Σελίδες

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Ήρθε η ώρα του Πολίτη!


Βρισκόμαστε πλέον στο πρώτο σκαλί της νέας χρονιάς. Γενάρης 2012!! Μια χρονιά που επιφυλάσσει ποικιλόμορφες εκπλήξεις σ’ όλη την ανθρωπότητα. 2012 και η Ελληνική οικονομία πνέει τα λοίσθια αλλά η αλήθεια είναι πως αν υπήρχε η δυνατότητα να την δει κανείς μέσα απ’ τον φακό ενός μικροσκοπίου και να ιχνηλατήσει αναζητώντας τα αίτια θα διαπίστωνε ωμά ότι πάντα ήταν ένας μεγάλος βαριά ασθενής.

Δίχως βιομηχανία, με υποτυπώδη βιοτεχνία ,με.......
ανοργάνωτη γεωργία και κτηνοτροφία. Με εισαγωγές δεκαπλάσιες από τις εισαγωγές. Με ένα υδροκέφαλο διοικητικό μηχανισμό που στόχευσε στο να υποθάλψει υπαλλήλους σε μια μηχανή που αγκομαχούσε να αντεπεξέλθει στα έξοδα της. Με μια κακοδιαχείριση που φτάνει στα όρια του πιο ειδεχθές
ποινικού εγκλήματος. Με μια παιδεία που κατέρρεε και εκφυλιζόταν η πορεία που διαγράφηκε μέχρις εδώ ήταν αναμενόμενη.


