Σήμερα όμως έγινα μάρτυρας ενός ακόμη περιστατικού που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα θύματα είναι πολλά περισσότερα, χώρια οι παράπλευρες απώλειες του συγγενικού περιβάλλοντος ….
Είχα πέντε μήνες να συναντηθώ μ έναν φίλο και συνάδελφο – για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω τα στοιχεία του – που τον συνάντησα πριν τρεις ώρες περίπου …. Τον είδα καταβεβλημένο, φανερά αδυνατισμένο και με τα χείλη του να έχουν πάρει κλίση προς τη μία πλευρά … Τον αγκάλιασα σαν φίλος και έμεινα άγαλμα όταν συνειδητοποίησα ότι με την μακρόσυρτη ομιλία του κατέβαλε προσπάθεια να .. θυμηθεί το όνομά μου …
Αυτόν τον άνθρωπο τον ζήλευαν στο σινάφι μας , για την εργατικότητα, τη νοικοκυροσύνη και το γεγονός ότι κατάφερε να δημιουργήσει μία σημαντική ακίνητη περιουσία. Τον ζήλευαν όμως και γιατί ήταν κύριος και σε όλες τις συναλλαγές του, με αποτέλεσμα, ακόμη και σήμερα σε πλήρη ανεργία του κλάδου, οι άνθρωποι που πήραν ένα μεροκάματο δίπλα του να πίνουν νερό στ’ όνομα του….
Τελευταία φορά που βρεθήκαμε ήταν πολύ αγχωμένος , για τα χαράτσια Χ 4 , τους φόρους και την συνεχιζόμενη χωρίς προοπτική ανάπτυξης κρίση του κλάδου …. Προ 3μήνου από την πίεση των καταστάσεων έχασε τις κινήσεις του και την ομιλία του …. Τώρα είναι από τους τυχερούς που αναρρώνει …. Μα πόσοι είναι αυτοί ;;;;;;
Πάρτε το λοιπόν απόφαση κύριοι της κυβέρνησης ότι θα λογοδοτήσετε για κάθε κατεστραμμένο Έλληνα που πληρώνει την εγκληματική πολιτική σας …. Και εσείς που επιδιώκετε την ανάληψη της εξουσίας σκεφτείτε το καλά ότι αν δεν αλλάξετε τα πράγματα – όπως υπόσχεστε – θα είστε χειρότεροι απ τους προηγούμενους ….
Γιώργος Κωνσταντινίδης
