Η ιστορία είναι γεμάτη από ενώσεις που διαλύθηκαν. Όχι μόνο στην
πολιτική ιστορία αλλά και στην οικονομία. Οι χώρες της Βαλτικής,
εγκατέλειψαν το ρούβλι, όπως και η Ιρλανδία έφυγε από τη ζώνη της
στερλίνας. Διόλου περίεργο λοιπόν, που το τελευταίο διάστημα έχει
ξεκινήσει μια γενικότερη κουβέντα και για το ευρώ, το οποίο κάθε μέρα
που περνάει δείχνει τα σοβαρά σφάλματα που έγιναν στη σύλληψη και τη
διαμόρφωση του. Το πρόβλημα μπορεί να είναι μεγαλύτερο για την Ελλάδα,
αλλά τηρουμένων των αναλογίων, ισχύει και για πολλούς εταίρους της
ευρωζώνης.
Οι σχεδιαστές του κοινού νομίσματος ήθελαν πράγματι έναν ανταγωνιστή του δολαρίου. Κατέληξαν όμως με ένα νομισματικό ...τέρας. Και καθώς μια νομισματική υποτίμηση είναι αδύνατη, οι περισσότερες κυβερνήσεις της ευρωζώνης, με πρώτη και καλύτερη την ελληνική, που δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, το γυρνάνε στην εσωτερική υποτίμηση. Δηλαδή τη μείωση μισθών και τιμών.
Στην Ελλάδα βέβαια τα πράγματα είναι χειρότερα μια και μαζί με τους μισθούς, κόβονται δραστικά οι συντάξεις, οι κοινωνική πρόνοια, ενώ οι τιμές της γης κατακρημνίζονται. Και όλα αυτά ενώ οι τιμές στα πιο πολλά προϊόντα ανεβαίνουν!
Με ανεργία στο 20%, έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, και με νέα μέτρα και φορολόγηση μπροστά, πολλοί αναρωτιούνται μήπως πράγματι έχει έρθει η ώρα μιας πραγματικά ριζικής απόφασης, όπως η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Ιδιαίτερα καθώς οι περισσότεροι αναλυτές προδικάζουν ότι αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως, σε λίγο...
Ένας λόγος που το ευρώ κρατάει ακόμη, είναι ο φόβος του χάους που θα προκύψει σε οικονομίες και αγορές. Και ένας άλλος, η επένδυση δεκαετιών που έχει γίνει στο ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα. Κάπως, έτσι, η χώρα μας έλαβε το δεύτερο πακέτο βοήθειας, με την Μέρκελ να εξηγεί ότι μια ελληνική αποχώρηση από το ευρώ θα ήταν καταστροφική. Παρ´ όλα αυτά η Γερμανία ακόμη δεν μπορεί να πάρει τα μέτρα που θα διασφάλιζαν την πλήρη σταθεροποίηση της ευρωζώνης. Και όλοι ξέρουν ότι το τείχος των 800 δις που υψώθηκε πριν μερικές ημέρες, απλά δεν επαρκεί... Το κοινό νόμισμα της Ευρώπης λοιπόν θα παραμείνει ευάλωτο σε απειλές, επιθέσεις, αλλά και τις δικές του αδυναμίες. Με πρώτες αυτές των χωρών που το απαρτίζουν, και δεν μπορούν να καλύψουν τα χρέη τους.
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι έβλεπαν μια εξώθηση της Ελλάδας σε αποχώρηση ώστε να σωθούν οι υπόλοιποι. Τα σενάρια πολλά και αρκετά γραμμένα. Μια ξαφνική ανακοίνωση ένα Σαββατοκύριακο, μετατροπή των καταθέσεων σε νέο νόμισμα, διακοπή των διασυνοριακών συναλλαγών για ένα διάστημα και κλείσιμο των τραπεζών για μερικές ημέρες. Η τροποποίηση του καθεστώτος που διέπει τα ελληνικά ομόλογα με τις διαδικασίες των τελευταίων μηνών, όμως, θα χρειαζόταν και νέα αλλαγή, μια και έχει γίνει με την πρόβλεψη μιας Ελλάδας εντός ευρώ. Και βέβαια θα συνεπαγόταν πραγματική χρεοκοπία και τις συνέπειες της. Αυτές οι συνέπειες δεν έχουν ακόμη παραμετροποιηθεί.
Άσχετα με το αν μια ελληνική έξοδος έχει μελετηθεί, η κουβέντα που έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη, και προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία, αφορά το μήπως η διαδικασία διάλυσης του ευρώ, ξεκινήσει με την αποχώρηση της Γερμανίας. Ένα σενάριο που επίσης έχει παίξει. Και έχει την δική του λογική και τη δική του συνωμοσιολογία...
Όσοι έχουν μπει στα βαθύτερα λένε ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση διάλυσης του ευρωσυστήματος, κάπου 30 τρις ευρώ θα μείνουν εκτεθειμένα σε δίαφορες διεργασίες από τις οποίες οι σημερινοί τους κάτοχοι (κράτη και ιδιώτες) θα βγουν κερδισμένοι ή χαμένοι. Το νούμερο είναι βέβαια τρομακτικό. Όσο και οι πραγματικές συνέπειες από τη διάλυση του κοινού νομίσματος.
Επειδή, όμως οι κυβερνήσεις και το ευρωσύστημα, δεν έχουν ακόμη ασχοληθεί με το ποια θα ήταν μια επόμενη ημέρα για την Ευρώπη χωρίς το ευρώ (αλλά απλώς ασχολούνται με την οχύρωση της σημερινής κατάστασης) θα ήταν μια πραγματικά καλή ιδέα να μελετήσουν τι θα σήμαινε αυτό για όλους μαζί, αλλά και για κάθε μια χώρα ξεχωριστά. Κι αν όχι να βγουν και να το πουν, να το κρατήσουν έστω στο συρτάρι τους.
