Μετά τις τελικές αποφάσεις που, από ώρα σε ώρα πια, θα ανακοινωθούν και
ανάλογα με το ποσοστό του «κουρέματος» - όπως δείχνουν τα πράγματα θα
έχουμε αυτό που λένε «πιστωτικό γεγονός» - με λίγα λόγια θα είμαστε μια
πτωχευμένη χώρα που δεν θα μπορεί να δανειστεί από πουθενά. Προσπαθούνε
ακόμα και τώρα που γράφω, αργά τη νύχτα της Δευτέρας, και θα
προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο (όσοι και όσο μπορούν), και ολόκληρη την
Τρίτη, μήπως και κρατηθεί το κούρεμα κάπου στο 50% και πεισθεί ο κ.
Νταλάρα να μην το θεωρήσει πιστωτικό γεγονός, δηλαδή πτώχευση με τα όλα
της. (Άλλο πάλι αυτό που μας έτυχε, έτσι;
Παίζει παράξενα παιχνίδια με τις «συμπτώσεις» της η ζωή, ένας Νταλάρα(ς) να κρατάει στα χέρια του τη δύναμη αποφάσεων που μπορεί να επηρεάσουν ολόκληρο το πρώτο μισό του 21ου αιώνα για την Ελλάδα –και βάλε).
Το πιθανότερο είναι (το λέω ευγενικά γιατί, δυστυχώς, είναι το βέβαιο) να γυρίσει ο πρωθυπουργός μας γερά τσουρουφλισμένος μετά τις αποφάσεις της Τετάρτης, ως νέος Τρικούπης (και εδώ μια από τις «συμπτώσεις» της ζωής που μ’ αρέσει να παρατηρώ : Ίσα που πρόλαβαν τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ να μετακομίσουν από το 50 της Χαριλάου Τρικούπη στην Ιπποκράτους – πριν πτωχεύσουμε και επισήμως). Ο Παύλος Γερουλάνος, Υπουργός Πολιτισμού αλλά και παλιός καλός φίλος και συνεργάτης του ΓΑΠ, έλεγε πριν λίγες ώρες, στο δελτίο στου ΣΚΑΙ αν δεν κάνω λάθος, πώς «είναι καιρός να πάμε για εκλογές, ξέρω, είναι πολλά τα 170 εκατομμύρια ευρώ που θα κοστίσουν, αλλά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και πρέπει να ερωτηθεί επιτέλους ο Ελληνικός λαός άμεσα». Γνωστός μου από τη μεριά της Νέας Δημοκρατίας μιλάει ήδη για εκλογές στις 27 Νοεμβρίου ή τις 4 Δεκεμβρίου (πάνω στα Νικολοβάρβαρα όπως το λέμε το τριήμερο 4/5/6 Δεκεμβρίου εμείς οι «θρησκευόμενοι»). Δεν θέλει πολύ για να το καταλάβουμε : Θα μας οδηγήσουνε στις κάλπες με το σλόγκαν «ἁπελθέτω απ’εμού» και θάναι η πρώτη φορά που , αν υπάρξει, (που δεν θα υπάρξει) αυτοδύναμος «νικητής», δεν θα είναι καθόλου χαρούμενος εκείνη την Κυριακή το βράδυ - και τα επόμενα 40 χρόνια. Ούτε αυτός ούτε και εμείς.
Το «πείραμα» του ΓΑΠ δυστυχώς δεν πέτυχε. Δυό χρόνια μετά την θριαμβευτική του εκλογή με 11% διαφορά από τον αντίπαλό του, θα αναγκαστεί (από το ίδιο του το κόμμα και τους ψηφοφόρους του) να οδηγηθεί σε εκλογές, φορτωμένος πια το βάρος μιας εθνικής τραγωδίας, μιας πολύ βαρειάς αποτυχίας που ούτε που ξέρουμε πόσο βαθειά στον πάτο του πηγαδιού (που δεν έχει πάτο) μπορεί να οδηγήσει τον τόπο.
Σε τέτοιες στιγμές δεν κάνει να λέμε πολλά. Αυτοσυγκράτηση, ομοψυχία (όσο γίνεται) και αποφασιστικότητα για γρήγορη ανάκαμψη –αυτά μετράνε τώρα. Ποιος φταίει και τι έγινε και τα λοιπά οφείλουμε να τ’ αφήσουμε για αργότερα. Στην κάλπη εξ’ άλλου οι πολίτες ξέρουν να δείχνουν την απογοήτευσή τους –και αυτό αρκεί για την ώρα.
Τώρα πια μετράει το από σήμερα και μπρός: Τρίτη 12 ή ώρα κάποιοι γνωστοί Έλληνες δίνουν μια συνέντευξη τύπου –θα τα διαβάσετε αυτά παντού αλλού. Θα συγκροτηθούν πολιτικές ομάδες, μικρά κόμματα ίσως, με κοινούς στόχους και εναλλακτικές λύσεις. Αυτή τη φορά θα ψηφίσουμε στις εκλογές όχι πια με την λογική της αυτοδυναμίας» (μακριά από μας, είδαμε που μας οδήγησε η παντοδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων) αλλά με το μυαλό μας στις ρεαλιστικές προτάσεις των πολλών «μικρών» για την διαχείριση της κρίσεως - που οφείλουμε ν’ ακούσουμε προσεκτικά. Έχει πια σημασία μεγάλη να ψηφίσουμε τον ικανό και τον αποφασισμένο να βοηθήσει, μακριά από τα παλιά πια κόμματα και τις θλιβερές, εγκληματικές, πρακτικές τους.
