Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Φαινόμενα ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα της «τρόικας και Σία»!




Πόσο απέχει το κρεβάτι μας από το παγκάκι; Πόσο απέχει το δείπνο μας από το συσσί­τιο; Πόσο τελικά απέχει η τα­κτοποιημένη μας ζωή από τον δρόμο;

Η κρίση ελαχιστοποίησε τις αποστά­σεις. Αυτό που φάνταζε τόσο μακρι­νό πριν από τρία χρόνια, είναι πλέον η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετω­πίζουν καθημερινά χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Και αυτήν τη φορά, δεν έρχο­νται από μακριά, δεν έχουν άλλο......

χρώμα από εμάς, ούτε είναι περιθωριακοί, ψυ­χικά ασθενείς ή εθισμένοι σε ουσίες.

Είναι άνθρωποι συνηθισμένοι, όπως όλοι μας… Μπορεί να πήγαμε στα ίδια σχολεία, να βγαίναμε στα ίδια μαγαζιά, να είχαμε κοινές παρέες. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. Ο κάθε ένας!

Ο κοινωνικός ιστός αποσαθρώνεται, το κράτος πρόνοιας πνέει τα λοίσθια και καμία μέριμνα δεν λαμβάνεται για την ανάσχεση της φτώχειας.

Οι αριθμοί των ατόμων που χρειάζο­νται βοήθεια αυξάνονται ιλιγγιωδώς. Όσο η ανεργία αυξάνεται, όσο τα επιδό­ματα μειώνονται, όσο η εύρεση εργασί­ας – ακόμα και αδήλωτης, μαύρης – δυ­σχεραίνεται, τόσο αυξάνεται ο αριθμός των συνανθρώπων μας που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, που δεν μπορούν να είναι πλέον αυτάρκεις και χρειάζονται βοήθεια. Νέοι όροι προστίθενται στο λεξικό. Μαζί με τους ανέργους, έρχονται οι νε­όπτωχοι.

Οι μικρομεσαίοι διολισθαίνουν στην ακραία φτώχεια και δεν υπάρχει κανέ­να κοινωνικό δίχτυ προστασίας για να εμποδίσει την ελεύθερη πτώση τους.

Ακόμα και η οικογένεια, ο παραδοσι­ακά προστατευτικός θεσμός της ελληνι­κής κοινωνίας, σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπορεί να απορροφήσει τους κρα­δασμούς της κρίσης, καθώς αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες όλων των ανε­νεργών μελών της.

Άνθρωποι που μέχρι πρότινος είχαν ένα ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης, σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι ακόμα και με το φάσμα της πείνας.

Οι αριθμοί τρομάζουν

Όλοι οι φορείς και ΜΚΟ, με στελέχη των οποίων μιλήσαμε, διαπιστώνουν αλλαγή στη σύνθεση του πληθυσμού των ατόμων που ζητούν βοήθεια, που προσφεύγουν στα συσσίτια ή που εί­ναι άστεγοι τα τελευταία δύο σχεδόν χρόνια.

Όλοι, ανεξαιρέτως, εστιάζουν στην κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των Ελλήνων που ζητούν ή που χρειάζονται βοήθεια.

Ενδεικτικοί της κατάστασης είναι οι αριθμοί που δίνουν οι Γιατροί του Κό­σμου, σχετικά με τη σύνθεση του πληθυσμού, των ασθενών που απευθύνο­νται στα πολυϊατρεία τους. «Ο αριθμός των Ελλήνων, από το 6% που κυμαινό­ταν τα προηγούμενα χρόνια, έχει ανέλ­θει στο 30%» θα σημειώσουν.

«Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί κατά 15% περίπου οι άνθρωποι πουσιτίζο­νται από το Ίδρυμα Αστέγων ή έχουν ανάγκη τις παροχές του» επισημαίνει ο Γιώργος Αποστολόπουλος, πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, και προσθέτει «υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση των χαρακτηρι­στικών των ατόμων που χρήζουν βοή­θειας».

«Υπάρχουν πλέον νεόπτωχοι ή “νεο-άστεγοι”, άνθρωποι νεότερης ηλικίας, επαγγελματίες που έπεσαν έξω οι επι­χειρήσεις τους, άνθρωποι που η εργα­σία τους δεν τους αποφέρει πλέον ει­σόδημα ικανό για να καλύψουν τις ανά­γκες τους και ζητούν βοήθεια» αναφέ­ρει ο Γ. Αποστολόπουλος.

«Βλέπουμε συνταξιούχους των οποί­ων οι συντάξεις έχουν πλέον εξανεμι­στεί και δεν μπορούν να αγοράσουν τα απαραίτητα για να περάσουν. Έχουμε δει ανθρώπους να έρχονται εδώ με καμπαρντίνα και λαπ-τοπ και να μην έχουν να φάνε» προσθέτει.

