Αυτή την Τετάρτη μπορεί να συμβούν πολλά. Αυτή την Πέμπτη όμως μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε ότι θα έχει ολοκληρωθεί ο ιστορικός κύκλος της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα αποτελεί πλέον μια σκιά καθώς ένα μετά το άλλο τα ποντίκια που στήριξαν την πολιτική της τρόικας θα επιχειρούν να γλιτώσουν πηδώντας στη θάλασσα της λαϊκής οργής.
Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι το μνημόνιο απέτυχε και πως μια κυβέρνηση περιορισμένων ικανοτήτων οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Ο Γιώργος θα ξαναγίνει Γιωργάκης και οι υποστηρικτές του θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι αν μη τι άλλο είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ένα αγαθό πλην τίμιο παιδί από καλή οικογένεια.
Κι όμως η τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως η πλέον επιτυχημένη ομάδα πολιτικών που κυβέρνησε τη χώρα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Έθεσε από την πρώτη στιγμή με τρομακτική σαφήνεια στόχους τους οποίους έφερε εις πέρας στο ακέραιο.
Καταρχήν προσέφερε στις τράπεζες του ευρωπαϊκού κέντρου τον χρόνο που ζητούσαν για να ξεφορτωθούν τα επικίνδυνα "χαρτιά" του ελληνικού δημόσιου χρέους. Τα μέτρα που προώθησε δεν είχαν ποτέ ως στόχο την μείωση των ελλειμμάτων και τους χρέους (αυτό άλλωστε ήταν αδύνατο να επιτευχθεί στο εσωτερικό της ευρωζώνης, χωρίς παύση πληρωμών και εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και με το υπάρχον φορολογικό σύστημα).
Στη συνέχεια άνοιξε το δρόμο για την είσοδο του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στη χώρα (μια προειλημμένη απόφαση όπως μας αποκάλυψε πριν από ένα χρόνο ο κ. Σαχινίδης). Τοποθέτησε ανθρώπους της Γκόλντμαν Σακς και άλλων χρηματοπιστωτικών ομίλων σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού θέτοντας γερές βάσεις για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Όλοι γνώριζαν ότι το ΔΝΤ δεν θα επέτρεπε να επαναληφθεί το λάθος που είχε διαπραχθεί στη Ρωσία, να χαριστούν δηλαδή οι επιχειρήσεις του δημοσίου σε μια κάστα από ολιγάρχες, η οποία θα αναλάμβανε να τις μεταπουλήσει στους ξένους επενδυτές. Αυτή τη φορά η μεταφορά έπρεπε να γίνει χωρίς μεσάζοντες, όπως ακριβώς συνέβη στο Μεξικό της δεκαετίας του ΄90.
Για να χρυσώσει όμως το χάπι απέναντι στις ελληνικές οικονομικές ελίτ, που ενδέχεται να δυσφορούσαν βλέποντας να χάνουν τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, επανέφερε στην Ελλάδα τις εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα. Ένα τεράστιο δώρο που θα επιτρέψει τη διατήρηση μιας σχετικής κερδοφορίας ακόμη και υπό συνθήκες ολοκληρωτικής οικονομικής κατοχής.
Και οι Έλληνες επιχειρηματίες όμως δεν ήταν αχάριστοι. Θυσίασαν για τον Έλληνα πρωθυπουργό τους καλύτερους δημοσιογράφους, αναλυτές και ακαδημαϊκούς τους. Ανθρώπους που κατέστρεψαν την καριέρα τους υποστηρίζοντας μέχρι τελευταίας ρανίδας της πένας τους την πιο λαομίσητη, κατοχική κυβέρνηση που έχει γνωρίσει η χώρα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πόσοι από αυτούς δεν αναγκάζονται τώρα να εγκαταλείπουν τα αγαπημένα τους μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας και να κυκλοφορούν με σωματοφύλακες για το υπόλοιπο της ζωής τους. Πόσους και πόσους Μαστοράκηδες δεν γέννησε η δημοσιογραφική, συγγραφική και ακαδημαϊκή γενιά του πολυτεχνείου.
