Στην Ελλάδα μας έβαλαν με το έτσι θέλω στο μνημόνιο της παγκόσμιας διαπλοκής. Ακόμα και έτσι, υπήρχε διαφυγή. Από αυτήν την ιστοσελίδα, παρά την πλήρη απογοήτευσή μας σε σχέση με το πολιτικάντικο σύστημα στην Ελλάδα, καταθέσαμε και καταθέτουμε με πυγμή προτάσεις σε θέματα εξωτερικής, πολιτιστικής και οικονομικής πολιτικής, οι οποίες έχουν σίγουρα διαβαστεί…
Ωστόσο, φίλοι μας, η διαφορά ψυχοσύνθεσης μεταξύ ελλαδικού και κυπριακού Ελληνισμού είναι γιγαντιαία. Η κομματική Βουλή είπε όχι με τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων να βγαίνουν χωρίς πρόβλημα έξω στον κόσμο, ο οποίος βρισκόταν εκεί χωρίς τα ματ, χωρίς δακρυγόνα και στημένους κουκουλοφόρους. Νέοι άνθρωποι, σαν κι εμάς που γράφουμε εδώ, μιλούσαν στις κάμερες με περηφάνια και συγκίνηση για τα ιδανικά του Ελληνισμού, τα οποία οι Ελλαδίτες τα θεωρούμε πλέον κάτι το ξεπερασμένο και ασχολούμαστε με «κουλτουριάρικα και πιασάρικα» θέματα.
Στην Αθήνα άκρα του τάφου σιωπή. Ποιος έχει τα πολιτικά κότσια ν’ ανορθώσει ανάστημα στην Ευρώπη, τώρα που οι αδερφοί μας οι Κύπριοι μας έδωσαν το «άλλοθι»; Έστω κι ένας πολιτικός που δεν ανήκει απαραίτητα στην τρικομματική κυβέρνηση, δεν έπρεπε να βγει με πραγματικό πατριωτικό λόγο να ξεσηκώσει τους Έλληνες; Δυστυχώς όλοι είναι βαθιά μέσα στο «τρυπάκι» αυτού που λέμε «Ευρωπαϊσμός», τον οποίο ποτέ δεν πίστεψαν οι δυτικοί «εμπνευστές» του. Ακόμα και τώρα που η Ευρωζώνη βρίσκεται προ της διαλύσεως της, αδυνατούν να αποδεχθούν την πραγματικότητα και δεν ετοιμάζουν εναλλακτικό σχέδιο. Τα έχουν χαμένα, σαν το παιδάκι που δεν δέχεται ότι το παιχνίδι του «έσπασε».
Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα για όλον τον κόσμο. Η μόνη λύση είναι η κοινή πλέον «εκστρατεία» Ελλάδας, Κύπρου και όλων των απανταχού Ελλήνων ενάντια στον όποιο δεσποτισμό. Πρέπει να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις και να κρατάμε ίσες αποστάσεις απ’ όλους. Μην περιμένουμε λύσεις από σωτήρες. Θα απογοητευθούμε πάλι. Όλοι ζητούν ανταλλάγματα. Όπου μας συμφέρει να πλησιάζουμε. Όπου όχι ν’ απομακρυνόμαστε με τρόπο.
Την βολή μας θα την χάσουμε ούτως ή άλλως μ’ αυτά που έπονται. Ας την χάσουμε τουλάχιστον με αξιοπρέπεια και ας εμποδίσουμε το ξεπούλημα της πατρίδας μας. Ήδη πληρώνουμε νοίκι στο σπίτι μας, στο αυτοκίνητό μας. Φορολογούνται ακόμα και τα παιδιά. Παρ’ όλα αυτά ποιος αντιδρά; Εδώ την ώρα που οι Κύπριοι περνούσαν -και περνούν- κρίσιμες στιγμές, εμείς πετούσαμε χαρταετούς. Ποιος βγήκε στον δρόμο να υποστηρίξει τ’ αδέλφια μας; Εάν όμως το έλεγαν οι «αγανακτισμένοι» ή οποιοδήποτε κόμμα, τότε κάποιοι θα έβγαιναν.
Παραδεχτείτε το! Είμαστε έρμαια του συστήματος. Είτε ξυπνάμε είτε παραμένουμε «ακάλυπτοι» στην μπόρα που φουντώνει. Ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί.
ΠΥΓΜΗ.gr