Παράλληλα, μεγάλη άνοδο έχουν σημειώσει και οι αιτήσεις για την υπα­γωγή στον θεσμό του κοινωνικού πα­ντοπωλείου.

Τα τηλέφωνα στο Ίδρυμα Αστέγων δεν σταματούν να χτυπούν, σακούλες με τρόφιμα – κυρίως από χορηγίες – σχηματίζουν λόφους στους διαδρόμους και τα γραφεία του Ιδρύματος. Ρωτάμε εάν αυτά τα τρόφιμα έχουν συγκεντρω­θεί εν όψει των εορτών. «Ίσως είναι λί­γο περισσότερα, απ’ ό,τι συνήθως» μας απαντούν οι εργαζόμενοι και συμπλη­ρώνουν «ευτυχώς που υπάρχουν και μπορούμε να εξυπηρετούμε τον κόσμο που έρχεται και ζητάει βοήθεια… Περ­νάνε δύσκολα οι άνθρωποι».

Εντυπωσιακή αύξηση των Ελλήνων στα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής δια­πιστώνει με τη σειρά του και ο διευ­θυντής Οικονομικών του Γενικού Φι­λόπτωχου Ταμείου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Συμεωνίδης.

«Ο αριθμός των ανθρώπων που αντι­μετωπίζουν πρόβλημα έχει αυξηθεί.

Μέχρι πρότινος, είχαμε τους άστεγους ή τους μετανάστες. Σήμερα έχουμε πλέον πάρα πολλούς Έλληνες» επιση­μαίνει ο πατήρ Χρυσόστομος.

«Στο παρελθόν οι ανάγκες συσσιτίων ήταν σαφέστατα μικρότερες» τονίζει.

Σήμερα, είναι χαρακτηριστικό πως μόνο στις 150 ενορίες που υπάγονται στα διοικητικά όρια της Αρχιεπισκοπής, δίδονται 10.000 με 11.000 μερίδες φαγητό ημερησίως – 365 ημέρες τον χρόνο. Σε όλη την Ελλάδα, εάν υπολο­γιστούν οι δράσεις δήμων, διάφορων οργανώσεων, ιδρυμάτων και ενοριών, σύμφωνα με υπολογισμούς, οι μερίδες φαγητού στα συσσίτια ανέρχονται ημε­ρησίως περίπου στις 250.000.

Η Αθήνα της κρίσης

«Όλοι θεωρούσαν πως μόνο οι με­τανάστες έχρηζαν βοήθειας, όμως η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει και ανθρώπους που μέχρι πρότινος είχαν καλό οικονομικό, κοινωνικό και οικο­γενειακό επίπεδο.Είναι άνθρωποι που βρέθηκαν άνεργοι από τη μια στιγμή στην άλλη. Εκεί που είχαν μια τακτοποι­ημένη, ήσυχη ζωή, βρέθηκαν, όχι μόνο να μην έχουν να φάνε, αλλά να είναι ενί­οτε και άστεγοι, στον δρόμο» υπογραμμίζει ο πατήρ Χρυσόστομος. «Σε μία ευ­ρωπαϊκή χώρα που λειτουργεί μέσα σε ένα θεμιτό ή αθέμιτο – δεν θα το κρίνω εγώ – καπιταλιστικό σύστημα, καταλήξαμε, προϊούσης της κρίσης, να λείπει το αυτονόητο, ένα πιάτο φαγητό» προσθέτει.

Στοιχεία και επισημάνσεις που πρέ­πει όλους – και κυρίως την κεντρική κρατική διοίκηση – να μας κάνουν να αναλογιστούμε πώς επετράπη η κοινω­νική χρεοκοπία.

«Η Αθήνα είναι μια πόλη σε ανθρω­πιστική κρίση» βροντοφωνάζουν από την πλευρά τους οι Γιατροί του Κόσμου. Ο Νικήτας Κανάκης, πρόεδρος του Δ.Σ. των Γιατρών του Κόσμου, επισημαίνει ότι από πολύ νωρίς είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την επιφαινό­μενη «επισιτιστική κρίση». Δυστυχώς η πραγματικότητα τους επιβεβαιώνει με τον πλέον οδυνηρό τρόπο.

Ρωτώντας για τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων που ζητούν βοήθεια στα πολυϊατρεία της Οργάνωσης, ο Ν. Κανάκης μας απαντά:

«Είναι μικροσυνταξιούχοι που λόγω των περικοπών στα εισοδήματά τους δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τη συμμετοχή τους στα φάρμακα ή να επωμιστούν το κόστος των 5 ευρώ για την είσοδό τους σε νοσοκομεία. Αυτό το μικρό ποσό δεν είναι αυτονόητο ότι το έχουν, ειδικά όταν κάποιοι από αυ­τούς χρειάζονται συχνή παρακολού­θηση».

