Διαβάζω για προβληματισμό στην Κουμουνδούρου εξαιτίας της μικρής προσέλευσης κόσμου στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.
Κανονικά η Κουμουνδούρου δεν θα έπρεπε να έχει κανέναν προβληματισμό. Άκρως αναμενόμενο και επιβεβαίωση όσων γράφω τον τελευταίο χρόνο:
ο δημοκρατικός λαός μπορεί να ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ -όπως έκανα εξάλλου κι εγώ- αλλά ο δημοκρατικός λαός δεν έγινε ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν έγινα ούτε εγώ.
Και ο δημοκρατικός λαός δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πατριωτικό κόμμα. Αρνείται πεισματικά να υιοθετήσει πλήρως το τρίπτυχο Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Δικαιοσύνη. Ακόμα και σήμερα, που οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν οριακά πρώτο κόμμα, λέξεις όπως ΕΛΛΑΔΑ, ΕΘΝΟΣ, ΠΑΤΡΙΔΑ δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το κόμμα δεν έχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ξεκάθαρη θέση στα ανοιχτά μας εθνικά θέματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε πρώτο κόμμα όχι γιατί οι ιδέες ή ιδεοληψίες των στελεχών του "ακουμπάνε" κανέναν, αλλά γιατί δεν υπάρχει αριστερό σοσιαλιστικό πατριωτικό κόμμα να εκφράσει τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ. Συνεχίζει να μην είναι τίποτα περισσότερο από ένα κόμμα διαμαρτυρίας, δίχως καμία λαϊκή βάση και υποστήριξη.
Και όσο περνά ο καιρός τόσο τελειώνει και η κλεψύδρα του ΣΥΡΙΖΑ. Ή επιτέλους θα γίνουν ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ για να ταυτιστούν μαζί του οι εκατομμύρια Έλληνες Δημοκρατικοί, ή μέσα από την ψήφο διαμαρτυρίας θα γίνουν κυβέρνηση με πήλινα πόδια, ή σύντομα η ανάγκη θα ενώσει τις σκόρπιες σοσιαλιστικές πατριωτικές δυνάμεις που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ, σε ένα ευρύ δημοκρατικό μέτωπο, που αφού διεκδικήσει τον πολιτικό του χώρο και τον ιστορικό του ρόλο, θα βγει μπροστά, στέλνοντας πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις εμμονές του στο πραγματικό 3% που εκφράζει στην κοινωνία.