Στο σημείο αυτό προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα. Που βρισκόταν όλο αυτό το διάστημα ο πολίτης. Ο άνθρωπος εκείνος που ουσιαστικά ευθύνεται για την εικόνα που παρουσιάζει μια χώρα ένα κράτος ένας λαός. Υποτίθεται ότι η διαχείριση ενός διοικητικού συστήματος είναι έργο πολιτικών που εκλέγονται ώστε να το επιτελέσουν στη διάρκεια της θητείας τους. Όμως εδώ αυτό συντελέστηκε με τον χείριστο τρόπο ανεξέλεγκτα και ομολογουμένως αδιάφορα.
Ο πολίτης ως πλήρη έννοια ήταν ο μεγάλος απών αλλά οι τεχνοκράτες διαχειριστές ανάξιοι ανίκανοι κι ανήμποροι γνώριζαν άριστα ένα και μοναδικό πράγμα. Τις αδυναμίες και τα ελαττώματα αυτού του λαού. Έπαιξαν μ' αυτά με μεγάλη δεξιοτεχνία ένα ανίερο παιγνίδι. Πετούσαν ψηλά ένα κόκκαλο κι εμείς κουνούσαμε χαρωπά την ουρά μας κι αφού το γλείφαμε κοιτούσαμε με λιγωμένα μάτια για ο επόμενο "δώρο'. Οι Έλληνες με μια ιστορία που τους θέλει φιλότιμους εργατικούς τίμιους και με ενεργή συμμετοχή στα κοινά διέψευσαν με τον πιο τρανταχτό τρόπο τον ίδιο τους τον εαυτό. Δικαιολογίες και ψεύτικα διλήμματα δεν είναι αρκετά για να ανατρέψουν την πραγματική αλήθεια.
Η ευθύνη βαραίνει εμάς. Εμείς κληθήκαμε πολλάκις να διορίσουμε πολιτικούς που διαχειριστήκανε αυτή τη χώρα. Εμείς παρακολουθήσαμε επί σειρά ετών εκ του μακρόθεν όλη αυτή τη διαδικασία. Τα ατομικά μικροσυμφέροντα του καθενός που είτε συντασσόταν σε κάποια κοινωνική κομματική ομάδα είτε όχι υπήρξαν τα κίνητρα της εκάστοτε επιλογής.
Εμείς υπήρξαμε ανίκανοι κι ανήμποροι να κινηθούμε μέσα σε ένα μεγαλόσχημο και πολύπλοκο κοινωνικό σύστημα που συνέτριβε την προσωπικότητα σε μια μηχανή μαζικής πολτοποίησης συνειδήσεων.
Αφεθήκαμε στα δικά μας καθημερινά και εφήμερα πάθη. Στις δικές μας ορέξεις που έξυπνα σίτιζε το σύστημα. Εικονικό χρήμα έρεε εύκολα κι αδούλευτα. Η ανθρώπινη εξέλιξη περνούμε μέσα από το πάχος ενός πορτοφολιού και μιας επιδεικτικής άσωτης ζωής που είχε σαν πρότερο μέλημα να προσπεράσουμε τον γείτονα σε κάθε επίπεδο οικονομικής κραιπάλης.
Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας δεν συνέβη ποτέ γιατί στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξε οικονομική άνθιση με την ουσιαστική σημασία της λέξης. Το θλιβερό γεγονός όμως είναι ότι συντελέστηκε η κατάρρευση του κοινωνικού ιστού μιας πολιτισμικά πλούσιας χώρας που άφησε να γλιστρήσει μέσα απ’ τα χέρια της ότι πιο πολύτιμο είχε. Την ίδια της την ιστορία!!!
Αυτή είναι η πραγματική χρεοκοπία αυτής της χώρας. Η απαξίωση των θεσμών η εξαθλίωση της καθημερινής ζωής ο εκφυλισμός της πολιτιστικής της ιστορίας.
Χρήμα εδώ δεν υπήρξε ποτέ. Όσο κυκλοφορούσε πάντα ήταν δανεικό από καταβολής ίδρυσης αυτού του κράτους. Ποτέ δεν επενδύθηκε για να δημιουργηθεί μια βάση ανάπτυξης. Ποτέ δεν ελέγχθηκε η ροή του και ο σκοπός της κυκλοφορίας του. Ποτέ κι από κανέναν είτε αυτός ήταν πολιτικός είτε ήταν πολίτης.
Ωχαδερφισμός σε όλο του το μεγαλείο. Σε κάθε μορφή σε κάθε επίπεδο ανθρωπιστικό , πολιτικό , κομματικό, συναδελφικό, πολιτιστικό.
Αυτό το δάκτυλο που δείχνει φταίχτες ήρθε η ώρα να δείξει εμάς, όλους εμάς που αντί να αφυπνιστούμε αποκοιμηθήκαμε και για να χρησιμοποιήσω μια επιχειρηματική έκφραση, δεν φταίει ο υπάλληλος όταν κλέβει ή αδιαφορεί αλλά ο εργοδότης που συνεχίζει να τον έχει και να τον πληρώνει.
Τώρα ήρθε η ώρα των δικών μας ευθυνών ήρθε η ώρα του πολίτη.
Αν λοιπόν κι από τα μέχρι τώρα φαινόμενα έτσι δείχνει, βάλαμε μυαλό ας ξεκινήσουμε μια ειρηνική επανάσταση εναντίων των δικών μας ελαττωμάτων.
Ας φροντίσουμε πρώτα όπως και με ότι μέσα διαθέτουμε τους συνανθρώπους μας που λιμοκτονούν γύρω μας.
Ας οργανωθούμε σε κοινωνικές ομάδες με πρώτο στόχο αυτό το έργο κι ας αποδείξουμε ότι μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν σύνολο κι όχι μόνο ως μονάδα.
Ας επιστρέψουν όλοι όσοι μπορούν στην επαρχία κι ας ασχοληθούν με εκείνα τα επαγγέλματα που εμείς υποτιμήσαμε. Η γεωργία και η κτηνοτροφία θα γίνει μοχλός πραγματικής ανάπτυξης αλλά σίγουρα θα δώσει το φιλί της ζωής σε πολλούς από μας.
Ας μην αναζητούμε μάταια τον ήρωα γύρω μας που θα ξεκινήσει μια βίαιη επανάσταση μόνος του για να τον ακολουθήσουμε. Εμείς όλοι μαζί είμαστε ήρωες αλλά δεν θα δείτε να έρχεται κανείς από μηχανής θεός.
Ας συντονισθούμε μέσα από συλλογικά όργανα χωρίς να επιδιώκουμε την προσωπική μας προβολή κι ας πάρουμε μια μεγάλη απόφαση αποβάλλοντας κάθε υποψία φόβου. Δεν πληρώνουμε τίποτε άλλο. Ως εδώ. Η συνεχόμενη συρρίκνωση του εισοδήματος η συνεχής πανικόβλητη όπως όλα δείχνουν φορολόγηση του Ελληνικού λαού, η σταδιακή παρά τους όποιους δήθεν δισταγμούς των δανειστών δανειοδότηση του δημοσίου χωρίς την παραμικρή πρόθεση ανάπτυξης για μελλοντική έστω παραγωγή εγχώριων εσόδων σηματοδοτεί τον ερχομό ενός βέβαιου αργού θανάτου και μπορεί και σύντομου.
Συνεπώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την δική μας πρωτοβουλία και ενεργοποίηση εκτός κι αν δεχτούμε στωικά όλα όσα γίνονται σε βάρος μας. Μόνο ας αναλογιστούμε μετά ποιος θα φταίει.
Παρακολουθούμε εδώ και καιρό σαν υπνωτισμένοι διάφορα σενάρια που έχουν να κάνουν με το δικό μας αύριο τα οποία και πάλι διαπλέκουν αυτοί που μας οδήγησαν ως εδώ! Αυτοί που όμως παραμένουν ανέγγιχτοι από κάθε παρενέργεια των δικών τους πράξεων.
Έχουμε ένα μεγάλο χρέος κι αυτό δεν είναι οικονομικό. Έχουμε το χρέος να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά ένα κόσμο καλύτερο από αυτόν που παραλάβαμε. Αν συνυπολογίσουμε ότι οι προηγούμενοι είχαν να διαχειριστούν τα απομεινάρια ενός παγκόσμιου πολέμου τα καταφέρανε αρκετά καλά. Εμείς δεν έχουμε καμία δικαιολογία και εμφανιζόμαστε να έχουμε συνήθειες κακομαθημένων παιδιών και άσωτων υιών.
Ας ανατρέψουμε το σκηνικό που μας οδηγεί στην πολιτιστική εξαθλίωση και ανυπαρξία ας σεβαστούμε τη γη που μας παρέδωσαν εκείνοι οι αρχαίοι γίγαντες και ας κάνουμε τουλάχιστον το αυτονόητο. Ας πάρουμε την τύχη στα χέρια μας.
Τώρα ήρθε η ώρα του πολίτη ας το δηλώσουμε έμπρακτα.
Σμιξιώτης Κωνσταντίνος για τις Αιχμές και Απόψεις.

http://smixiotis-konstantinos.blogspot.com/