Δραχμή τελικά σημαίνει δυστυχία και φτώχεια ή όχι;
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: είτε θα βάλει τάξη στα του οίκου της είτε θα χρεοκοπήσει και θα γυρίσει στη δραχμή. Είναι πια προφανές πως έχει δημιουργηθεί μια ισχυρή συμμαχία της χρεοκοπίας, η οποία βλέπει θετικά ακόμη και τη δραχμή.Σε αυτήν συμμετέχουν οι συντεχνίες του χθες, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και προμηθευτές που δεν θέλουν τον εξορθολογισμό και τον έλεγχο, οι χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες που πιστεύουν ότι έτσι θα εξαλείψουν τα χρέη τους και θα κρύψουν την αποτυχία τους, αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της Αριστεράς και της λαϊκιστικής Δεξιάς, μέσα ενημέρωσης και, τέλος, το βαθύ ΠΑΣΟΚ που ενδιαφέρεται να διατηρήσει την εξουσία του έστω και σε ένα «σοσιαλιστικό» καθεστώς ισοπέδωσης και μιζέριας.
Απέναντι σε αυτή τη συμμαχία έχουμε μια αναιμική κυβέρνηση με έλλειμμα ηγεσίας και επάρκειας και το πολιτικό προσωπικό σε πανικό. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα αφήσουμε τη χώρα να καταστραφεί για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα της ΓΕΝΟΠ ή των χρυσοκανθάρων που περιμένουν να χρεοκοπήσει η χώρα;
Ποιος, επιτέλους, θα εξηγήσει στον κόσμο ότι η δραχμή είναι δυστυχία και φτώχεια, και πάντως όχι λύτρωση, για τον μέσο Ελληνα;
Οι άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν τον εφιάλτη που έχουμε μπροστά μας πρέπει να δώσουν πολιτική μάχη για να τον αποτρέψουν. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μας σύρει στην εθνική καταστροφή ο συνδυασμός ισχυρών συμφερόντων και ανίκανης πολιτικής ηγεσίας.
ΣΧΟΛΙΟ “ΑΠΑΝΤΗΣΗ” ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ – Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ!
Θα μου επιτρέψετε να μην συμφωνήσω σχετικά με τις επιπτώσεις μιας επιστροφής στην δραχμή. Στηρίζω την αντίρρησή μου αυτή στα εξής επιχειρήματα.
1. Μόνο για μερικές οικονομικά ισχυρές χώρες της Ευρώπης ισχύει να αποτελεί το ευρώ νόμισμα που να αντιπροσωπεύει τις οικονομίες τους. Για μας και για άλλους “νότιους” το ευρώ είναι μια τοκογλυφική οικονομική μονάδα που δεν αντανακλά τις οικονομικές μας δυνατότητες. Όσο θάμαστε στο ευρώ θα ζούμε με δανεικά των άλλων, και πότε-πότε θα μας χαρίζουνε δάνεια ίσα-΄ισα για να μην βαρέσουμε κανόνι.
2. Παλιά (αναφέρομαι στα μέσα του 60) η δραχμή ήταν σκληρό νόμισμα. Οι διαδοχικές υποτιμήσεις ήρθαν αργότερα, όταν πάψαμε να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας.
3. Θα μου πείτε ότι τα προϊόντα που εισάγουμε θα είναι πανάκριβα. Ακριβώς να η ευκαιρία να ξαναρχίσουμε να παράγουμε εγχώρια προϊόντα. Δεν εννοώ υψηλή τεχνολογία. Απλώς να μην εισάγουμε πάγο από την Αλβανία, ρεύμα από την Βουλγαρία, ντομάτες από Ολλανδία, μαρμελάδα από την Γερμανία και τυριά από την Γαλλία. Νομίζω ότι μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς χωρίς Καμαμπέρ στο πρωϊνό μας. Οι εισαγωγές καυσίμων θα στοιχήσουν βέβαια αλλά κι εκεί κάτι μπορεί να γίνει. Επίσης οι Μερσεντές και Καγιέν θα γίνουν απρόσιτα αγαθά (αν γίνουν). Ε και?.
4. Το επίπεδο ζωής θα ταιριάξει επιτέλους σἀυτό που είμαστε και μας αξίζει. Δεν είναι υποτιμητικό να είσαι φτωχότερος από τον Γερμανό. Υποτιμητικό είναι να του χρωστάς και να σου φέρεται σαν υπηρέτη του.
Σίγουρα βέβαια θα υπάρξουν, στην αρχή τουλάχιστον, προβλήματα. Αλλά σιγά-σιγά τα προβλήματα θα ξεπεραστούν. Ενώ έτσι όπως είναι το ευρώ σήμερα, ακόμα κι αν μας χαριστούν ΟΛΑ τα δάνεια, σε δυο-τρία χρόνια θα ξαναμιλάμε για κρίση. Πώς να το κάνουμε… το ευρώ δεν μας πάει. Και δεν του πάμε.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
ΚΣ
kathimerini.gr
1. Μόνο για μερικές οικονομικά ισχυρές χώρες της Ευρώπης ισχύει να αποτελεί το ευρώ νόμισμα που να αντιπροσωπεύει τις οικονομίες τους. Για μας και για άλλους “νότιους” το ευρώ είναι μια τοκογλυφική οικονομική μονάδα που δεν αντανακλά τις οικονομικές μας δυνατότητες. Όσο θάμαστε στο ευρώ θα ζούμε με δανεικά των άλλων, και πότε-πότε θα μας χαρίζουνε δάνεια ίσα-΄ισα για να μην βαρέσουμε κανόνι.
2. Παλιά (αναφέρομαι στα μέσα του 60) η δραχμή ήταν σκληρό νόμισμα. Οι διαδοχικές υποτιμήσεις ήρθαν αργότερα, όταν πάψαμε να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας.
3. Θα μου πείτε ότι τα προϊόντα που εισάγουμε θα είναι πανάκριβα. Ακριβώς να η ευκαιρία να ξαναρχίσουμε να παράγουμε εγχώρια προϊόντα. Δεν εννοώ υψηλή τεχνολογία. Απλώς να μην εισάγουμε πάγο από την Αλβανία, ρεύμα από την Βουλγαρία, ντομάτες από Ολλανδία, μαρμελάδα από την Γερμανία και τυριά από την Γαλλία. Νομίζω ότι μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς χωρίς Καμαμπέρ στο πρωϊνό μας. Οι εισαγωγές καυσίμων θα στοιχήσουν βέβαια αλλά κι εκεί κάτι μπορεί να γίνει. Επίσης οι Μερσεντές και Καγιέν θα γίνουν απρόσιτα αγαθά (αν γίνουν). Ε και?.
4. Το επίπεδο ζωής θα ταιριάξει επιτέλους σἀυτό που είμαστε και μας αξίζει. Δεν είναι υποτιμητικό να είσαι φτωχότερος από τον Γερμανό. Υποτιμητικό είναι να του χρωστάς και να σου φέρεται σαν υπηρέτη του.
Σίγουρα βέβαια θα υπάρξουν, στην αρχή τουλάχιστον, προβλήματα. Αλλά σιγά-σιγά τα προβλήματα θα ξεπεραστούν. Ενώ έτσι όπως είναι το ευρώ σήμερα, ακόμα κι αν μας χαριστούν ΟΛΑ τα δάνεια, σε δυο-τρία χρόνια θα ξαναμιλάμε για κρίση. Πώς να το κάνουμε… το ευρώ δεν μας πάει. Και δεν του πάμε.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
ΚΣ
kathimerini.gr
