(από τον Μανώλη Κοττάκη)
Διάβασα με προσοχή την αναλυτική λίστα με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που θα αναλάβουν να διεκπεραιώσουν τις 55.000 προσλήψεις σε θέσεις κοινωνικής εργασίας. Ειλικρινά, ότι και να γράψω θα είναι λίγο! Για να σας βάλω αμέσως στο πνεύμα, σας ενημερώνω. Ξέρετε ποιοι ανέλαβαν, μεταξύ άλλων, να επιλέξουν τους χιλιάδες ανέργους που θα προσληφθούν στο Δημόσιο με τον τιμητικό μισθό των 625 ευρώ;
Μεταξύ των ΜΚΟ περιλαμβάνονται ακαδημίες μητροπόλεων, ινστιτούτα συνδικαλιστών, εξωραϊστικοί και πολιτιστικοί όμιλοι, ενώσεις καταναλωτών και λαογραφικά μουσεία.
Δεν συζητώ ότι από τη διασπορά των ΜΚΟ που υπάρχει στη λίστα φαίνεται ξεκάθαρα ότι πίεσαν για την ένταξη τους συγκεκριμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Το πράγμα φωνάζει! Αλλά εδώ υπάρχει ένα ζήτημα αρχής. Με ποια εμπειρία και με ποια κριτήρια θα έρθουν, λ.χ, τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Πεύκης ή του Ορειβατικού Συλλόγου Σιάτιστας, που είναι στη λίστα, να διαλέξουν αξιοκρατικά ποιοι άνεργοι χρειάζονται δουλειά; Από πού και ως πού είναι αρμοδιότητα του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαντζαβινάτων «Η Κουνόπετρα» να μετέχει με την ιδιότητα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης σε μια τέτοια ευαίσθητη διαδικασία; Το Λαογραφικό Μουσείο Αιγάλεω, πάλι, τι δουλειά έχει με τις επιλογές των stage του Δημοσίου; Και για να πάμε πιο πέρα.
Είναι δουλειά ανθρώπων της ευρύτερης ενημέρωσης να συνιστούν ΜΚΟ που συναλλάσσονται με το Δημόσιο. Είναι δουλειά των Ινστιτούτων Εργασίας της ΓΣΕΕ από εκπρόσωποι των εργατών να γίνονται εκπρόσωποι των εργοδοτών (Δημόσιο); Είναι δουλειά των μητροπόλεων, των ακαδημιών τους και των ιδρυμάτων τους να αναλαμβάνουν...
ρόλο μεσάζοντα για λογαριασμό του κράτους (στη λίστα του υπουργείου
Εργασίας περιλαμβάνονται τρία εκκλησιαστικά ιδρύματα); Σε τελική
ανάλυση, πρέπει κάποια στιγμή η Πολιτεία και η παρούσα κυβέρνηση να
ξεκαθαρίσουν πώς αντιλαμβάνονται τον ρόλο της Εκκλησίας στις νέες
συνθήκες. Τη θέλουν μακριά τους, όπως μας αφήνουν να διαφανεί με τα
κηρύγματα για τον διαχωρισμό της από το κράτος, ή τη θέλουν κοντά τους,
όπως μας δείχνουν με την επιστράτευση των ιδρυμάτων της για τους
διαγωνισμούς προσλήψεων; Διάβασα με προσοχή την αναλυτική λίστα με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που θα αναλάβουν να διεκπεραιώσουν τις 55.000 προσλήψεις σε θέσεις κοινωνικής εργασίας. Ειλικρινά, ότι και να γράψω θα είναι λίγο! Για να σας βάλω αμέσως στο πνεύμα, σας ενημερώνω. Ξέρετε ποιοι ανέλαβαν, μεταξύ άλλων, να επιλέξουν τους χιλιάδες ανέργους που θα προσληφθούν στο Δημόσιο με τον τιμητικό μισθό των 625 ευρώ;
Μεταξύ των ΜΚΟ περιλαμβάνονται ακαδημίες μητροπόλεων, ινστιτούτα συνδικαλιστών, εξωραϊστικοί και πολιτιστικοί όμιλοι, ενώσεις καταναλωτών και λαογραφικά μουσεία.
Δεν συζητώ ότι από τη διασπορά των ΜΚΟ που υπάρχει στη λίστα φαίνεται ξεκάθαρα ότι πίεσαν για την ένταξη τους συγκεκριμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Το πράγμα φωνάζει! Αλλά εδώ υπάρχει ένα ζήτημα αρχής. Με ποια εμπειρία και με ποια κριτήρια θα έρθουν, λ.χ, τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Πεύκης ή του Ορειβατικού Συλλόγου Σιάτιστας, που είναι στη λίστα, να διαλέξουν αξιοκρατικά ποιοι άνεργοι χρειάζονται δουλειά; Από πού και ως πού είναι αρμοδιότητα του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαντζαβινάτων «Η Κουνόπετρα» να μετέχει με την ιδιότητα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης σε μια τέτοια ευαίσθητη διαδικασία; Το Λαογραφικό Μουσείο Αιγάλεω, πάλι, τι δουλειά έχει με τις επιλογές των stage του Δημοσίου; Και για να πάμε πιο πέρα.
Είναι δουλειά ανθρώπων της ευρύτερης ενημέρωσης να συνιστούν ΜΚΟ που συναλλάσσονται με το Δημόσιο. Είναι δουλειά των Ινστιτούτων Εργασίας της ΓΣΕΕ από εκπρόσωποι των εργατών να γίνονται εκπρόσωποι των εργοδοτών (Δημόσιο); Είναι δουλειά των μητροπόλεων, των ακαδημιών τους και των ιδρυμάτων τους να αναλαμβάνουν...
Συμπεραίνω. Θεσμικά, η πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας είναι στον αέρα και, αν δεν προσέξουμε, θα γίνουμε και πάλι πρωτοσέλιδο στον διεθνή Τύπο. Ειδικώς αν κάποιοι ξυπνήσουν και διαπιστώσουν ότι διαχειρίζονται τα δικά τους λεφτά πολιτιστικοί σύλλογοι, ορειβάτες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι και δεσποτάδες. Μπορεί όλοι τους να είναι καλοί και άγιοι άνθρωποι! Καμία αντίρρηση.
Όμως η ιδέα και μόνον ότι μια αποστολή που είναι αποκλειστικά του ΑΣΕΠ θα την αναλάβουν άνθρωποι άσχετοι με το αντικείμενο απογοητεύει και δικαιώνει τον Στέλιο Ράμφο. «Με τα μυαλά που φτάσαμε στην κρίση, δεν θα βγούμε από αυτήν!» είπε. Έχει άδικο;
(Δημοκρατία)
http://online-pressblog.blogspot.com/