Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει πέσει στα βράχια. Κάποιοι αναφέρουν ότι έγινε αυτό επειδή δεν είχε ‘θέσεις’. Άλλοι, πιο τολμηροί, προσθέτουν, ότι ακόμη πιο σημαντικό, είναι να αποκτήσει ‘θέσεις’ για το πώς θα ξεμπλέξει.
Κάποιοι άλλοι συμπεραίνουν από αυτό ότι δημιουργείται κενό στο κεντροαριστερό τμήμα του πιλοτηρίου ως επί το πλείστον στην Μπροστά-αριστερή μπάντα - στο port side των θαλασσοπόρων. Και άρα απαιτείται τάχιστα....
να γεμίσουν κάποιες καρέκλες που πρόσφατα άδειασαν ή κινδυνεύουν να αδειάσουν.
Δυστυχώς, πρόκειται περί παρεξήγησης. Αυτό που έλειπε και λείπει δεν είναι θέσεις-καρέκλες αλλά θέσεις-προτάσεις. Η επένδυση πάνω σε αυτή την παρεξήγηση απέδωσε και αποδίδει θέσεις-έδρες. Αλλά ας τα δούμε με την σειρά:
Γιατί πέσαμε έξω στο παρελθόν; Γιατί ο αυτόματος πιλότος (2004-2009) δεν κατάλαβε ότι η θέση του τιμονιού που κληρονόμησε οδηγούσε σε υφάλους σε τοποθεσία γνωστή από καιρό. Και γιατί κανείς δεν τολμούσε να του πει ότι και η θέση του τιμονιού και η θέση του καραβιού εγκυμονούσαν κινδύνους. Δυστυχώς (θα έλεγαν) «από την θέση-καρέκλα που καθόμαστε δεν βλέπαμε τους χάρτες ούτε την πυξίδα. Εξάλλου η θέα του ωραίου τοπίου στον ορίζοντα ήταν μαγευτική, και ήταν κρίμα να ανησυχήσουν οι επιβάτες».
Πώς θα βγούμε από τους υφάλους στο μέλλον; Χρειάζονται νέες θέσεις για το πώς θα οργανώσουμε το καράβι μετά τις επισκευές, αδειάζοντας ίσως το έρμα (κοινώς σαβούρα), χαράζοντας νέα ρότα, ή βάζοντας πιο σύγχρονες μηχανές. Μετά το ΣΟΣ που εξέπεμψε το καράβι, μας στείλανε ένα πιλότο (την Τρόικα) που, η αλήθεια να λέγεται, πολύ μας ζορίζει. Αλλά δεν είναι ώρα να αφήσουμε τις θέσεις/καρέκλες ,γιατί ίσως κάποιος μας τις πάρει. Ας περιμένουμε να γίνει κάτι, κάποιος να πει κάτι, κάτι να αλλάξει, κάτι να γίνει, για να ασκήσουμε κριτική. Και όσο είμαστε ακόμα στα βράχια, θα φταίει ο πιλότος. Και για το τι θα κάνουμε μετά –ο Μεγάλος Θεός της Ελλάδας ας στείλει μια καλύτερη τρόικα.
Κάπως έτσι πάει η κουβέντα. Μην πάρουμε θέσεις για να μην μας πάρουν την θέση.
Και η πολιτική συνεχίζεται ως κοινωνικό ρεπορτάζ. Ποιος έφαγε με ποιον, ποιος είδε ποιον, ποιος αναλαμβάνει τι. Ας είναι καλά η τρόικα που φροντίζει το μαγαζί.
Για τις θέσεις-προτάσεις, σιωπή. Το ναυάγιο ήταν ατύχημα. Η τρόικα θα μας λύσει το πρόβλημα, και αν όχι, τότε πρόβλημά της. Από τη θέση μας μπορούμε όλοι να καλομελετάμε την ανάπτυξη, αλλά και να κατακρίνουμε όλες τις θέσεις που θα μπορούσαν να την φέρουν.
Ας αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα: Μιλούσαμε για κοινωνική πολιτική σαν να ήμαστε Δανία. Έτσι δίναμε πολλά σε αυτούς με μέσο και στους υπόλοιπους μοιράζαμε προσδοκίες. Τώρα μεγαλώσανε οι ανάγκες, αλλά ακόμη δεν θέλουμε να δυσαρεστήσουμε κανένα. Άρα δεν ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες αλλά κόβουμε από όλους από κάτι, αφού η τρόικα δεν μας δίνει αρκετά λεφτά. Όμως, συνεχίζουμε να προσποιούμαστε ότι θέλουμε να τα κάνουμε όλα για όλους, καταλήγοντας να μην κάνουμε τίποτε σχεδόν για κανένα. Αντί να αποφασίσουμε τι θέλουμε περισσότερο ή διαφορετικά, και να το πούμε, δεν παίρνουμε θέση. Διατηρούμε τις φιλοδοξίες της Δανίας του Νότου αλλά με πόρους που έχουν περιοριστεί στα επίπεδα Σουδάν του Βορρά (που έχει και πετρέλαια): Σουδανία ή καλύτερα Σουδανεία. (επί το γαλλικότερο ίσως και sous-Δανία).
«Κεντρο-Αριστερό» φαίνεται ότι είναι να αποδεικνύεις ότι είσαι καλός άνθρωπος με αγνές προθέσεις, περιμένοντας όμως κάποιον άλλον να πάρει την ευθύνη.
Αλγεβρικά: Θέση (καρέκλα) ⇒ {Μη θέση (πρόταση)} ≈ Θέση (έδρα)
*Ο Πλάτων Τήνιος είναι οικονομολόγος, Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και Επιστημονικός Συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.
http://www.protagon.gr/