Όπως επίσης και να ετοιμάσουν έναν οδικό χάρτη για μια ομαλή μετάβαση στην επόμενη ημέρα. Τώρα που είναι ακόμη καιρός... Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει ότι όλες οι μεγάλες αποφάσεις έρχονται ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση.
Οι σχεδιαστές του κοινού νομίσματος ήθελαν πράγματι έναν ανταγωνιστή του δολαρίου. Κατέληξαν όμως με ένα νομισματικό ...τέρας. Και καθώς μια νομισματική υποτίμηση είναι αδύνατη, οι περισσότερες κυβερνήσεις της ευρωζώνης, με πρώτη και καλύτερη την ελληνική, που δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, το γυρνάνε στην εσωτερική υποτίμηση. Δηλαδή τη μείωση μισθών και τιμών.
Στην Ελλάδα βέβαια τα πράγματα είναι χειρότερα μια και μαζί με τους μισθούς, κόβονται δραστικά οι συντάξεις, οι κοινωνική πρόνοια, ενώ οι τιμές της γης κατακρημνίζονται. Και όλα αυτά ενώ οι τιμές στα πιο πολλά προϊόντα ανεβαίνουν!
Με ανεργία στο 20%, έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, και με νέα μέτρα και φορολόγηση μπροστά, πολλοί αναρωτιούνται μήπως πράγματι έχει έρθει η ώρα μιας πραγματικά ριζικής απόφασης, όπως η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Ιδιαίτερα καθώς οι περισσότεροι αναλυτές προδικάζουν ότι αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως, σε λίγο...
Ένας λόγος που το ευρώ κρατάει ακόμη, είναι ο φόβος του χάους που θα προκύψει σε οικονομίες και αγορές. Και ένας άλλος, η επένδυση δεκαετιών που έχει γίνει στο ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα. Κάπως, έτσι, η χώρα μας έλαβε το δεύτερο πακέτο βοήθειας, με την Μέρκελ να εξηγεί ότι μια ελληνική αποχώρηση από το ευρώ θα ήταν καταστροφική. Παρ´ όλα αυτά η Γερμανία ακόμη δεν μπορεί να πάρει τα μέτρα που θα διασφάλιζαν την πλήρη σταθεροποίηση της ευρωζώνης. Και όλοι ξέρουν ότι το τείχος των 800 δις που υψώθηκε πριν μερικές ημέρες, απλά δεν επαρκεί... Το κοινό νόμισμα της Ευρώπης λοιπόν θα παραμείνει ευάλωτο σε απειλές, επιθέσεις, αλλά και τις δικές του αδυναμίες. Με πρώτες αυτές των χωρών που το απαρτίζουν, και δεν μπορούν να καλύψουν τα χρέη τους.
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι έβλεπαν μια εξώθηση της Ελλάδας σε αποχώρηση ώστε να σωθούν οι υπόλοιποι. Τα σενάρια πολλά και αρκετά γραμμένα. Μια ξαφνική ανακοίνωση ένα Σαββατοκύριακο, μετατροπή των καταθέσεων σε νέο νόμισμα, διακοπή των διασυνοριακών συναλλαγών για ένα διάστημα και κλείσιμο των τραπεζών για μερικές ημέρες. Η τροποποίηση του καθεστώτος που διέπει τα ελληνικά ομόλογα με τις διαδικασίες των τελευταίων μηνών, όμως, θα χρειαζόταν και νέα αλλαγή, μια και έχει γίνει με την πρόβλεψη μιας Ελλάδας εντός ευρώ. Και βέβαια θα συνεπαγόταν πραγματική χρεοκοπία και τις συνέπειες της. Αυτές οι συνέπειες δεν έχουν ακόμη παραμετροποιηθεί.
Άσχετα με το αν μια ελληνική έξοδος έχει μελετηθεί, η κουβέντα που έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα στην Ευρώπη, και προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία, αφορά το μήπως η διαδικασία διάλυσης του ευρώ, ξεκινήσει με την αποχώρηση της Γερμανίας. Ένα σενάριο που επίσης έχει παίξει. Και έχει την δική του λογική και τη δική του συνωμοσιολογία...
Όσοι έχουν μπει στα βαθύτερα λένε ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση διάλυσης του ευρωσυστήματος, κάπου 30 τρις ευρώ θα μείνουν εκτεθειμένα σε δίαφορες διεργασίες από τις οποίες οι σημερινοί τους κάτοχοι (κράτη και ιδιώτες) θα βγουν κερδισμένοι ή χαμένοι. Το νούμερο είναι βέβαια τρομακτικό. Όσο και οι πραγματικές συνέπειες από τη διάλυση του κοινού νομίσματος.
Επειδή, όμως οι κυβερνήσεις και το ευρωσύστημα, δεν έχουν ακόμη ασχοληθεί με το ποια θα ήταν μια επόμενη ημέρα για την Ευρώπη χωρίς το ευρώ (αλλά απλώς ασχολούνται με την οχύρωση της σημερινής κατάστασης) θα ήταν μια πραγματικά καλή ιδέα να μελετήσουν τι θα σήμαινε αυτό για όλους μαζί, αλλά και για κάθε μια χώρα ξεχωριστά. Κι αν όχι να βγουν και να το πουν, να το κρατήσουν έστω στο συρτάρι τους.
Όπως επίσης και να ετοιμάσουν έναν οδικό χάρτη για μια ομαλή μετάβαση στην επόμενη ημέρα. Τώρα που είναι ακόμη καιρός... Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει ότι όλες οι μεγάλες αποφάσεις έρχονται ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση.
