νὰ εἶσαι ἔξω ἀπὸ τὰ …μαντριά. Ὅμως δὲν μπορῶ νὰ μὴν ἀναγνωρίσῳ πὼς κάποιοι ἄνθρωποι, εἶτε γιὰ τὶς ἰδέες τους, εἶτε ἁπλῶς γιὰ τὶς προσωπικές τους ἐπιλογές, ποὺ ἀφοροῦσαν ΜΟΝΟΝ στὴν ἀτομική τους ἐλευθερία, ἐδιώχθησαν μὲ τὸν χείριστο τρόπο. Κι ἐδιώχθησαν ὄχι διότι πίστευαν αὐτὸ ἤ τὸ ἄλλο, ἀλλὰ διότι, ὅπως ἀποδεικνύεται σήμερα, δὲν ἐξυπηρετοῦσε τότε τοὺς κρατοῦντες, νὰ τοὺς ἐπιτρέψουν τὸ ἀνθρώπινον δικαίωμα στὴν ὕπαρξιν. Τὰ ἀνθρώπινα κουρέλια, κατάλοιπα τοῦ ἐμφυλίου, βίωσαν μίαν γενοκτονία, ἐφ΄ ὅσον φυσικὰ πρωτίστως τοὺς χρησιμοποίησαν γιὰ νὰ ἐκβιάσουν οἱ …«σύμμαχοί» μας τὴν ὁλοκλήρωσιν τοῦ πλιάτσικου στὴν Πατρίδα μας. Κι ἀπὸ τότε οἱ ἐμφυλιακὲς ὑποδομὲς στήθηκαν γιὰ τὰ καλά, ὥς τὲ ἀκόμη καὶ σήμερα νὰ ἀνακαλύπτουμε μόνον μῖσος καὶ ὀργή. Συναισθήματα ποὺ δὲν θὰ παρουσιάζονταν, ἐὰν ἡ πολιτεία ἦταν ἀπλῶς ἀνθρώπινη καὶ δίκαιη. Μὰ δὲν ἦταν.
Διότι ἡ κάθε πολιτεία αὐτοῦ τοῦ εἴδους, χρειάζεται πολώσεις, πρὸ κειμένου νὰ κρατᾷ ὑπὸ καθεστὼς δουλείας τοὺς πολῖτες της.
Μία πολιτεία, θεωρητικῶς, ὀφείλει νὰ συμπεριφέρεται μὲ σεβασμὸ στοὺς πολῖτες της, ἐὰν δὲν θέλῃ νὰ δημιουργήσῃ μόνιμες πληγές, ῥήξεις κι ἀπωθημένα. Καὶ ἡ δική μας πολιτεία, σὲ πολλὲς γωνιὲς τῆς ἱστορίας, ἀδίκησε, κυνήγησε καὶ κατέστρεψε ἀνθρώπους ποὺ ἁπλῶς εἶχαν διαφορετικὲς ὀπτικές. Ἤ ἁπλῶς ἀποζητοῦσαν τὴν δικαίωσίν τους.
Ἤ ἀκόμη καὶ τὸ συνολικὸ δίκαιον…
Ἀπὸ ἀρχῆς γενέσεως τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν εἴδαμε τὸν Κολοκοτρώνη νὰ φυλακίζεται καὶ νὰ ἀποφεύγῃ τὴν τελευταία στιγμὴ τὴν ἐκτέλεσιν, τὸν Νικηταρᾶ νὰ τυφλώνεται καὶ νὰ πεθαίνῃ πεινασμένος καὶ ῥακένδυτος, τὸν Μητροπέτροβα νὰ καταδικάζεται σὲ θάνατο, ἄν καὶ ἦταν σχεδὸν αἰωνόβιος καὶ μὲ ἀμέτρητες προσωπικὲς θυσίες κατατεθημένες στὸν βωμὸ τῆς ἐλευθερίας… Καὶ ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται… Ἀκόμη καὶ σήμερα…
Ἐὰν τὰ κριτήρια ὅλων αὐτῶν, ποὺ κατὰ καιροὺς κατέλαβαν τὴν ἐξουσία, ἦταν εἰλικρινῶς πατριωτικά, τότε δὲν θὰμπορούσαμε σήμερα νὰ τοὺς κατηγορήσουμε γιὰ κάτι. Ὅμως τὰ κριτήρια ἦταν ἀφ΄ ἑνὸς τέτοια, ὥς τὲ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὰ συμφέροντα τῶν χρηματοδοτῶν τους κι ἀφ΄ ἑτέρου νὰ κρατηθοῦν μὲ κάθε τρόπο στὴν ἐξουσία. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σήμερα δῆλα δή… Ἐξυπηρετοῦν ξένους ἀφεντάδες, θυσιάζοντας τὸν Ἑλληνικὸ λαό.
