Στον εφιάλτη της εφεδρείας

Πίσω από τους αριθμούς και τους στόχους της τρόικας υπάρχουν άνθρωποι. Το "Εθνος" τους συνάντησε και μίλησε μαζί τους για το πώς αντιμετωπίζουν όσα ενδέχεται να συμβούν στη ζωή τους

«Αν βγω στην εφεδρεία, αυτό σημαίνει πως θα χάσω ένα σημαντικό ποσό από τη σύνταξή μου», τονίζει ο Π. Ζήσης, πατέρας δύο νέων που είναι άνεργοι

Σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται χιλιάδες υπάλληλοι των φορέων του Δημοσίου, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εργασιακής εφεδρείας. Εργαζόμενοι σε συντάξιμη ηλικία, γυναίκες ή άντρες που μπορεί να θεμελιώνουν δικαίωμα για μειωμένη σύνταξη, υπάλληλοι που είναι στις κατηγορίες της Δευτεροβάθμιας και της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης βλέπουν ξαφνικά το τρένο της εφεδρείας να τους παρασύρει εκτός αγοράς εργασίας, σε μια περίοδο που η ανεργία τρέχει κατοστάρι...
Τις τελευταίες ημέρες ο δημόσιος διάλογος έχει μπουκώσει με αριθμούς και λίστες. Η εγκύκλιος που εστάλη την περασμένη Δευτέρα από το υπουργείο Οικονομικών σε 151 φορείς του Δημοσίου (αν και αργότερα έγινε γνωστό πως δεν ανήκουν όλοι στο Δημόσιο), ζητώντας τους να υποδείξουν το πλεονάζον προσωπικό, άνοιξε τον χορό για τη... σφαγή των εφέδρων. Σε πρώτη φάση, τουλάχιστον 3.500 από τους 35.000 υπαλλήλους που απασχολούνται στους συγκεκριμένους φορείς θεωρείται πως θα "παροπλιστούν", καθώς το υπουργείο ζητεί άμεσα λίστες με το 10% του προσωπικού, για να παρουσιάσει έργο στην τρόικα την ερχόμενη εβδομάδα.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η επιστολή του Θεόδωρου Πάγκαλου την περασμένη Τετάρτη προς 389 οργανισμούς που επιχορηγούνται από το κράτος και απασχολούν 50.000 υπαλλήλους. Εντός του Οκτωβρίου λέγεται πως θα παρουσιαστεί ο νέος κύκλος οργανισμών του Δημοσίου που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν, με χιλιάδες εργαζομένους να παίρνουν σταδιακά τον δρόμο της εφεδρείας.
Πίσω όμως από τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι. Ιστορίες ζευγαριών με δάνεια και ανήλικα παιδιά, που έχουν λεφτά πλέον μόνο για το σούπερ μάρκετ. Αντρες και γυναίκες με 20 και 30 χρόνια δουλειάς στην πλάτη τους και υποχρεώσεις που καλπάζουν. Η Χαρά από τον ΟΣΚ είναι χήρα με άνεργο παιδί, ο Παντελής από το ΙΓΜΕ πρέπει πια να συντηρεί δύο παιδιά και τη γυναίκα του, που έβαλε λουκέτο στο μαγαζί της στο Παγκράτι.

Ο Μάνθος στο Μετρό έχει τρία ανήλικα παιδιά, η Αργυρώ είναι απλήρωτη από τον ΕΛΟΤ εδώ και τρεις μήνες. Στα γραφεία τους και στους χώρους που δουλεύουν αυτές τις μέρες επικρατεί "τεράστια αναστάτωση", "πανικός", "αγωνία", "θυμός και αγανάκτηση".
Μιλούν με χειμαρρώδη λόγο. Ανθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με τη δημοσιότητα. Η εφεδρεία, λένε, είναι θηλιά στον λαιμό τους. "Ζούμε σε καθεστώς τρομοκρατίας". "Επωμιζόμαστε ένα βάρος που δεν μας αναλογεί"...
Παντελής Ζήσης, 52 ετών, τεχνίτης στον ΟΣΕ

