Η μάχη εδώ και χιλιάδες χρόνια γίνεται ανάμεσα σε δυο σημαντικές ιδέες, την βασιλεία (μοναρχία) και την δημοκρατία.
Δεν πρόκειται όμως μόνον για ιδέες αλλά για διαρκή πάλη για την άσκηση εξουσίας και την συσσώρευσή της σε χέρια ολίγων- ελαχίστων-βασιλιάδων και πολλών- πολιτών.
Η βασιλεία ως θεσμός υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων και συγκέντρωνε όλα τα πλούτη γύρω της, όλη τη γνώση και κάθε τι καινούργιο οι πρώτοι που το γεύονταν, το χρησιμοποιούσαν ήταν οι βασιλιάδες ανά τον κόσμο.
Ο λαός ότι έκανε στη ζωή του είχε μόνιμο αποδέκτη τον εκάστοτε βασιλιά της χώρας του. Η ζωή των υπηκόων δεν είχε καμιά αξία και ετίθετο στην υπηρεσία του βασιλιά. Η εξουσία δε του βασιλιά ήταν πάντα τεράστια και αφορούσε τα πάντα μέσα στον χώρο όπου εκτείνονταν το βασίλειό του.
Αυτό διήρκεσε χιλιάδες χρόνια και ο λαός τα αποδέχτηκε όλα όσα ζούσε ως δεδομένα. Εκπαίδευαν τα παιδιά τους με τα διάφορα παραμύθια με βασιλιάδες, η ιστορία όταν γράφονταν πάντα τις μάχες τις κέρδιζαν οι βασιλιάδες και ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα και έτσι πορεύονταν ο κόσμος.
Όλα καλά μέχρι που εμφανίστηκαν κάπου στην άκρη της Μεσογείου κάτι περίεργοι τύποι που εφήρμοσαν έναν άλλο τρόπο διοίκησης- διακυβέρνησης- άσκησης εξουσίας που αφαιρούσε όλα αυτά τα προνόμια από αυτούς τους ανθρώπους και μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι φιλοσοφούσαν κιόλας και αμφισβητούσαν την εξουσία τους και κατέγραψαν αυτήν την μορφή πολιτεύματος ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ω Θεέ μου ποιοι είναι αυτοί οι άπλυτοι που είπαν κάτι τέτοιο;
Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα κατάφεραν και είχαν τους λαούς κοιμισμένους.
Από εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησαν οι βασιλιάδες- μονάρχες όλου του κόσμου ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός τους ενώθηκαν με όρκο να μην ξαναφήσουν στο μέλλον να εφαρμοστεί αυτό το πολίτευμα. Όμως πλέον είχαν χάσει τη γυαλάδα τους και οι άνθρωποι ανά τον κόσμο ήταν υποψιασμένοι για την πονηρία τους αλλά και για τον στόχο τους και έτσι δεν μπορούσαν να ανακτήσουν αυτήν την εξουσία με το πραγματικό τους πρόσωπο.
Έπρεπε να βρουν ένα σύστημα που να προσομοιάζει με αυτό που ήθελαν αυτοί οι Έλληνες της αρχαιότητας. Έτσι και έκαναν. Βρήκαν ανθρώπους του δήθεν πνεύματος και τους έπεισαν να δημιουργήσουν δύο και όχι ένα τέτοιο πολίτευμα. Το ένα το ονόμασαν κοινοβουλευτική δημοκρατία και το άλλο σοσιαλισμό. Και τα δύο άρχισαν να τα διαφημίζουν στους λαούς με διαφόρους τρόπους και μάλιστα ως αντίπαλα και έτσι με αυτόν τον ύπουλο τρόπο έκαναν τον κόσμο να ξεχάσει την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Σε αυτά τα πολιτεύματα χρησιμοποιούσαν ανθρώπους που τους ονόμασαν πολιτικούς που ήταν βέβαια όλοι ελεγχόμενοι από αυτούς, έφτιαξαν κατά τα πρότυπα των παλιών ντελάληδων (μην ξεχνάμε και τα παλιά μεγαλεία) και ένα δίκτυο ΜΜΕ το οποίο ήταν και αυτό απόλυτα ελεγχόμενο από αυτούς, άπλωσαν και σε όλες τις πόλεις και στα χωριά τελώνηδες (φοροεισπράκτορες) όλοι βαλτοί από αυτούς και έτσι με αυτόν τον τρόπο ξαναέφεραν την βασιλεία στον κόσμο από την πίσω πόρτα.
Όμως για να μην φανούν στον κόσμο ότι ήταν αυτοί πίσω από την κουρτίνα που έκαναν όλα αυτά, άφηναν να φαίνονται κάποιοι άλλοι που άλλοτε τους ονόμαζαν ΝΤΠ, άλλοτε αντίχρηστο, άλλοτε ΔΝΤ άλλοτε ΕΕ, και όλα πήγαιναν καλά.
Ουπς, κάποιους ξεχάσαμε. Τους Έλληνες. Τι κάνουμε με αυτούς τους λίγους Έλληνες που ακόμα θυμούνται εκείνο το κακό πολίτευμα;
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει από την ολοκληρωτική εξάλειψή τους από το χάρτη. Πως όμως;
ΧΡΕΟΣ, νά η λέξη κλειδί.
ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΝ ΖΕΙΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
Είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε!
ΠΗΓΗ
