«Οι ιδέες των οικονομολόγων και των πολιτικών φιλοσόφων και όταν είναι ορθές αλλά και όταν είναι εσφαλμένες, είναι πιο ισχυρές από ό,τι συνήθως πιστεύεται. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι άλλοι διαδραματίζουν τόσο καθοριστικό ρόλο στον κόσμο. Οι άνθρωποι της πράξης, που πιστεύουν ότι είναι απαλλαγμένοι από θεωρητικές επιρροές, είναι συνήθως σκλάβοι κάποιου μακαρίτη οικονομολόγου. Αυθεντικοί παράφρονες, τροφοδοτούν το παραλήρημά τους από κείμενα ακαδημαϊκών καλαμαράδων που γράφτηκαν μερικά χρόνια νωρίτερα».
Τα λόγια του σπουδαίου αυτού οικονομολόγου, ο οποίος στην πραγματικότητα συγκαταλέγεται και ο ίδιος στους «ακαδημαϊκούς καλαμαράδες» που επηρεάζουν την ανθρωπότητα, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο επίκαιρα από τις μέρες μας.
Είμαστε άραγε σκλάβοι των οικονομολόγων;
Φαίνεται πως είμαστε.
Παντού, σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι αυτοί επηρεάζουν την πολιτική με το ρόλο τους ως συμβούλων.
Δεν υπάρχει κυβέρνηση στον πλανήτη που να μην έχει στρατιές από οικονομικούς συμβούλους, οι οποίοι τις περισσότερες φορές δίνουν συγκρουόμενες συμβουλές στους πολιτικούς.
Ο Τζώρτζ Μπέρναντ Σω είχε πει κάποτε πως «αν βάζαμε όλους τους οικονομολόγους μαζί, δεν θα κατέληγαν ποτέ σε κάποιο συμπέρασμα».
Οι οικονομολόγοι που βρίσκονται κοντά στις κυβερνήσεις και επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, συνήθως έχουν διαφορετικές απόψεις για τρείς κυρίως λόγους.
-Διαθλετουν διαφορετικές επιστημονικές κρίσεις.
-Μπορεί να έχουν διαφορετικές αξίες.
-Μερικοί από αυτούς είναι μεγάλα ψώνια, κάτι σαν τους διαιτολόγους που λένε πως διαθέτουν τις μαγικές δίαιτες.
Όπως συμβαίνει και με τις μαγικές δίαιτες, τις οποίες κάθε σοβαρός διαιτολόγος απορρίπτει και όλοι μαζί συμφωνούν στα βασικά για μια αγωγή βασισμένη στη σωστή διατροφή και την άσκηση, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με την Οικονομική.
Όλοι γνωρίζουμε πως κάθε μαγική δίαιτα κρύβει από πίσω της ένα δαιμόνιο πωλητή.
Έτσι, όταν η Οικονομική εμφανίζεται σε σύγχυση, θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο δαιμόνιος πωλητής που κρύβεται από πίσω.
Ποιος κρύβεται λοιπόν πίσω από το οικονομικό φιάσκο των ημερών μας;
Η απάντηση δεν είναι και τόσο εύκολη.
Επιστήμονες σκίζουν τα πτυχία τους, τα πληκτρολόγια έχουν πιάσει φωτιά ανά την υφήλιο, συνωμοσίες δίνουν και παίρνουν.
Οι βόρειοι Ευρωπαίοι τρώνε τους νότιους, οι Αμερικάνοι φοβούνται τους Ευρωπαίους, οι Ευρωπαίοι τους Αμερικάνους, οι Εβραίοι τους Άραβες και όλη την υφήλιο.
Πίσω από όλους αυτούς υπάρχουν ορισμένοι που τρίβουν τα χεράκια τους, μέσα σε ένα γραφείο, σε κάποιο γραφικό χωριουδάκι της Ελβετίας.
Αυτοί είναι κάτι σαν δαιμόνιοι πωλητές που ξαμόλησαν στρατό από οικονομολόγους, οι οποίοι είτε το ξέρουν, είτε δεν το ξέρουν, εργάζονται για λογαριασμό των πρώτων.
Κι αυτοί οι πρώτοι ονομάζονται τραπεζίτες.
Όλος ο πλανήτης είναι σκλαβωμένος στην υπηρεσία των τραπεζών.
Κυβερνήσεις πέφτουν, επειδή μια τράπεζα κινδυνεύει να χρεωκοπήσει.
Όλοι χρωστάνε σε όλους κι όλοι μαζί στις τράπεζες.
Καμία κυβέρνηση στον κόσμο δεν είναι ελεύθερη.
Οικονομολόγοι ταγμένοι στις υπηρεσίες των τραπεζιτών αναλύουν και μελετούν την καταναλωτική μας συμπεριφορά, επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις μέσω της απληστίας μας, βάζουν φόρους, ανεβοκατεβάζουν τα ενοίκια, το ψωμί που τρώμε καθημερινά, τις τιμές των ακινήτων, τα χρηματιστήρια, το μισθό μας.
Όλα αυτά με το πρόσχημα να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες.
Η Κύπρος πρέπει να βάλει τέλος στις καταθέσεις των πολιτών της ή των μαύρων χρημάτων που καταφθάνουν από τη Ρωσία, για να μην πτωχεύσει μια τράπεζα.
Η Ιρλανδία πτώχευσε επειδή πτώχευσαν οι τράπεζές της.
Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα κρατάει κάποιους όρθιους τροφοδοτώντας τους με δάνεια, μέχρι να αποφασίσει να τους βγάλει από το μηχάνημα.
Ποτέ άλλοτε οι πόλεμοι δεν είχαν τέτοια ξεκάθαρη διεκδίκηση όσο στις μέρες μας.
Ο τραπεζίτης απαιτεί να μείνει όρθιος με κάθε κόστος για τους πολίτες.
Γιατί ξέρει ποιο καλά κι από τον Κέυνς, πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε κατά βάση καταναλωτικά, άπληστα ζώα, που υπακούουμε πειθήνια στους νόμους της αγοράς, στην προσφορά και τη ζήτηση, ακόμα κι όταν όλα καταρρέουν γύρω μας.
Πρόκειται λοιπόν για μια συνωμοσία των τραπεζιτών εναντίον μας με όχημα τους οικονομολόγους που συμμετέχουν στις πολιτικές αποφάσεις ανά την υφήλιο;
Δεν ξέρω, δεν είμαι οπαδός των συνωμοσιών γενικότερα.
Τα πράγματα φαίνεται να δουλεύουν από μόνα τους.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη ανοησία.
Εκείνο που βλέπω καθαρά, είναι μια φούσκα κέρδους που οδήγησε σε μια φούσκα χρέους.
Ποιος έφτιαξε τέτοια τραπεζικά προϊόντα, με τέτοια μεγάλα κέρδη, ποιος παρήγαγε τοξικά που φλόμωσαν τον τραπεζικό τομέα, ποιος χρέωσε τις κυβερνήσεις, ποιος χρέωσε τις τράπεζες, ποιος έπαιρνε αστρονομικά μπόνους για ακατανόητα πακέτα επενδύσεων;
Και ποιος θα πληρώσει τη νύφη; Εγώ, εσείς, εμείς.
Για να ξοφλήσουμε την απληστία μας και την ανοησία μας.
Πλήρωνε τώρα τον τραπεζίτη.
Και τρέχα να διαβάσεις κανέναν οικονομολόγο.