«Ο οικογενειακός μας προγραμματισμός έχει καταρρεύσει», λέει ο Μ. Τσακός

Δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε το στεγαστικό
"Στο τέλος του εργασιακού μας βίου εκτροχιαζόμαστε". Ο Παντελής Ζήσης είναι στην πρώτη γραμμή κινδύνου της εργασιακής εφεδρείας. Με 34ετία ασφάλισης, 30 χρόνια ως τεχνίτης στον ΟΣΕ και 52 έτη στην πλάτη του, στην κατηγορία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα του χρόνου. "Αν βγω στην εφεδρεία, αυτό σημαίνει πως θα χάσω ένα σημαντικό ποσό από τη σύνταξή μου. Η σύνταξή μας υπολογίζεται σύμφωνα με τον μισθό του τελευταίου μήνα πριν από την έξοδο. Δηλαδή θα πάρω σύνταξη με βάση το 60% του σημερινού μισθού μου, που έχει πέσει ούτως ή άλλως 30% από τότε που υπεγράφη το Μνημόνιο. Δεν θα μπορώ να πληρώσω το δάνειο για το σπίτι μου κι έχω και δύο γιους που είναι άνεργοι. Στα 27 και στα 23 τους δεν βρίσκουν δουλειά ούτε σαν σερβιτόροι. Ο ένας είναι βοηθός φυσιοθεραπευτή και ο άλλος δάσκαλος οδηγών αυτοκινήτων. Περιμένουμε να ανοίξουν επιτέλους αυτά τα επαγγέλματα, μήπως και βρουν δουλειά". Η 48χρονη γυναίκα του δουλεύει ως τραπεζοκόμος στο Δρομοκαΐτειο. Ανήκει κι εκείνη στην κατηγορία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και τρέμει επίσης για την εφεδρεία. "Ενα αυτοκίνητο έχουμε και δεν το κουνάμε πια. Πού λεφτά για βενζίνη; Μετά από 30 χρόνια πηγαίνω πάλι στη δουλειά με τα λεωφορεία".

Για προχειρότητες και κινήσεις πανικού σχετικά με το καθεστώς εφεδρείας κάνει λόγο η Αρ. Αναγνωστάκη

Παντελής Προδρομίδης, 51 ετών, στο ΙΓΜΕ
Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά θα αναγκαστώ να φύγω στη Γερμανία
Αν μπει στην εφεδρεία, θα φύγει, λέει, μετανάστης στη Γερμανία. "Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω. Αλλά πού θα βρω εδώ δουλειά"; Ο Παντελής Προδρομίδης, απόφοιτος Λυκείου, είναι 51 ετών και δουλεύει ως εργοδηγός στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών από το 1984. "Η γυναίκα μου είχε μαγαζί με κοσμήματα στο Παγκράτι. Το έκλεισε τον περασμένο Δεκέμβρη. Το μόνο μας εισόδημα πλέον είναι ο μισθός μου. Μένουμε στο ενοίκιο κι έχουμε δύο παιδιά. Η μία είναι φοιτήτρια και ο άλλος μαθητής της Β' Γυμνασίου.

«Σε ηλικία 59 ετών που θα βρω δουλειά αν με πιάσει η εφεδρεία», αναρωτιέται με αγωνία η Χ. Κατερινάκη