Μπαίνουμε σε μια φάση πολύ ζόρικη και θα χρειαστούμε όλα τα αποθέματα δημιουργικότητας, στοχοπροσήλωσης και αποφασιστικότητας που μπορούμε να αντλήσουμε ο καθένας μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό: Όσο απογοητευμένοι και αν είμαστε, τώρα είναι που δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω.
Το έχουμε αποδείξει : Στα δύσκολα είμαστε γεροί. Στα εύκολα είναι που είμαστε ασυγκράτητοι και αυτοκαταστροφικοί.
του Άρη Δαβαράκη
Παίζει παράξενα παιχνίδια με τις «συμπτώσεις» της η ζωή, ένας Νταλάρα(ς) να κρατάει στα χέρια του τη δύναμη αποφάσεων που μπορεί να επηρεάσουν ολόκληρο το πρώτο μισό του 21ου αιώνα για την Ελλάδα –και βάλε).
Το πιθανότερο είναι (το λέω ευγενικά γιατί, δυστυχώς, είναι το βέβαιο) να γυρίσει ο πρωθυπουργός μας γερά τσουρουφλισμένος μετά τις αποφάσεις της Τετάρτης, ως νέος Τρικούπης (και εδώ μια από τις «συμπτώσεις» της ζωής που μ’ αρέσει να παρατηρώ : Ίσα που πρόλαβαν τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ να μετακομίσουν από το 50 της Χαριλάου Τρικούπη στην Ιπποκράτους – πριν πτωχεύσουμε και επισήμως). Ο Παύλος Γερουλάνος, Υπουργός Πολιτισμού αλλά και παλιός καλός φίλος και συνεργάτης του ΓΑΠ, έλεγε πριν λίγες ώρες, στο δελτίο στου ΣΚΑΙ αν δεν κάνω λάθος, πώς «είναι καιρός να πάμε για εκλογές, ξέρω, είναι πολλά τα 170 εκατομμύρια ευρώ που θα κοστίσουν, αλλά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και πρέπει να ερωτηθεί επιτέλους ο Ελληνικός λαός άμεσα». Γνωστός μου από τη μεριά της Νέας Δημοκρατίας μιλάει ήδη για εκλογές στις 27 Νοεμβρίου ή τις 4 Δεκεμβρίου (πάνω στα Νικολοβάρβαρα όπως το λέμε το τριήμερο 4/5/6 Δεκεμβρίου εμείς οι «θρησκευόμενοι»). Δεν θέλει πολύ για να το καταλάβουμε : Θα μας οδηγήσουνε στις κάλπες με το σλόγκαν «ἁπελθέτω απ’εμού» και θάναι η πρώτη φορά που , αν υπάρξει, (που δεν θα υπάρξει) αυτοδύναμος «νικητής», δεν θα είναι καθόλου χαρούμενος εκείνη την Κυριακή το βράδυ - και τα επόμενα 40 χρόνια. Ούτε αυτός ούτε και εμείς.
Το «πείραμα» του ΓΑΠ δυστυχώς δεν πέτυχε. Δυό χρόνια μετά την θριαμβευτική του εκλογή με 11% διαφορά από τον αντίπαλό του, θα αναγκαστεί (από το ίδιο του το κόμμα και τους ψηφοφόρους του) να οδηγηθεί σε εκλογές, φορτωμένος πια το βάρος μιας εθνικής τραγωδίας, μιας πολύ βαρειάς αποτυχίας που ούτε που ξέρουμε πόσο βαθειά στον πάτο του πηγαδιού (που δεν έχει πάτο) μπορεί να οδηγήσει τον τόπο.
Σε τέτοιες στιγμές δεν κάνει να λέμε πολλά. Αυτοσυγκράτηση, ομοψυχία (όσο γίνεται) και αποφασιστικότητα για γρήγορη ανάκαμψη –αυτά μετράνε τώρα. Ποιος φταίει και τι έγινε και τα λοιπά οφείλουμε να τ’ αφήσουμε για αργότερα. Στην κάλπη εξ’ άλλου οι πολίτες ξέρουν να δείχνουν την απογοήτευσή τους –και αυτό αρκεί για την ώρα.
Τώρα πια μετράει το από σήμερα και μπρός: Τρίτη 12 ή ώρα κάποιοι γνωστοί Έλληνες δίνουν μια συνέντευξη τύπου –θα τα διαβάσετε αυτά παντού αλλού. Θα συγκροτηθούν πολιτικές ομάδες, μικρά κόμματα ίσως, με κοινούς στόχους και εναλλακτικές λύσεις. Αυτή τη φορά θα ψηφίσουμε στις εκλογές όχι πια με την λογική της αυτοδυναμίας» (μακριά από μας, είδαμε που μας οδήγησε η παντοδυναμία των δύο μεγάλων κομμάτων) αλλά με το μυαλό μας στις ρεαλιστικές προτάσεις των πολλών «μικρών» για την διαχείριση της κρίσεως - που οφείλουμε ν’ ακούσουμε προσεκτικά. Έχει πια σημασία μεγάλη να ψηφίσουμε τον ικανό και τον αποφασισμένο να βοηθήσει, μακριά από τα παλιά πια κόμματα και τις θλιβερές, εγκληματικές, πρακτικές τους.
Μπαίνουμε σε μια φάση πολύ ζόρικη και θα χρειαστούμε όλα τα αποθέματα δημιουργικότητας, στοχοπροσήλωσης και αποφασιστικότητας που μπορούμε να αντλήσουμε ο καθένας μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό: Όσο απογοητευμένοι και αν είμαστε, τώρα είναι που δεν πρέπει να το βάλουμε κάτω.
Το έχουμε αποδείξει : Στα δύσκολα είμαστε γεροί. Στα εύκολα είναι που είμαστε ασυγκράτητοι και αυτοκαταστροφικοί.
του Άρη Δαβαράκη
