του Στρατή Μαζίδη
Ήταν Απρίλιος του 2010 όταν ο Ολι Ρεν συνιστούσε κουράγιο και
λίγες ημέρες μετά γινόταν ο πρώτος ακρωτηριασμός στα δώρα και το επίδομα
αδείας του δημοσίου πριν ακόμη μπούμε στο μνημόνιο.
Όλοι προέβλεπαν επανάσταση αν ληφθεί μια ακόμη τέτοια δόση μέτρων. Τελικώς δεν σύνεβη τίποτε απολύτως πέρα από μια εκστρατεία κατασκήνωσης το καλοκαίρι του 2011 στην πλατεία Συντάγματος, της οποίας όταν έληξε ο σκοπός, δηλαδή η εκτόνωση του λαού, εμφανίστηκαν ένα πρωί νωρίς αστυνομικές δυνάμεις και απομάκρυναν όσους ηρωικούς είχαν απομείνει.
Και χαράτσια μπήκαν, και το κοινωνικό κράτος διαλύθηκε, και άμυνα δεν υπάρχει, και ότι είχαμε δεν το έχουμε πλέον αλλά ο ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές επέλεξε τον κο Σαμαρά είτε κάποιο από τα αναμενόμενα δεκανίκια του. Δεν τόλμησε να κάνει το δεύτερο βήμα της 6ης Μαΐου.
Καμιά επανάσταση και καμιά ανατροπή δεν πρόκειται να γίνει αν δεν αρχίσει να γουργουρίζει η κοιλιά του πλήθους. Και όπως φαίνεται δε γουργουρίζει τόσων όσων χρειάζεται.
Τι κι αν ευτελίστηκαν οι μισθοί; Τι κι αν γνωστή μου έπιασε δουλειά 8ωρο με 375,00 μισθό; Όσο αυτός θα φτάνει να συντηρεί καφέ, εκδρομή, smartphone και ταβερνάκι, δεν υπάρχει λόγος επανάστασης.
Τι κι αν γνωστό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα απέλυσε σύμφωνα με πληροφορίες μας το προσωπικό και όσους επαναπροσέλαβε τους πήρε με το ήμισυ των αποδοχών που ελάμβαναν;
Τι κι αν το ένα, τι κι αν το άλλο.
Το κόκκαλο αργεί ακόμη να φανεί. Όσο η τσέπη μπορεί να συντηρήσει το κινητό, την εφαρμογή για android και η καφετέρια στο αντίστοιχο παιχνίδι των social media είναι κερδοφόρα, δεν υπάρχει λόγος αντίστασης και ανατροπής.
Η κοινωνία φαίνεται πως έχει ακόμη πολλές εφεδρείες, τόσες ώστε ούτε στο παραβάν δεν τόλμησε ήσυχα, ήρεμα κι ωραία να κάνει την ανατροπή.
Προτιμά το συμβιβασμό για τα ελάχιστα που της έχουν απομείνει, παρά μια γενναία έξοδο που τουλάχιστον θα προετοιμάσει το έδαφος στην επόμενη γενιά από τη δική μας.
Τους ζυγούς λύσατε. Η επανάσταση αργεί πολύ να έρθει…
http://freepen.gr/?p=18756
