Θυμάμαι έντονα μια ομιλία του Σαμαρά στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό του 2010, τότε που επανέλαβε τρίς, την ανάγκη για ανάπτυξη. Ήταν τότε, που η λαοπρόβλητη κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, ενώ παρασκηνιακά διαβουλευόταν με τον ΔΝΤ, δημοσίως μας διαβεβαίωνε ότι θα εμμείνει στην υλοποίηση του κυβερνητικού του προγράμματος.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ιδιαίτερα αφού αποκαλύφθηκε ότι η περίφημη συμφωνία της 21ης Ιουλίου ήταν ένα απέραντο ευχολόγιο, οι «αγορές» προέβησαν σε μια προκλητικότατη επίδειξη δυνάμεων.
Χτύπησαν ανελέητα!
Υποβάθμισαν τις ΗΠΑ, γονάτισαν την Ιταλία, στοχεύουν τη Γαλλία, προειδοποιούν Αγγλία και Γερμανία.
Από την …σωτήριον ημερομηνία της 21ης Ιουλίου, το Χρηματιστήριο της Φραγκφούρτης είχε απώλειες -20.5%
Το Παρίσι -19.6%
Η Μαδρίτη -18%
Η Wall Street -12.1%
Ακόμα και τα γερμανικά CDS ξεπέρασαν τα αντίστοιχα βρετανικά!
Οι πολιτικοί, εν μέσω διακοπών, προσπαθούσαν να βρούν λύσεις μέσω ….τηλεδιασκέψεων!!!
Και η απάντηση, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, είναι μια από τα ίδια: λιτότητα-λιτότητα-λιτότητα!
Ένα τσουνάμι λιτότητας απειλεί να προκαλέσει παγκόσμια ασφυξία!
Αφού έσυρε το χορό η Ελλάδα και στη συνέχεια μπήκαν Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία, το Σάββατο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε ένα θηριώδες πρόγραμμα περικοπών ύψους 45 δις!
Η Γαλλία, μπροστά στον κίνδυνο να βρεθεί αντιμέτωπη με μια δυσμενή αξιολόγηση μελετά και αυτή μέτρα λιτότητας.
Ο Ομπάμα χθές από την Αϊόβα, ανακοίνωσε ότι με την επιστροφή του Κογκρέσου από τις διακοπές στο τέλος Σεπτεμβρίου, θα υποβάλλει και αυτός πρόγραμμα περικοπών. Παρά το γεγονός, ότι το 70% του εκλογικού σώματος, αλλά και διάσημοι φίλοι του, όπως ο Κρούγκμαν, τον προειδοποιούν ότι βρίσκεται σε λάθος δρόμο.
Τι βλέπουμε στην πράξη;
Μια πανικόβλητη πολιτική εξουσία, να υποκύπτει στις αξιώσεις των αγορών!
Μισθοί και επιδόματα περικόπτονται, εργασιακά δικαιώματα ετών αναθεωρούνται, κοινωνικές παροχές (που αποτελούσαν το καμάρι της Ευρώπης) καταργούνται, φόροι επί δικαίων και αδίκων επιβάλλονται.
Οι πολιτικοί νομοθετούν εναντίον των …πολιτών τους!
Συμπεριφέρονται σαν …ζαλισμένα κοτόπουλα!
Όλα αυτά για να …ελεγχθούν τα ελλείμματα και να πεισθούν οι Οίκοι Αξιολόγησης, να δίδουν καλύτερους βαθμούς και οι αγορές να δανείζουν …τα κράτη με χαμηλότερα επιτόκια!
Κατ’ αρχήν όσον αφορά στους Οίκους Αξιολόγησης να επαναλάβω ότι είναι παντελώς αναξιόπιστοι και το …μητρώο τους βεβαρημένο! Μια βδομάδα πρίν την κατάρρευση της Lehman Brothers την αξιολογούσαν με triple A!!!
Aπέτυχαν να προβλέψουν την στεγαστική κρίση των ΗΠΑ, δεν …πήραν χαμπάρι για τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος της Ιρλανδίας. Αλλά και εδώ στα δικά μας, τους πήρε πολύς καιρός για να αρχίσουν να μας υποβαθμίζουν και αυτό μόνο αφού είδαν και αποείδαν με τον κ. Παπανδρέου.
Με τέτοια προϊστορία, είναι δυνατόν να τους παίρνουμε ακόμα στα σοβαρά;
Να αφήσουμε τους… Οίκους και να έρθουμε στις Κυβερνήσεις.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:
Πρώτον: όλη αυτή η φασαρία που γίνεται, πόση σχέση έχει με την πραγματική οικονομία και τα πραγματικά προβλήματα;
Δεύτερον: η πολιτική της λιτότητας, ποιόν εξυπηρετεί σε τελική ανάλυση; τους λαούς, τα κράτη ή τις τράπεζες; Και για πόσο μπορούν να επιβιώσουν οι τράπεζες, αν οι οικονομίες οδηγηθούν σε μια δεύτερη ύφεση;
Τρίτον: τι άλλο περιμένουν για να αντιληφθούν ότι η παρατεταμένη και βάναυση λιτότητα δεν αποτελεί αντίδοτο στην παρούσα κρίση, αλλά την πυροδοτεί;
Για του λόγου του αληθές:
Σήμερα ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για την πορεία της Γερμανικής οικονομίας το 2011. Ο ρυθμός ανάπτυξης στο β’ τρίμηνο διαμορφώθηκε στο 0,1%, από 1,3% στο α’ τρίμηνο. Σύμφωνα με τα προηγούμενα στοιχεία, ο ρυθμός ανάπτυξης στο α’ τρίμηνο ήταν στο 1,5%. Η εξέλιξη δείχνει σημαντική επιβράδυνση. (Αυτά ως απάντηση προς όσους βαυκαλίζονταν ότι η Γερμανία θα μπορούσε να αναπτύσσεται, ενώ η Ευρώπη καταρρέει!)
Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιοποιήθηκαν και τα στοιχεία για τη γαλλική οικονομία, όπου εκεί δείχνουν στασιμότητα.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, που αποτελεί το υπόδειγμα λιτότητας, η ύφεση στο πρώτο εξάμηνο του 2011 έφτασε στο -7.5% με αποτέλεσμα να φαντάζει ως εξωπραγματικός ο στόχος για -3.8% στο τέλος του χρόνου, που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο.
Είναι προφανές ότι η λιτότητα, όχι μόνον δεν αποτελεί λύση, αλλά επιδεινώνει το πρόβλημα! Το παράδειγμα της Ελλάδος έπρεπε να είχε διδάξει, αλλά φεύ, τείνει να γενικευτεί!
Έτσι, όπως διαμορφώνονται πλέον οι εξελίξεις το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι εκείνο του χρέους, αλλά της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τις πολιτικές ηγεσίες να διαχειριστούν την σημερινή κρίση.
Και όσο το πρόβλημα αυτό θα καθίσταται εντονότερο, τόσο θα βαθαίνει και η οικονομική κρίση.
Γιατί, ας μην τον ξεχνάμε, οι «αγορές» κερδίζουν και σε περιόδους κρίσης! Ίσως μάλιστα να κερδίζουν ακόμα περισσότερο!
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αποτελεί όαση το σημερινό άρθρο της Κριστίν Λαγκάρντ στους Financial Times, όπου απευθύνει έκκληση να μη «θυσιαστεί η ανάπτυξη στον αγώνα κατά του χρέους»!
