"Tο αναξιοπρεπές παιχνίδι των κομμάτων επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά πως η Ελλάδα χρειάζεται καινούργιο αίμα στην πολιτική", γράφει σήμερα η Süddeutsche Zeitung σχολιάζοντας τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις
«Η Ευρώπη σε κρίσιμη καμπή», τιτλοφορεί το πρωτοσέλιδο σχόλιό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung με θέμα την Ιταλία και την Ελλάδα:
τιναχθεί στον αέρα η ευρωζώνη, γιατί οι χρηματαγορές δεν ανέχονται πια
την πολιτική των χρεών και την έλλειψη ετοιμότητας για μεταρρυθμίσεις,
από την άλλη όμως ο κίνδυνος αυτός με μια σειρά αλυσιδωτές αντιδράσεις
ανοίγει το δρόμο για αλλαγές, οι οποίες διαμορφώνουν τελικά πιο
ευδιάκριτα μια ευρωπαϊκή εσωτερική πολιτική.
Έτσι
ο μεν Έλληνας πρωθυπουργός Παπανδρέου έπρεπε να παραιτηθεί για να
αναλάβει τις ευθύνες της η αντιπολίτευση, επειδή οι Ευρωπαίοι εταίροι
δεν είναι πια διατεθειμένοι να εκταμιεύσουν την επόμενη δόση στην Ελλάδα
χωρίς εγγυήσεις. Ο δε Ιταλός πρωθυπουργός Μπερλουσκόνι έπρεπε να
εκχωρήσει στο ΔΝΤ δικαιώματα εποπτείας στη χώρα του, επειδή οι Ευρωπαίοι
εταίροι δεν πιστεύουν ότι επιθυμεί να δρομολογήσει και να εφαρμόσει
μεταρρυθμίσεις. Ποτέ άλλοτε στην Ευρώπη δεν ήταν τόσο σαφές ότι η ΕΕ
συνιστά μια κοινότητα με κοινή μοίρα.»
«Ασφαλώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι στη διαδικασία αυτή ενδέχεται να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι, αλλά το σίγουρο είναι πως στο τέλος της ευρωκρίσης η Ευρώπη και η ΕΕ, έτσι ή αλλιώς, θα έχει διαφορετική μορφή.»
Ο συμβιβασμός της μεταβατικής κυβέρνησης
Για «Ελληνικό ελεύθερο στιλ» κάνει λόγο η Süddeutsche Zeitung και υπογραμμίζει ότι το «αναξιοπρεπές παιχνίδι» των κομμάτων επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά πως η Ελλάδα χρειάζεται καινούργιο αίμα στην πολιτική, αλλά η εφημερίδα τονίζει «επειδή όμως δεν υπάρχουν νέοι πολιτικοί, οι παλιοί ιθύνοντες των κομμάτων οφείλουν τώρα να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης».
«Είναι στο χέρι των Ελλήνων πολιτικών να συνεχιστεί η παροχή δανείων στη χώρα και να αποτραπεί η χρεοκοπία. Η ανακοίνωση της ΕΕ ότι παγώνει τη βοήθεια προς την Ελλάδα, φαίνεται ότι επέδρασε σαν σήμα κινδύνου. Γι’ αυτό εξαναγκάστηκαν όλοι να δρομολογήσουν το αδιανόητο: μία συμβιβαστική κοινή λύση. Η Ελλάδα θα είχε κερδίσει πολλά, εάν αυτό το καθοριστικό βήμα είχε γίνει πιο γρήγορα.»
Με τίτλο «Η καλύτερη Ελλάδα» η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit παρουσιάζει το κόμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και το Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς του κ Φώτη Κουβέλη και σημειώνει ότι υπάρχει στην Αθήνα μια πραγματική αντιπολίτευση, όπου πολλοί εναποθέτουν τις ελπίδες του για το μέλλον του πολιτικού συστήματος.
Η Ντόρα Μπακογιάννη υπογραμμίζει ότι «η παλιά πολιτική σκέψη πέθανε και όποιος δεν το έχει αντιληφθεί, δεν έχει καμία θέση στην πολιτική σκηνή» συμπληρώνοντας ότι «ήρθε η στιγμή της αλήθειας για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Δεν έχουμε περιθώρια πια για λαϊκισμό».
Ο κ. Κουβέλης δηλώνει πως η δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης είναι μια ρεαλιστική λύση και υποστηρίζει πως «για τον κ. Παπαδήμο, αν και είναι άριστος επιστήμονας, και να τον αποδέχεται η ευρωπαϊκή ελίτ, η ελληνική πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρή».
