
Στο τελευταίο της κεφάλαιο έχει φτάσει η κρίση του ευρώ, με τα πολλαπλά ημίμετρα και τις παρατεταμένες και αιωνίως καθυστερημένες παρεμβάσεις της ευρωπαϊκής ηγεσίας. Πλέον μόνο δύο εναλλακτικές λύσεις πλέον υπάρχουν. Η Ευρωπαϊκό ομόλογο, ή Ευρωπαϊκό Κραχ. Αυτό υποστηρίζει η γερμανική Handelsblatt, σε κύριο άρθρο της με τον τίτλο “Τέλος του Παιχνιδιού για την Ευρώπη”. Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας δεν δύναται πλέον να λύσει το πρόβλημα της Ευρώπης. Ακολουθώντας την πρόσφατη συμβουλή του μεγαλοεπενδυτή, Σόρου, η εφημερίδα πιστεύει ότι:
1)Οι αγορές είναι και παράλογες και βρίσκονται σε πλήρη πανικό. Ένεκα τούτου, η πολιτική ηγεσία πρέπει να κάνει το παν δυνατόν για να ηρεμήσει τις αγορές.
2)Η επίθεση εναντίον της Γαλλίας αποτελεί μία κρίσιμη εξέλιξη στην κρίση του Ευρώ, η οποία δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπισθεί με πρόσκαιρα μέτρα χρηματικής υποστήριξης από μηχανισμούς σταθερότητας, ούτε από κατεπείγουσες αγορές ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως γίνεται αυτήν την στιγμή για τα ομόλογα της Ισπανίας και της Ιταλίας. Η περίοδος των φτηνών χρημάτων για την λύση της κρίσης έχει πια παρέλθει. Η Γερμανία και τα άλλα ευρωκράτη που έχουν ΑΑΑ αξιολόγηση, πρέπει να συμφωνήσουν σε ένα είδος διακυβέρνησης της Ευρωζώνης που να βασίζεται σε έκδοση ευρωομόλογων.
3)Η έκδοση ευρωομολόγων είναι η μόνη εναλλακτική λύση που απομένει αυτήν την στιγμή. Η άλλη είναι ένα οικονομικό κραχ στην Ευρώπη με διάλυση της Ευρωζώνης.
4)Η συμφωνία για την έκδοση ευρωομολόγων, πρέπει να συμπεριλαμβάνει την δυνατότητα για την Γερμανία να έχει, μέσω ενός ευρωπαϊκού θεσμού, επιρροή και επιβολή πάνω στους δημοσιονομικούς κανονισμούς για τα κράτη του ευρώ και στην υλοποίησή τους. Επίσης οι νέοι θεσμοί πρέπει να δύνανται να επιβάλλουν αυτόματες κυρώσεις εναντίον κρατών που παραστρατούν δημοσιονομικά, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ιστορία μίας πλειοψηφικής άφεσης αμαρτιών από κοινοβουλευτικές διαδικασίες της Ευρώπης, όπως και έγινε όταν η Γερμανία και η Γαλλία, πρώτες, παρέβησαν τους ισχύοντες κανονισμούς δημοσιονομικής πειθαρχίας.