Αυτή είναι η «επίσημη» απάντηση
μέσω της δικαστικής οδού από το Νομικό Τμήμα της Εθνικής Τράπεζας της
Ελλάδος στο ερώτημα αν έγινε ή όχι η ειδική εκκαθάριση της Τράπεζας
Ανατολής.
Ολόκληρο το Νομικό Τμήμα της Εθνικής
Τράπεζας και η Διοίκηση της δεν έχει την ανακοίνωση και το δελτίο τύπου
ενυπόγραφο και σε έντυπο της τράπεζας.
Μάλιστα για να φαίνεται πιο εντυπωσιακό,
απουσία υπογραφών μια και κανένας δεν θέλει να υπογράψει ένα έγγραφο
που μπορεί να συνεπάγεται ποινικές ευθύνες, προστέθηκε η σφραγίδα των
δικηγόρων της τράπεζας και πάλι ανυπόγραφα.
Αυτό είναι δείγμα των ακλόνητων
στοιχείων της Εθνικής Τράπεζας για την υπόθεση. Η Εθνική Τράπεζα
διαθέτει ένα τεράστιο Ιστορικό Αρχείο στο Μέγαρο Διομήδη, επί της οδού
3ης Σεπτεμβρίου 146 στην Αθήνα, αλλά αρνείται να επιδείξει τα σχετικά
έγγραφα.
Ωστόσο, με πρόσφατη απόφαση ασφαλιστικών
μέτρων η Εθνική Τράπεζα υποχρεούται να επιδείξει τα σχετικά με την
Τράπεζα Ανατολής έγγραφα.
Το ιστορικό
Ως γνωστόν η υπόθεση ξεκινά το 1904,
όταν η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύει την «Τράπεζα της Ανατολής». Το
1932 η «Τράπεζα της Ανατολής» εξαγοράζεται και συγχωνεύεται με την
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αλλά η εκκαθάριση που προβλεπόταν δεν
ολοκληρώθηκε ποτέ. Κατά τους ισχύοντες νόμους η Εθνικής Τράπεζα
ισχυρίζεται πώς η αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής έχει
εκμηδενιστεί. Οι κάτοχοι ισχυρίζονται πως αυτό θα ίσχυε αν οι μετοχές
ήταν σε δραχμές. Αντιθέτως όμως, ήταν σε χρυσό.
Η αξία των μετοχών και το δημόσιο χρέος
Ο
κ. Θεόδωρος Καρυώτης, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του
Maryland στις ΗΠΑ, είχε αποτιμήσει κάθε τέτοια μετοχή στα 670 δισ. ευρώ!
Τουτέστιν μία φορά και μισή τους σημερινού χρέους της Ελλάδας το οποίο
ανέρχεται στα 450 δις ευρώ κατά προσέγγιση. Η συνολική αξία των 40
μετοχών πλησιάζει τα 30 τρισ.! Μάλιστα, η οικογένεια Σώρρα είχε
προχωρήσει και δωρεά τεσσάρων μετοχών στην Γ’ Δ.Ο.Υ. Πατρών, ώστε το
ελληνικό κράτος να εκδώσει υποχρεωτικά διπλότυπο είσπραξης του ανάλογου
φόρου δωρεάς (που για τις Μ.Κ.Ο. είναι της τάξης του 0,5%) και να
εισπράξει φόρο της τάξης των 13,5 δισ.. Τα χρήματα αυτά επαρκούν για τον
μηδενισμό του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους.