Ελλείψεις
Η εφεδρεία θα μας χαντάκωνε οικογενειακώς. Εχουμε δάνεια που είχαμε πάρει για το μαγαζί και προσωπικά. Ποια οικογένεια δεν έχει πάρει δάνειο;"... Αυτές τις μέρες κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. "Στο ΙΓΜΕ δεν περισσεύει κανείς. Αντίθετα πρέπει να γίνουν προσλήψεις για να μπορέσουν να ''τρέξουν'' τα προγράμματα του ΕΣΠΑ. Με τι προσωπικό θα γίνουν τα έργα;", αναρωτιέται και προσθέτει πως "τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχω χάσει το 35% του μισθού μου. Αν με σπρώξουν στην εφεδρεία, που σημαίνει απόλυση για μένα, θα πάω στη Γερμανία. Η γυναίκα μου είναι από εκεί και το σκέφτομαι".
Αργυρώ Αναγνωστάκη, 50 ετών, υπάλληλος στον ΕΛΟΤ
Εχουμε να εισπράξουμε μισθό τρεις ολόκληρους μήνες
"Μια πιθανή εφεδρεία θα ήταν για μένα καταστροφή στην παρούσα φάση"... Η κ. Αργυρώ Αναγνωστάκη δουλεύει από το 1980 στον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης (ΕΛΟΤ) και είναι 50 ετών και μισό. Ανήκει στην κατηγορία των υπαλλήλων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που βρίσκονται στην "κόκκινη γραμμή" της εργασιακής εφεδρείας. "Εχω δύο παιδιά που σπουδάζουν και ήδη αδυνατούμε να τα καλύψουμε. Εχουμε στεγαστικό δάνειο που ''τρέχει''. Εδώ κι ενάμιση χρόνο δεν πληρωνόμαστε κάθε 15ήμερο όπως πληρωνόμασταν μέχρι τις αρχές του 2010, αλλά κατά διαστήματα. Αυτήν τη στιγμή έχουμε να εισπράξουμε μισθό τρεις ολόκληρους μήνες. Από πού θα πληρώσουμε τα καινούργια χαράτσια;", αναρωτιέται.
Φέσια
Ο άνδρας της είναι δικηγόρος. "Εχει πολλές δουλειές, αλλά μηδενικές εισπράξεις. Ολοι τον φεσώνουν". Νιώθει, μας λέει, θυμό και αγανάκτηση. "Δεν έφαγαν τα λεφτά οι εργαζόμενοι. Οι εγκεκριμένες οργανικές θέσεις του ΕΛΟΤ είναι 108 και υπηρετούμε 60 άτομα. Δηλαδή ποιος περισσεύει; Πρόκειται για τον κρατικό φορέα πιστοποίησης, που εκπροσωπεί τη χώρα σε ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς. Εχουμε 400 πελάτες και το κράτος πληρώνει μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό των δαπανών". Η 50χρονη υπάλληλος κάνει λόγο για προχειρότητες και κινήσεις πανικού. "Τι είδους κριτήρια είναι αυτά που τίθενται για την εφεδρεία; Ολοι οι πτυχιούχοι της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι αστέρια και εμείς είμαστε οι αργόμισθοι; Το ότι είμαστε δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν σημαίνει ότι απλώς σηκώνουμε ένα τηλέφωνο και γράφουμε ένα γράμμα. Είναι αξιολόγηση αυτή";
Μάνθος Τσακός, 41 ετών, τεχνικός στο μετρό
Θα προχωρήσω σε... στάση πληρωμών
Σε... στάση πληρωμών θα προχωρήσει ο Μάνθος Τσακός αν μπει στην εργασιακή εφεδρεία. Είναι 41 ετών, αλλά ανήκει στην κατηγορία των ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) που "στοχοποιούνται" από την επίμαχη εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών.
Εργάζεται από το 1995 και τα τελευταία 11 χρόνια είναι τεχνικός ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων στο μετρό της Αθήνας. "Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Αν μείνει μόνο το ένα μεροκάματο στο σπίτι, τότε θα έχουμε λεφτά μόνο για να μην πεινάσουμε. Ολα τα υπόλοιπα καταρρέουν".
Περικοπές
Εχει τρία ανήλικα παιδιά και η γυναίκα του είναι επίσης μισθωτή. "Με τις περικοπές που έχουν γίνει στους μισθούς, τους φόρους που συνεχώς αυξάνονται και τις έκτακτες εισφορές που έρχονται η μία μετά την άλλη, έχουμε κόψει τα πάντα. Εχουμε περιοριστεί στα απαραίτητα και στις λίστες του σούπερ μάρκετ. Ο οικογενειακός μας προγραμματισμός έχει καταρρεύσει". Στην ΑΜΕΛ, λέει ο ίδιος, δεν περισσεύει κανείς. "Οταν η εταιρεία δαπανά 6.000-7.000 ώρες υπερωριών τον μήνα τότε δεν περισσεύει κανείς. Οι υπηρεσίες δουλεύουν οριακά και είμαστε υπάλληλοι εξειδικευμένοι. Εκπαιδευόμαστε από μία εβδομάδα μέχρι και 11 μήνες και διαχειριζόμαστε 40 διαφορετικά ηλεκτρονικά συστήματα".
Χαρά Κατεριανάκη, 59 ετών, στον ΟΣΚ
Ζούμε σε καθεστώς τρομοκρατίας
Η Χαρά Κατεριανάκη είναι 59 ετών. Απόφοιτος πανεπιστημίου, εργάζεται στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) από το 1981.
"Συμπληρώνω 30 χρόνια εργασίας. Φοβάμαι μήπως με εξαναγκάσουν να φύγω στην εφεδρεία με μειωμένη σύνταξη. Εχω άλλα πέντε χρόνια για να πάρω πλήρη και οι υποχρεώσεις καλπάζουν". Είναι χήρα. Πριν από τριάμισι χρόνια πέθανε ο άντρας της και έχει έναν γιο 25 ετών που είναι άνεργος.
"Η εφεδρεία θα ήταν για μένα θηλιά στον λαιμό. Δεν θα μπορούσα πια να τα βγάλω πέρα. Εχω στεγαστικό δάνειο με υπολειπόμενο χρέος 80.000 ευρώ και το παιδί μου είναι άνεργο. Και δεν είναι μόνο το οικονομικό. Κανένας δεν θέλει να μένει τεμπέλης στο σπίτι. Η ανεργία σού στερεί ενδιαφέροντα, στόχους. Σε κάνει ζωντανό -νεκρό".
Η εφεδρεία ισοδυναμεί με ανεργία, λέει. "Σε ηλικία 59 ετών πού θα βρω αλλού δουλειά; Είμαι φύσει και θέσει αισιόδοξη, αλλά όχι πλέον. Ζούμε καθημερινά σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας".




http://greekznews.blogspot.com/