«Είναι, επίσης, μικροεπαγγελματί­ες που έκλεισαν τα μαγαζιά τους. Εί­ναι οικογένειες ανέργων με παιδιά, που έχουν μείνει ανασφάλιστοι και δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας» συνεχίζει.

«Παρατηρούμε υστέρηση σε ζητή­ματα εξαιρετικής σημασίας, όπως ο εμ­βολιασμός των παιδιών» σημειώνει ο Ν. Κανάκης και προσθέτει πως η οικονομι­κή ανέχεια έχει προκαλέσει την κακή διατροφή πολλών παιδιών. «Δεν μιλά­με για ασιτία, αλλά για κακή διατροφή» θα διευκρινίσει.

Σύμφωνα με τους Γιατρούς του Κό­σμου, και οι μετανάστες πλήττονται άσχημα από την κρίση στη χώρα μας.

Κάποιοι από τους νόμιμους μετανά­στες χάνουν την πράσινη κάρτα, καθώς δεν συμπληρώνουν τα αναγκαίαμερο­κάματα για την ανανέωσή της και βρί­σκονται για μία ακόμα φορά σε καθε­στώς παρανομίας. Άλλοι παραμένουν στην Ελλάδα, χωρίς χαρτιά, μη έχοντας επιλογή, σχεδόν εγκλωβισμένοι.

Πολλοί μετακινούνται προς την επαρ­χία, με την ελπίδα πως οι αγροτικές ερ­γασίες, ακόμα και με τα εξευτελιστικά μεροκάματα που θα κανονίσουν για λογαριασμό τους κυκλώματα συμπα­τριωτών τους, θα τους εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό και μια υποτυπώδη στέγη.

Μέσα σε αυτήν τη ζοφερή πραγμα­τικότητα, οι Γιατροί του Κόσμου κάνουν έκκληση για τη συγκέντρωση τροφί­μων, ενώ στις 20 Δεκεμβρίου καλούν όλο τον κόσμο να συμμετάσχει στη με­γάλη γιορτή στην πλατεία Κοραή, όπου θα στηθεί ένα μεγάλο χριστουγεννιάτι­κο δέντρο από κουτιά γάλα εβαπορέ. Το γάλα που θα συγκεντρωθεί, θα δο­θεί στα παιδιά που επισκέπτονται τα πολυϊατρεία της οργάνωσης.

Την ίδια μέρα, το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων θα εκθέσει στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι, ζωγραφιές παι­διών που απασχολούνται στους χώρους του Ιδρύματος, μετά το συσσίτιο, δύο φορές την εβδομάδα, παρουσία ειδι­κευμένου προσωπικού.

«Φανταστείτε ότι πολλά από αυτά ζωγραφίζουν σουβλάκια, κεμπάπ ή φαγητά, γιατί προφανώς αυτά τα παι­διά πεινάνε… Άλλα παιδιά, προσφυγόπουλα κυρίως από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ζωγραφίζουν σπίτια τα οποία βομβαρδίζονται από αεροπλάνα» υπο­γραμμίζει ο Γ. Αποστολόπουλος και προ­σθέτει πως στόχος της εκδήλωσης είναι να αναδειχθεί το πρόβλημα αυτών των παιδιών και των οικογενειών τους και να γίνει μια προσπάθεια κινητοποίησης και ευαισθητοποίησης του κόσμου.

«Το μήνυμα που θέλουμε να περά­σουμε, είναι συνύπαρξη και συνέργεια»

θα μας πει ο αρχιμανδρίτης Χρυσόστο­μος Συμεωνίδης. «Όσοι θέλουν να συν­δράμουν στο έργο της Αρχιεπισκοπής, μπορούν να επικοινωνήσουν με το Γενι­κό Φιλόπτωχο Ταμείο της Αρχιεπισκο­πής ή με τη νέα μας ΜΚΟ, Αποστολή. Μπορείτε να βοηθήσετε σε εθελοντική βάση ή να προσφέρετε ρούχα, τρόφι­μα, τον χρόνο σας, ή απλώς την παρου­σία σας σε μία γιορτή ενός ιδρύματος, π.χ. με αυτιστικά παιδιά. Απλώς και μό­νο με το να γνωρίζετε τις δράσεις της Εκκλησίας, κάποια στιγμή μπο­ρεί να προκύψει μια νέα, δη­μιουργική ιδέα. Όλες οι ιδέες αξιοποιούνται, ακόμα και οι ανέμπνευστες ιδέες χρειάζονται, για να βρεθούν οι κα­λές».

Η δημοσιογρα­φική περιήγηση στο περιβάλλον της νέας φτώχειας που δημιουργείται στη χώρα, συνεχί­ζεται την ερχόμενη εβδομάδα με τη «χαρτογράφηση» των νεοαστέγων.


topontiki.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...