Και η εφημερίδα καταλήγει: «Ο νέος πρωθυπουργός θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις τόσο από το πεζοδρόμιο και τις διαδηλώσεις, λόγω των περικοπών που συνοδεύουν το πακέτο, όσο και από την πολιτική ελίτ, η οποία θα προσπαθεί από το παρασκήνιο, να κάνει μαριονέτα της τον νέο πρωθυπουργό.»
Τελειώνει η εθνική κυριαρχία, εκεί που αρχίζει η αφερεγγυότητα;
Παρά τις αναφορές στο θρίλερ της μεταβατικής κυβέρνησης, η Ελλάδα δεν μονοπωλεί τον γερμανικό και ευρωπαϊκό τύπο. Κυρίαρχο θέμα σε αυτόν είναι η Ιταλία και ο Μπερλουσκόνι.
Η γαλλική Le Monde υπογραμμίζει: «Οι αγορές κατάφεραν αυτό που δεν πέτυχε η ιταλική Αριστερά. Να διώξουν τον Μπερλουσκόνι. Όμως για να τερματιστεί ο φαύλος κύκλος των χρεών η Ιταλία πρέπει να εφαρμόσει επώδυνες περικοπές και ριζικές μεταρρυθμίσεις. Όμως ο Μπερλουσκόνι δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των αγορών και των Ευρωπαίων εταίρων του. Ουδείς πιστεύει ότι θα εφαρμόσει σκληρές τομές.»
Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung γράφει: «Η κρίση ενδέχεται να αποδειχθεί κάτι σαν 2η επανίδρυση της ΕΕ. Διότι τα κράτη - μέλη της φαίνεται να επαναπροσδιορίζουν τα όρια της εθνικής τους αυτονομίας στις σχέσεις τους με την Ένωση. Τελειώνει αλήθεια η εθνική κυριαρχία, εκεί που αρχίζει η αφερεγγυότητα;
Πόσες προειδοποιήσεις από τους μεγάλους της ΕΕ, Βερολίνο και Παρίσι, μπορεί να αντέξει η κοινή γνώμη των εθνικών κρατών, εάν ο πρωθυπουργός της χώρας-μέλος δεν λέγεται Μπερλουσκόνι, αλλά απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της χώρας του;
Ο Καβαλιέρε είπε το σωτήριο ‘ναι’ στην παραίτηση, αλλά τελικά δεν επιλύθηκε κανένα πολιτικό ζήτημα ούτε στη χώρα του, ούτε στην ΕΕ.»
Τέλος, οι γερμανικοί Financial Times επικεντρώνουν στο πρόβλημα των ομολόγων και σημειώνουν: «Ο Μπερλουσκόνι είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά όχι και το μοναδικό. Η κατάσταση στην αγορά ομολόγων είναι επισφαλής και η Ιταλία βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά αβεβαιότητες.»
«Ασφαλώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι στη διαδικασία αυτή ενδέχεται να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι, αλλά το σίγουρο είναι πως στο τέλος της ευρωκρίσης η Ευρώπη και η ΕΕ, έτσι ή αλλιώς, θα έχει διαφορετική μορφή.»
Ο συμβιβασμός της μεταβατικής κυβέρνησης
Για «Ελληνικό ελεύθερο στιλ» κάνει λόγο η Süddeutsche Zeitung και υπογραμμίζει ότι το «αναξιοπρεπές παιχνίδι» των κομμάτων επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά πως η Ελλάδα χρειάζεται καινούργιο αίμα στην πολιτική, αλλά η εφημερίδα τονίζει «επειδή όμως δεν υπάρχουν νέοι πολιτικοί, οι παλιοί ιθύνοντες των κομμάτων οφείλουν τώρα να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης».
«Είναι στο χέρι των Ελλήνων πολιτικών να συνεχιστεί η παροχή δανείων στη χώρα και να αποτραπεί η χρεοκοπία. Η ανακοίνωση της ΕΕ ότι παγώνει τη βοήθεια προς την Ελλάδα, φαίνεται ότι επέδρασε σαν σήμα κινδύνου. Γι’ αυτό εξαναγκάστηκαν όλοι να δρομολογήσουν το αδιανόητο: μία συμβιβαστική κοινή λύση. Η Ελλάδα θα είχε κερδίσει πολλά, εάν αυτό το καθοριστικό βήμα είχε γίνει πιο γρήγορα.»
Με τίτλο «Η καλύτερη Ελλάδα» η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit παρουσιάζει το κόμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και το Κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς του κ Φώτη Κουβέλη και σημειώνει ότι υπάρχει στην Αθήνα μια πραγματική αντιπολίτευση, όπου πολλοί εναποθέτουν τις ελπίδες του για το μέλλον του πολιτικού συστήματος.
