Από τον Θέμη Τζήμα
Η υπερψήφιση του μνημονίου ΙΙΙ ανοίγει δύο εξελίξεις, μία στο εποικοδόμημα και μία στη βάση. Στο εποικοδόμημα, ο Σαμαράς οδηγείται στην ολοκλήρωση του παρόντος
πρωθυπουργικού του ρόλου, ενδεχομένως και του...
πολιτικού του ρόλου εν γένει. Στην ψηφοφορία των μέτρων του μνημονίου ΙΙΙ έφτασε την κυβέρνησή του με μεγάλες απώλειες και με οριακή πλειοψηφία, εν πολλοίς εξαιτίας και των δικών του χειρισμών- αν και βεβαίως ήταν “φιλότιμες” οι προσπάθειες των ανεκδιήγητων Βενιζέλου και Κουβέλη που χαρίζουν μαθήματα χυδαίου οπορτουνισμού και γονυκλισιών στο κατεστημένο της χώρας.
Η διαχειριστική αδυναμία Σαμαρά πιθανότατα θα επιβεβαιωθεί και από τις σφαλιάρες που ήδη έρχονται από το εξωτερικό. Η εκρηκτική αύξηση του χρέους που ολοφάνερα το καθιστά μη βιώσιμο ακόμα και για τους εμπνευστές του PSI+, η γρήγορη επέκταση της κρίσης διεθνώς και ο πλήρης εκτροχιασμός ύφεσης, ανεργίας και δημοσιονομικών μεγεθών στο εσωτερικό θέτουν εν αμφιβόλω τη συνέχιση του δανειακού προγράμματος προς την Ελλάδα, τουλάχιστον με τον τρόπο που ήλπιζε η κυβέρνηση. Οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, τρέμοντας στην ιδέα των εκλογών θα προσπαθήσουν με διάφορα τερτίπια και εκβιασμούς τόσο να παρατείνουν το βίο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, όσο και να προωθήσουν, έστω υπό τη διαφορετική οπτική του καθενός τους, το σενάριο της ενωμένης δεξιάς, που θα τους διασώσει. Ο χρόνος όμως μετρά αντίστροφα για αυτούς. Η οριακή υπερψήφιση των μέτρων μάλιστα θα τους συμπαρασύρει ακόμα ταχύτερα, καθώς δίνει επιτέλους στο λαό την αίσθηση ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Ο χρόνος επιβίωσής τους συναρτάται από την ένταση της εισόδου στο προσκήνιο των εξελίξεων του λαϊκού παράγοντα και από το πόσο γρήγορα το κατεστημένο της χώρας θα βρει εφεδρείες για να τους αντικαταστήσουν. Στη βάση ωστόσο, η δουλειά των κύκλων του παρασιτισμού, η κερδοσκοπική και αντικοινωνική τους δράση θα ενταθεί.
Όλο το μνημόνιο ΙΙΙ, στις βασικές του ιδίως διατάξεις είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα συγκεκριμένων μερίδων του κεφαλαίου, με ονοματεπώνυμα μάλιστα. Η στρατηγική του κατεύθυνση είναι η επιτάχυνση των καπιταλιστικών ανδιαρθρώσεων, ώστε να διαμορφωθούν λιγότεροι και ισχυρότεροι επιχειρηματικοί όμιλοι με αυξημένη κερδοφορία που θα εδράζεται στην ενίσχυση του μεταπρατισμού ως προς την ξένη, υψηλή πατρωνία και στο άρμεγμα, στον παρασιτισμό προς το κράτος. Δίπλα σε αυτούς θα ενισχυθεί βεβαίως και ένα τμήμα μεσαίου κεφαλαίου που βασίζεται στη φτηνή εργασία χωρίς δικαιώματα, νομότυπη ή παράνομη. Για αυτούς τους κύκλους, για το πλιάτσικό τους εις βάρος του δημοσίου πλούτου, του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του λαού, το μνημόνιο ενισχύει το προστατευτικό πλαίσιο, που είχαν εγκαταστήσει τα δύο προηγούμενα.
http://www.periodista.gr/