Ὅταν λοιπὸν ἀνέλαβε ὁ γέρος Γεώργιος Παπανδρέου τὴν ἐξουσία, μετὰ τὴν ἀποχώρησιν τῶν Γερμανῶν, μὲ ἀπ΄ εὐθείας ἀνάθεσιν ἀπὸ τὴν ….Ἀγγλία, ἦταν δεδομένον πὼς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ συμφωνοῦσαν, μὲ τὶς ἔξωθεν τακτικές, περνοῦσαν αὐτομάτως στὸ ἀπέναντι στρατόπεδον. Δὲν ἐνδιέφερε φυσικὰ κάποιον ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τὸ ἐὰν οἱ διαφωνοῦντες ἦσαν κομμουνιστὲς ἤ σκέτο ἀγωνιστές. Σὲ μία νύκτα ΟΛΟΙ ἔγιναν κομμουνιστὲς καὶ ἡ κάνουλα τοῦ αἵματος ἄνοιξε… Μᾶς φόρτωσαν κατ’ οὐσίαν ἕναν ἐμφύλιο, τόσο σκληρὸ καὶ ἀποτρόπαιον, μόνον καὶ μόνον διότι τὰ συμφέροντα τῶν …Ἄγγλων τότε ἦσαν ἔτσι κι ὄχι ἀλλοιῶς. Ἡ Πατρίδα μας κατεστράφη ὁλοσχερῶς, ὁ χρόνος σταμάτησε, ὅσοι Ἕλληνες κατάφεραν νὰ διατηρηθοῦν ζωντανοί, μετὰ ἀπὸ τὶς ἀπανωτὲς γενοκτονίες κατέληξαν ὡς ἐργάτες στὰ ἐργοστάσια τῶν τοκογλύφων καὶ αὐτοὶ ποὺ ἅρπαξαν τὴν ἐξουσία, δίχως φυσικὰ νὰ ζητήσουν τὴν ἔγκρισιν τοῦ λαοῦ, (δημοκρατία καὶ τότε εἴχαμε…!!!) κατέληξαν στὶς συνειδήσεις μας ὡς …ἐθνοσωτῆρες.
Ψέμματα… Ψέμματα… ψέμματα… Κατοχικὰ δάνεια ποὺ δὲν ἐπεστράφησαν… Ἀποζημιώσεις πολεμικὲς ποὺ δὲν διεκδίκησε κάποιος, ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες… Χιλιάδες ἀδικοχαμένοι καὶ πλανεμένοι νεκροὶ καὶ πολὺ πολὺ μῖσος… Ἀπέραντο μῖσος… Μῖσος στὰ καφενεῖα, στὶς πλατεῖες, στὶς γειτονιές μας, στὰ βουνά μας, στὶς πολτιτεῖες μας… Ἀκόμη καὶ μέσα στὶς οἰκογένειες μας… Κι ὅλα αὐτὰ διότι οἱ μὲν βρῆκαν εὐκαιρία νὰ παγιώσουν τὴν ἐξουσία τους καὶ οἱ δὲ νὰ ἀποκόψουν τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θράκη ἀπὸ τὸν ἐθνικὸ κορμό… Κι ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ λέμε μὲ τὸ ὄνομά τους τὰ πράγματα, γιὰ νὰ ἀναμετρηθοῦν οἱ μὲν ἐπενδυτὲς μὲ τοὺς δὲ ἐπενδυτές. Διότι ἐπενδύσεις ἔκαναν στὴν Πατρίδα μας ὅλοι αὐτοὶ ποὺ κινοῦσαν σκιωδῶς τὰ νήματα, πίσω ἀπὸ τὰ γεγονότα. Σιωνιστὲς κυβερνοῦσαν στὴν Σοβιετικὴ Ἔνωσιν… Σιωνιστὲς κυβερνοῦσαν στὴν …Ἀγγλία καὶ στὶς ΗΠΑ. Εἰλικρινῶς… Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβῳ, ἀκόμη καὶ σήμερα, τὸ ποιὸς ἔφερε μεγαλύτερες καταστροφές… Οἱ μέν, ποὺ τάχα μου προστάτευσαν τὸν ἐθνικὸ ἱστό, «κλειδώνοντας» τὴν ὑπαγωγή μας στὴν …Δύσιν, ἤ οἱ δέ ποὺ πάσχιζαν νά διαλύσουν τόν ἐθνικό ἱστό;
Καὶ σήμερα, ὅπως καὶ τότε, ὅπως καὶ τόσες ἀκόμη φορές, ἐπαναλαμβάνονται τὰ ἴδια γεγονότα, μὲ πρωταγωνιστὲς τοὺς …ἀπογόνους τῶν τότε δοσιλόγων. Δοσίλογοι μὲ κόκκινες, πράσινες, κίτρινες, γαλάζιες, πορτοκαλὶ ἤ ἄχρωμες ποδιές, ἀρκεῖ φυσικὰ νὰ καταφέρουν νὰ ἐξασφαλίσουν μίαν θεσούλα μέσα στὰ κυβερνητικὰ ἕδρανα… Θεσούλα ποὺ θὰ τοὺς διασφαλίση τὴν ἐπιβίωσίν τους, κι ἄς θυσιάσουν χιλιάδες, ἤ καὶ ἐκατομμύρια ἀθώων στὸ διάβα τους…
Τὸ σύνθημα ἐδόθη… Δημοσιοκάφροι, ἐντεταλμένοι κι ἐγκάθετοι, σὲ κάθε τρύπα χωμένοι, ὁρίζουν καὶ καθορίζουν τὸ μὲ πόσο αἷμα θὰ χαρακτοῦν οἱ ἐπόμενες σελίδες στὴν ἱστορία μας… «Πολιτικοί» κάθε χρώματος… Ἀναλυτὲς κάθε ἐπιπέδου… Ὅλοι στὸν ἴδιον σκοπὸ προσηλωμένοι… Οἱ ἴδιοι πάντα… Μὲ ἄλλες προβιές… Κι ἐμεῖς ἀπὸ πίσω τους, πανέτοιμοι, νὰ θυσιάσουμε ἤ νὰ θυσιαστοῦμε, ποτίζοντας μὲ μῖσος κάθε μας κύτταρο…
Πόσο πιό κάτω θά φθάσουμε;
Φιλονόη