Η επιτυχία, της κυβερνητικής πολιτικής ήταν προδιαγεγραμμένη γιατί στηρίχθηκε σε παλιές δοκιμασμένες συνταγές. Ο πρωθυπουργός τοποθετούσε τους "οικονομικούς εκτελεστές" στις ίδιες θέσεις που τους τοποθετούσε και ο πρόεδρος Μένεμ της Αργεντινής. Το ΔΝΤ έστελνε στην Ελλάδα τους ίδιους ανθρώπους (όπως τον Μπομπ Τράα) που είχαν αναλάβει το ξεπούλημα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού του Ισημερινού. Ο Τζέφρι Σακς, ο άνθρωπος του Σόρος στην ανατολική Ευρώπη, μιλούσε για τον Έλληνα πρωθυπουργό με τα ίδια κολακευτικά λόγια με τα οποία μιλούσε και για τον Γιέλτσιν πριν ξεκινήσουν μαζί το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Σε μια μάχη όμως η γνώση δεν συσσωρεύεται μόνο από τη μία πλευρά. Στην Ελλάδα οι πολίτες ίσως να βγήκαν στους δρόμους με καθυστέρηση αλλά το έκαναν πολύ νωρίτερα από ότι οι κάτοικοι της Αργεντινής, του Ισημερινού ή της Ρωσίας. Στα χαρτιά η χώρα είναι ήδη υποθηκευμένη για αιώνες. Ακόμη όμως δεν έχει ειπωθεί η τελευταία λέξη.
Το ξέρετε κύριε πρωθυπουργέ ότι από αυτή την Τετάρτη τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, έτσι δεν είναι; Φοβάστε ότι αυτή τη φορά οι δυνάμεις ασφαλείας ενδέχεται να μην υπακούσουν τις εντολές για "δολοφονικές επιθέσεις", όπως αυτές που δώσατε στην τελευταία μεγάλη συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας. Γνωρίζετε ότι οι ηγεσίες των μεγάλων συνδικαλιστικών ενώσεων δεν μπορούν πλέον να σας προστατεύσουν όσες υπουργοποιήσεις και αν τους υποσχεθείτε. Καταλαβαίνετε ότι ο μηχανισμός των μέσων ενημέρωσης είναι ολοκληρωτικά απαξιωμένος και ακόμη και αν επιχειρήσει να σας στηρίξει ενδέχεται να σας κάνει μεγαλύτερη ζημιά.
Ακόμη και ο αντιπρόεδρός σας, ο άνθρωπος δηλαδή που εξέφρασε το ήθος και το ύφος όλων των στελεχών της κυβέρνησής σας, έχει χάσει πλέον την αξία χρήσης του ως αποδιοπομπαίος τράγος. Η θυσία ιστορικών στελεχών του κόμματός σας με την κατηγορία τις διαφθοράς πέρασε κι΄ αυτή απαρατήρητη. Οι ιδεολογικοί καθοδηγητές σας στην κοινοβουλευτική ακροδεξιά αντιμετωπίζονται σαν αυτό που πραγματικά είναι - φιλομνημονιακοί πλασιέδες φτηνών βιβλίων. Η αξιωματική αντιπολίτευση που ανέχτηκε την παρουσία σας, γνωρίζοντας ότι αν βρισκόταν στην εξουσία θα εκτελούσε το ίδιο ακριβώς σχέδιο, δεν μπορεί να σας λυτρώσει. Όσο για την κοινοβουλευτική Αριστερά, μπορεί να στήριξε την αποστολή σας να διατηρήσετε τη χώρα στη παγίδα της Ευρωζώνης αλλά υπό την πίεση της εκλογικής της βάσης οφείλει τώρα να σας πολεμήσει.
Το ξέρουμε ότι τα ξέρετε όλα αυτά. Γι΄ αυτό κατεβαίνουμε όλοι την Τετάρτη στους δρόμους. Γιατί ο πανικός που διακρίναμε στα βλέμματα των υπουργών σας, μας αναπτέρωσε τις ελπίδες.
