Ένα επιχείρημα που χρησιμοποιούν συνήθως οι λαϊκιστές, στην προσπάθειά τους να πλήξουν οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας, είναι ότι το «νεοφιλελεύθερο κράτος» ληστεύει τους κόπους των απομάχων...
Το φόβητρο του «νεοφιλελευθερισμού» χρησιμοποιείται πλέον για τα πάντα σε αυτή την χώρα. Ακόμη και για να φάνε το φαγητό τους τα νήπια. Η αλήθεια, όμως, είναι τελείως άλλη. Στην Ελλάδα ο «φιλελευθερισμός» είναι άγνωστη λέξη, πόσο μάλλον ο «νεοφιλελευθερισμός». Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, να δούμε τα πράγματα δίχως πάθη. Ανάμεσα στα ατιμωτικά ψέματα και στις πικρές αλήθειες, είναι προτιμότερες οι αλήθειες, άσχετα αν στο τέλος του έργου αφήνουν μία πικρή γεύση...
Αλήθεια πρώτη: Το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν λειτουργεί στην βάση της ανταποδοτικότητας. Αν αυτό συνέβαινε, τότε οι συντάξεις θα ήταν στην πλειοψηφία τους μικρότερες απ’ ό,τι σήμερα.
Αλήθεια δεύτερη: Το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα λειτουργεί με έναν στρεβλό και προκλητικό τρόπο. Η εικόνα ολόκληρων νομών της χώρας που η πλειοψηφία των κατοίκων της παίρνουν σήμερα αναπηρικές συντάξεις προκαλεί οργή στους συμπολίτες μας στην Ευρώπη. Πιο ουσιαστικό, όμως, είναι το γεγονός ότι οι στρεβλώσεις αυτές απειλούν το ίδιο το σύστημα με κατάρρευση.
Αλήθεια τρίτη: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει και το δημόσιο δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί τις συντάξεις. Κι έτσι ζητούμε βοήθεια από άλλες ευρωπαϊκές χώρες που πληρώνουν πολύ λιγότερα χρήματα από εμάς στους συνταξιούχους τους. Οι συνταξιούχοι άλλων χωρών, λοιπόν, βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρωθούν οι συντάξεις στους Έλληνες. Θα πρέπει να εξηγήσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους γιατί εκείνοι μπορούν να ζήσουν με 500 ευρώ και όχι οι δικοί μας συνταξιούχοι.
Αλήθεια τέταρτη: Το κόστος ζωής στην Ελλάδα είναι πράγματι υψηλότερο απ’ ό,τι στην Σλοβακία ή στην Πορτογαλία ή στην Τσεχία. Μάλλον δεν φταίει γι΄ αυτό ο... νεοφιλελευθερισμός, αλλά το βαριά άρρωστο ελληνικό δημόσιο, τα κλειστά επαγγέλματα και οι απάτες υπερτιμολόγησης και φοροδιαφυγής που γίνονται από μεγάλες εταιρείες με την ανοχή των γνωστών ληστρικών συμμοριών.
Υπάρχουν αλήθειες που πονάνε και ψέματα που χαϊδεύουν τα αυτιά. Στο σημείο που έχουμε φτάσει οφείλουμε τουλάχιστον να μην παρασύρουμε τους συμπολίτες μας στον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Διαφορετικά διαπράττουμε την μεγαλύτερη ατιμία και μάλιστα σε βάρος των απομάχων...
Θανάσης Μαυρίδης
capital.gr
