Η Ελλάδα θα μπορούσε να μην εισέλθει καθόλου στη μνημονιακή παγίδα, στην οποία εισήλθε από το Μάιο του 2010, καταστρέφοντας και λεηλατώντας τη χώρα.
Σε πείσμα όλων όσων, ακόμα και τώρα, διατείνονται δογματικά ότι η χώρα τότε δεν είχε άλλη επιλογή, σήμερα επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι η Ελλάδα είχε πολλές, χίλιες φορές προτιμότερες εναλλακτικές επιλογές.
Και αυτό επιβεβαιώνεται όχι απλώς από τις ρεαλιστικές και επιχειρηματολογημένες θέσεις κάποιων δυνάμεων της Αριστεράς αλλά και από έγκυρους νομικούς κύκλους, οι οποίοι, μάλλον, μπορούν να θεωρηθούν ότι κατέχουν περίοπτη θέση στο παγκόσμιο νομικό κατεστημένο με εξειδίκευση στα θέματα του χρέους.
Συγκεκριμένα,
η Ελλάδα είχε από την πρώτη στιγμή τη δυνατότητα να διαγράψει νομίμως το σύνολο, σχεδόν, του χρέους της με νομοθετικές ρυθμίσεις στην ελληνική Βουλή.
Αυτή τη διάσταση αναδεικνύουν σε μελέτη τους (μπορείτε να τη διαβάσετε πατώντας εδώ) o Μίτου Γκουλάτι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ (Duke), ειδικός στο χρηματοοικονομικό δίκαιο και ο Λέο Μπουχάϊτ, που θεωρείται από τους κορυφαίους νομικούς διεθνώς για θέματα αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους.
Ο Μ. Γκουλάτι έχει γράψει δύο μελέτες μαζί με το Λ. Μπουχάϊτ που θεωρείται από τους κορυφαίους νομικούς διεθνώςγια θέματα αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους. Ο Λ. Μπουχάϊτ εργάζεται για τη δικηγορική εταιρεία Cleary Gottlieb Steen & Hamilton LLP, την οποία προσέλαβε τον περασμένο Αύγουστο το ελληνικό δημόσιο ως σύμβουλο για το PSI.
Στην ως άνω μελέτη τους οι Γκουλάτι – Μπουχάϊτ υποστηρίζουν με ακλόνητα νομικά επιχειρήματα ότι η ελληνική Βουλή μπορεί όποτε κρίνει αναγκαίο να αλλάξει τους όρους που έχουν εκδοθεί ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, που υπάγονται στο ελληνικό δίκαιο.
Την ως άνω επιχειρηματολογία επιβεβαιώνει, μάλιστα, και τρίτη μελέτη των Γκουλάτι -Ζετελμέγιερ (στέλεχος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης), η οποία δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες.
Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική Βουλή με νομοθετικές ρυθμίσεις μπορεί να μειώσει μονομερώς το επιτόκιο αυτών των ομολόγων ή και να αυξήσει την περίοδο αποπληρωμής τους. Μπορεί ακόμα η ελληνική Βουλή με ανάλογες ρυθμίσεις να μειώσει όσο κρίνει το ποσό του κεφαλαίου των ομολόγων που θα αποπληρωθεί ή και να διαγράψει αυτό το κεφάλαιο ολοσχερώς και να μην πληρώσει καθόλου τους ομολογιούχους πιστωτές.
Επειδή το 90% και πάνω του δημοσίου χρέους, πριν εισέλθουμε στο μνημόνιο, βρισκόταν σε ομόλογα που διέποντο από το ελληνικό δίκαιο, η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να διαγράψει μονομερώς και νομίμως μέχρι το σύνολο του κεφαλαίου αυτών των ομολόγων ή να απειλήσει πραγματικά με μια τέτοια ρύθμιση προκειμένου να διαπραγματευτεί τη συναινετική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Αντ' αυτού, όπως είναι γνωστό, η κυβέρνηση προχώρησε, έναντι της δανειοδότησης από την τρόικα, στην υπογραφή των κατάπτυστων μνημονίων αλλά και στην ένταξη των νέων τροϊκανών δανείων (που χρησιμοποιούνται για πληρωμή τόκων και αποπληρωμή παλαιών ομολόγων) στο αγγλικό αντί στο ελληνικό δίκαιο, απεμπολώντας τα πλεονεκτήματα του τελευταίου.
Και τώρα, όμως, το 90% του χρέους σε ομόλογα που κατέχουν οι ιδιώτες (όχι, δηλαδή, η τρόικα) αλλά και η ΕΚΤ, το οποίο αντιπροσωπεύει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους, υπάγεται στο ελληνικό δίκαιο.
Επομένως, και τώρα η κυβέρνηση αντί να παζαρεύει ένα περιορισμένο και εντελώς ανεπαρκές "κούρεμα" (PSI+) με επαχθέστατους όρους και την μεταφορά των νέων ομολόγων που θα προκύψουν μετά την ανταλλαγή στο αγγλικό δίκαιο, θα έπρεπε να κινηθεί πολύ διαφορετικά.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει άμεσα στη νόμιμη διαγραφή, μέσω της Βουλής, του ομολογιακού χρέους σε ιδιώτες, που βρίσκεται πάνω από 90% στο ελληνικό δίκαιο, πράγμα που θα συνιστούσε μια πραγματική ανάσα για τη χώρα.
Φυσικά, μια τέτοια κίνηση θα προκαλούσε πιστωτικό γεγονός πράγμα που θα ενεργοποιούσε τα CDS για να αποπληρωθούν οι πιστωτές ομολογιούχοι, αν και σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα έπαυαν να έχουν απώλειες.
Βεβαίως, ένα πιστωτικό επεισόδιο σε βάρος της χώρας δεν είναι ότι καλύτερο.
Αυτή η εξέλιξη, όμως, είναι χίλιες φορές προτιμότερη και οι συνέπειές της, αν και όχι εύκολες, απολύτως αντιμετωπίσιμες,
σε σχέση με το ανεπαρκέστατο "κούρεμα" της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου
(PSI+),-αν και αυτό ευδοκιμήσει-, και τους επαχθέστατους όρους που το
συνοδεύουν και κυρίως με τη συνέχιση της μνημονιακής λεηλασίας!
Να, γιατί η iskra επιμένει από την πρώτη στιγμή στη χρήση του όπλου της στάσης πληρωμών επί του χρέους, με βάση το οποίο μια προοδευτική κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει νομίμως στην ολοσχερή διαγραφή, τουλάχιστον, του μέρους εκείνου του χρέους που υπάγεται στο ελληνικό δίκαιο.
http://www.iskra.gr/