Η Ντόρα Μπακογιάννη υπογραμμίζει ότι «η παλιά πολιτική σκέψη πέθανε και όποιος δεν το έχει αντιληφθεί, δεν έχει καμία θέση στην πολιτική σκηνή» συμπληρώνοντας ότι «ήρθε η στιγμή της αλήθειας για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Δεν έχουμε περιθώρια πια για λαϊκισμό».
Ο κ. Κουβέλης δηλώνει πως η δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης είναι μια ρεαλιστική λύση και υποστηρίζει πως «για τον κ. Παπαδήμο, αν και είναι άριστος επιστήμονας, και να τον αποδέχεται η ευρωπαϊκή ελίτ, η ελληνική πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρή».
Και η εφημερίδα καταλήγει: «Ο νέος πρωθυπουργός θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις τόσο από το πεζοδρόμιο και τις διαδηλώσεις, λόγω των περικοπών που συνοδεύουν το πακέτο, όσο και από την πολιτική ελίτ, η οποία θα προσπαθεί από το παρασκήνιο, να κάνει μαριονέτα της τον νέο πρωθυπουργό.»
Τελειώνει η εθνική κυριαρχία, εκεί που αρχίζει η αφερεγγυότητα;
Παρά τις αναφορές στο θρίλερ της μεταβατικής κυβέρνησης, η Ελλάδα δεν μονοπωλεί τον γερμανικό και ευρωπαϊκό τύπο. Κυρίαρχο θέμα σε αυτόν είναι η Ιταλία και ο Μπερλουσκόνι.
Η γαλλική Le Monde υπογραμμίζει: «Οι αγορές κατάφεραν αυτό που δεν πέτυχε η ιταλική Αριστερά. Να διώξουν τον Μπερλουσκόνι. Όμως για να τερματιστεί ο φαύλος κύκλος των χρεών η Ιταλία πρέπει να εφαρμόσει επώδυνες περικοπές και ριζικές μεταρρυθμίσεις. Όμως ο Μπερλουσκόνι δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των αγορών και των Ευρωπαίων εταίρων του. Ουδείς πιστεύει ότι θα εφαρμόσει σκληρές τομές.»
Η ελβετική Neue Zürcher Zeitung γράφει: «Η κρίση ενδέχεται να αποδειχθεί κάτι σαν 2η επανίδρυση της ΕΕ. Διότι τα κράτη - μέλη της φαίνεται να επαναπροσδιορίζουν τα όρια της εθνικής τους αυτονομίας στις σχέσεις τους με την Ένωση. Τελειώνει αλήθεια η εθνική κυριαρχία, εκεί που αρχίζει η αφερεγγυότητα;
Πόσες προειδοποιήσεις από τους μεγάλους της ΕΕ, Βερολίνο και Παρίσι, μπορεί να αντέξει η κοινή γνώμη των εθνικών κρατών, εάν ο πρωθυπουργός της χώρας-μέλος δεν λέγεται Μπερλουσκόνι, αλλά απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της χώρας του;
Ο Καβαλιέρε είπε το σωτήριο ‘ναι’ στην παραίτηση, αλλά τελικά δεν επιλύθηκε κανένα πολιτικό ζήτημα ούτε στη χώρα του, ούτε στην ΕΕ.»
Τέλος, οι γερμανικοί Financial Times επικεντρώνουν στο πρόβλημα των ομολόγων και σημειώνουν: «Ο Μπερλουσκόνι είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά όχι και το μοναδικό. Η κατάσταση στην αγορά ομολόγων είναι επισφαλής και η Ιταλία βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά αβεβαιότητες.»
«Παρά
την ραγδαία πτώση, η ΕΚΤ άφησε χθες τους επενδυτές να τρομοκρατηθούν
και δεν αγόρασε νέα ιταλικά ομόλογα.(…) Όμως θα έρθει κάποια στιγμή που
θα σπάσει την δυναμική αυτής της ισορροπίας, διότι μετά την Ελλάδα, την
Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία διακυβεύονται τώρα
και τα τρία Α στην αξιολόγηση της Αυστρίας. Ο ιός της κρίσης φαίνεται
ότι επεκτείνεται. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια: η
ΕΚΤ θα πρέπει να αναλάβει εγγυήσεις για τα κρατικά ομόλογα όλων των
χωρών – μελών της ευρωζώνης.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
Από: dw-world.dehttp://hassapis-peter.blogspot.com/2011/11/blog-post_2199.html
