Δάκρυα και αίµα υπόσχεται τώρα η κυβέρνηση... Μάλιστα. Τώρα που όλοι µαζί «τη φάγαµε», αναρωτιέται όλη η Ελλάδα το εξής: νέες θυσίες, ΓΙΑ ΤΙ; Αν κάποιος, εκτός του συµπαθούς Κουτρουµάνη, βγει επιτέλους και ΕΓΓΥΗΘΕΙ στον ελληνικό λαό ότι µ’ αυτή την ατέλειωτη βασανιστική συνταγή θα µείνουµε στο ευρώ, θα γλιτώσουµε τη χρεοκοπία και θα ζήσουν µια....
καλύτερη ζωή ξανά τα παιδιά µας και η σηµερινή νέα γενιά, τότε δεν χρειάζεται καν δηµοψήφισµα.
Αν ΟΜΩΣ δεν υπάρχει πια καµία ΣΥΜΦΩΝΙΑ µε την Ε.Ε., εν ενεργεία, αν απλώς µεθοδεύουν το πώς θα µας πετάξουν από την πλάτη τους όσο πιο γλυκά κι όσο πιο ανώδυνα γίνεται για τις δικές τους οικονοµίες, τις τράπεζες και τα funds τους, η απάντηση θα είναι τυφλή οργή για την κοροϊδία επί κοροϊδίας. Κι ανάµεσα στις δύο εκδοχές υπάρχει κι ένας τρίτος παράγων που δεν µπορεί να αγνοηθεί. Εστω ότι ο λαός κάνει κι άλλες θυσίες, έστω ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν ακόµη να µας διατηρήσουν, ακόµη και σαν Αλβανούς της Ευρώπης. (Πώς νοµίζετε ότι µας βλέπουν;
Οπως εµείς τον... ΤΣΑΚΑ, τον µεσάζοντα του Αραβα πρίγκιπα που θα ’παιρνε τον ΠΑΟ...) Το ΘΕΜΑ είναι... η ίδια η κυβέρνηση ΜΠΟΡΕΙ; Γιατί µέχρι σήµερα, στον τελευταίο ενάµιση χρόνο από το µνηµόνιο και µετά, προκύπτει ότι το πρόβληµα είναι ότι η ίδια -επαναλαµβάνουµε- δεν ΜΠΟΡΕΙ και ενδεχοµένως υποσυνείδητα ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να εφαρµόσει όλα όσα συµφώνησε ερήµην µας. Κανείς δεν της δηµιουργεί ουσιώδες πρόβληµα στο εσωτερικό, όλοι κάναµε όσα µας είπε, αλλά πήγε από το κακό στο χειρότερο. Αρα, είτε δεν θέλει, είτε δεν µπορεί, είτε ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πώς να εφαρµόσει όλα αυτά που υπογράφει. Οπότε τι κάνουµε και ΓΙΑΤΙ;
Θεωρητικά η κυβερνητική ΒΟΥΛΗΣΗ είναι δεδοµένη στο ανώτατο επίπεδο. Οταν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονοµικών βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι ζητώντας νέες θυσίες, αυτοµαστιγωνόµενοι, ειλικρινά καταρρακωµένοι κ.λπ. κ.λπ., είναι προφανές ότι καταρχάς ΘΕΛΟΥΝ να εφαρµόσουν ένα πρόγραµµα σωτηρίας. Αρα πάµε στο ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ. Κι εδώ φαίνεται ότι έχουµε το µείζον πρόβληµα, γιατί, αν όλα αυτά είχαν εφαρµοστεί 12 µήνες πριν, όπως συνέβη σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, δεν θα ήµασταν εδώ που είµαστε.
Το ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ενδιαφέρει πρωτίστως επειδή απ’ αυτό κρίνεται και το αν θα υλοποιηθούν οι τελευταίες «άγριες to be» ρυθµίσεις ή θα παραµείνουν στα χαρτιά. Θα µπορέσει να εισπράξει έστω τα χαράτσια; Θα µπορέσει να βάλει στην εφεδρεία όσους υποσχέθηκε; Θα µπορέσει να κάνει τις αποκρατικοποιήσεις για να ικανοποιηθεί ο «τιµηµένος» o Γερµανός φορολογούµενος;
ΤΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ και εµφανίζεται ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ; Κάποιοι λένε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει να θίξει τους «δικούς του». Προχθές ήµασταν αυτόπτες µάρτυρες έξαλλης «γαλάζιας» βουλευτίνας που µπήκε σε πασοκικά ελεγχόµενο οργανισµό και απαιτούσε να µην µπουν σε εφεδρεία ψηφοφόροι και παιδιά της περιφέρειάς της. Η ίδια η Ν.Δ. δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση στο µείζον αυτό ζήτηµα.
