του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Δυστυχώς οι περισσότεροι εξ ημών πιστεύαμε ή τουλάχιστον θέλαμε να πιστέψουμε ότι τα δεδομένα ή τα “πράγματα” στην χώρα αυτή θα άλλαζαν και πλέον θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάποιος (είτε άνθρωπος, είτε επιχείρηση, είτε “ιδέα”) θα μπορούσε να βρει τον “δρόμο” ακολουθώντας την οδό της αξιοκρατίας.
Κάποια πράγματα όμως στην χώρα αυτή φαίνεται ότι δεν αλλάζουν και το πιθανότερο είναι – δυστυχώς – ότι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Δυστυχώς ούτε η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, ένα τόσο σπουδαίο αθλητικό και όχι μόνο γεγονός, ούτε η βίαιη προσαρμογή της χώρας και των πολιτών της, με αφορμή την οικονομική κρίση, φαίνεται ότι δεν είναι ικανά να αποτινάξουν τα στοιχεία εκείνα που χαρακτηρίζουν αρνητικά την Ελλάδα.
Το χειρότερο μάλιστα που παρατηρείται, τα τελευταία τρία χρόνια, την περίοδο δηλαδή που η Ελλάδα βρίσκεται στο Μνημόνιο, ακόμη πιο έντονα, είναι το γεγονός ότι από διάφορες ομάδες και με συγκεκριμένο τρόπο επιχειρείται η ευθύνη για ότι έχει συμβεί στη χώρα να περάσει στους πολίτες οι οποίοι ξαφνικά φταίνε για όλα.
Η προσπάθεια αυτή μάλιστα φαίνεται ότι καρποφορεί και αυτό φαίνεται στα πρόσωπα των πολιτών της χώρας οι οποίοι όχι μόνο έχουν χάσει το χαμόγελο και την αισιοδοξία τους, αλλά κάποιες φορές μπαίνουν στον ρόλο του θύτη και όχι του θύματος.
Και μέσα λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον – το οποίο μόνο θετικό δεν το λες – παρατηρούμε ότι οι γνωστές “ομάδες” των κολλητών και των φίλων (γενικώς και ειδικώς) όχι μόνο επιβιώνουν αλλά ζουν και μάλιστα “βασιλεύουν”. Το χειρότερο ωστόσο είναι όταν αυτά τα στοιχεία εντοπίζονται σε ομάδες ανθρώπων που θεωρητικά πρεσβεύουν το νέο, το μοντέρνο και το καινοτόμο. Δυστυχώς βλέπεις ότι η στόχευση είναι πάντα η ίδια και το χειρότερο ακόμη είναι ότι και τα “όπλα” που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του στόχου είναι επίσης τα ίδια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το περιτύλιγμα.
Όμως έτσι δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο ένα εκατομμύριο η χώρα να αλλάξει ρότα και να πετύχει κάτι παραπάνω σε μια περίοδο που οι κοινωνίες έχουν αρχίσει να συγκλίνουν με αυτό που λέγεται παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
emea.gr