Να φύγουν ή να µη φύγουν; Μια δηµοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε ότι ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ, υπουργός ή και πολιτευτής, από το 1974 και µετά, σ’ όποιο από τα µεγάλα κόµµατα κι αν ανήκει (αλλά και σε µικρότερα -τάχα µου- ριζοσπαστικά), έχει κάποιον συγγενή ΕΞ ΑΙΜΑΤΟΣ ή εξ αγχιστείας διορισµένο στο ΔΗΜΟΣΙΟ. Ολοι τους! Αυτός ο συγγενής θα έχει άλλους δέκα φίλους και γνωστούς, που πάει να πει ότι ανάµεσα σε κυβέρνηση και ΚΡΑΤΟΣ -ή, µάλλον ευρύτερα, ανάµεσα σε πολιτικούς και κράτος- ισχύει το ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Υπάρχουν πια «δεσµοί αίµατος» τους οποίους φαίνεται ότι δεν θέλουν να κόψουν µε τίποτα. Βάλτε από κοντά τις κοµµατικές σκοπιµότητες και την ψηφοθηρία, βάλτε ότι άπαντες -είτε φωναχτά είτε όχι- σκέφτονται πού θα είναι «την επόµενη µέρα», βάλτε τον «λευκό τρόµο» (του γιαουρτιού), κι έχουµε ένα πολιτικό σύστηµα που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ αλλά και ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να εφαρµόσει τη συνταγή, ακόµη κι αν ξέρουν ότι θα χαθούµε όλοι µαζί!
Επιλέγουν το «καλύτερα όλοι µαζί στον πάτο», δηλαδή όλοι εµείς τα δέκα εκατοµµύρια, παρά το µόνο ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΪ ΤΟΥΣ, το διορισµένο στο κράτος, που είναι κάνα εκατοµµύριο, ενάµισι εκατοµµύριο νοµαταίοι, αν υπολογίσουµε και τα εξαρτώµενα γυναικόπαιδα. Δεν βλέπετε ότι ΟΟΟΛΗ η συζήτηση γίνεται για το πόσο λιγότερες απολύσεις ή εφεδρείες στο Δηµόσιο θα πετύχουν;
Για τους άλλους... ΣΚΑΣΕ και ΠΛΗΡΩΝΕ. Κι όµως, εντέλει, κοροϊδεύουν και τους εαυτούς τους, αλλά και το ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΣΟΪ ΤΟΥΣ, γιατί τους εγκλωβίζουν σε ψευτοδίληµµα! Το ΠΛΕΟΝΑΖΟΝ προσωπικό του Δηµοσίου και των ΔΕΚΟ θα χάσει τελικά τη δουλειά του ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ σε κάθε περίπτωση! Αν η κυβέρνηση τα ξανασπάσει µε την Τρόικα, πάµε σε έξοδο από το ευρώ.
Τετέλεσται για όλους µας. Στην καλύτερη, τα «βρίσκει» και χρεοκοπούµε συντεταγµένα. Σ’ αυτή την περίπτωση, ΟΛΟΙ οι δηµόσιοι υπάλληλοι θα περάσουν από δέκα κόσκινα και θα αποµείνουν όσοι µπορούν να πληρωθούν από δικά µας µέσα, χωρίς δάνεια.
Δηλαδή, οι µισοί. Ας σταµατήσουν λοιπόν να τους παραµυθιάζουν και αυτούς, και ας κάνουν ό,τι πρέπει να κάνουν, ώστε τουλάχιστον να µη χρεοκοπήσουµε... ΑΤΑΚΤΑ. Αν ξέρουν, αν θέλουν, και αν µπορούν.
Σε κάθε περίπτωση δεν νοούνται άλλοι φόροι. Αν είναι να συνεχίσουν να φορολογούν χωρίς αύριο, καλύτερα για όλους να αναρωτηθούν: πού πάει το πράγµα; Ε, δεν πάει άλλο.
Θέμος Αναστασιάδης
