Επιστροφή στο τροικανό και κυβερνητικό ναρκοπέδιο για τον Αντώνη Σαμαρά, ύστερα από την ολιγοήμερη ξεκούραση στην Πύλο,
Οι νάρκες πολλές και ελάχιστοι από τους υπουργούς του ενδιαφέρονται να δώσουν τον κοινό αγώνα. Οι περισσότεροι φοράνε καμαρωτοί τα καινούργια τους υπουργικά κουστούμια, και ζουν σε μια γαλάζια νιρβάνα, αδυνατώντας να αντιληφθούν ότι αν αποτύχει ο Σαμαράς η ΝΔ θα έχει την ίδια τύχη και χειρότερη από εκείνη του ΠΑΣΟΚ.....
Είναι τέτοιο το βάρος των μέτρων που έρχονται που ελάχιστοι προτίθενται να θυσιαστούν για το κοινό καλό. Ο Πρωθυπουργός κατανοεί τις δυσκολίες. Έχει πλήρη επίγνωση των δεδομένων. Καταγράφει και αξιολογεί. Διαπιστώνει την απροθυμία να δοθεί η μεγάλη μάχη. Και προφανώς αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ότι η κυβέρνηση διάρκειας μόλις δυο μηνών δίνει την εικόνα μιας κυβέρνησης κουρασμένης, χωρίς αντοχές.
Όταν όμως σε έναν πόλεμο πηγαίνεις χωρίς αποφασισμένους αξιωματικούς (υπουργούς, υφυπουργούς), τι να περιμένεις μετά από τους απλούς στρατιώτες (βουλευτές και κομματικά στελέχη);
Ο Σαμαράς μίλησε στην Πύλο το Δεκαπενταύγουστο για τις “δύσκολες ημέρες” που έρχονται. Ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε; Και τι ήθελε να μας πει με αυτή την αναφορά; Εάν όντως έρχονται δύσκολες ημέρες, ποιοι είναι αυτοί που θα δώσουν τη μάχη; Οι κρατικοδίαιτοι που επαναπροσλαμβάνονται μαζικά στην ΕΡΤ και στα υπουργικά γραφεία;
Οι βουλευτές που παρακολουθούν καθημερινά αποσβολωμένοι να διαρρέουν διάφοροι από την κυβέρνηση στις εφημερίδες και στους κολλητούς τους, μέτρα, μέτρα και πάλι μέτρα, χωρίς κανείς να τους ρωτά τι συμβαίνει στην κοινωνία;
Κανένας κεντρικός σχεδιασμός για το τι πρέπει να εκπέμπεται από το Μέγαρο Μαξίμου ως το βασικό πολιτικό μήνυμα. Βάζει τις φωνές ο Σαμαράς, αλλά ο καθένας, είτε υπουργός, είτε κυβερνητικό στέλεχος, συνεχίζει να κάνει το προσωπικό του παιχνίδι. Τα πολλά βιλαέτια στο γκουβέρνο φέρνουν διασπαστικά αποτελέσματα και δημιουργούν σύγχυση.
Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να διαρρέουν σε κυριακάτικη εφημερίδα έγγραφα με σφραγίδες από τη γενική γραμματεία της κυβέρνησης, να υπάρχουν αναφορές σε δυο πρόσωπα, έμπιστους του Σαμαρά, έτσι για να καταλάβουν και όσοι δεν κατάλαβαν ποιοι το διέρρευσαν; Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι εκτίθενται; Και μετά θέλουν και ζητάνε τη στήριξη ΜΜΕ και φίλων τους, τους οποίους με τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν τους χάνουν;
Ασχολείται κανείς από το Μαξίμου με τους βουλευτές, ή θα έχουμε επανάληψη φαινομένων του πρόσφατου παρελθόντος; Ρωτάει κανείς τους βουλευτές πως αισθάνονται; Γιατί όπως λένε πολλοί εξ αυτών άλλα ανέμεναν και άλλα διαπιστώνουν να γίνονται. Καμία ενημέρωση για τα μέτρα που έρχονται…Αυτοί είναι όμως εκείνοι που απολογούνται για την κυβέρνηση αυτές τις ημέρες των διακοπών στις εκλογικές τους περιφέρειες και στα χωριά τους.
Ακούει έπειτα ο πολίτης για μειώσεις, σε εφάπαξ, σε συντάξεις, σε μισθούς. Αλλά τα χαράτσια συνεχίζουν να έρχονται και οι τιμές να καλπάζουν. Δεν βλέπει ο πολίτης να αλλάζει τίποτα δυο μήνες από την ημέρα που ανέλαβε ο Σαμαράς την Πρωθυπουργία και δυσπιστεί.
Μήπως ειπώθηκαν πολλά προεκλογικά και ξεχάστηκαν; Μήπως δεν ειπώθηκε όλη η αλήθεια; Εάν δεν ειπώθηκε, ας ειπωθεί τώρα πριν είναι πολύ αργά.
Κανείς δεν μπορεί ούτε καν να ισχυριστεί ότι και η κοινή γνώμη και η βάση της ΝΔ (και μεταξύ των άλλων και εμείς εδώ) δεν έδειξε ανοχή στην κυβέρνηση στα πρώτα βήματά της. Ακόμα και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ που τόσα χρόνια στήριζαν ΠΑΣΟΚ επέδειξαν μια πρωτοφανή ανοχή προς την κυβέρνηση Σαμαρά στις πρώτες ημέρες και τα πρώτα βήματά της. Θέλετε η κούραση από τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, θέλετε η γενικευμένη σύγχυση από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και οι μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, θέλετε η απουσία “κέντρου βάρους” στα σύστημα εξουσίας, το Μαξίμου έπαιζε εν ού πεκτοίς αυτές τις 50 ημέρες. Χρονικό διάστημα τεράστιο για να επιφέρει καταλυτικές αλλαγές στο σύστημα εξουσίας και να ισχυροποιήσει τα δεδομένα προς μια αυτοδύναμη πατριωτική κυβέρνηση Σαμαρά στο μέλλον.
Δυστυχώς και με μεγάλη λύπη μας διαπιστώνουμε ότι οι ημέρες αυτές πέρασαν ανεκμετάλλευτες. Η σύγχυση και η ασάφεια εξελήφθη ως παντοδυναμία και φοβούμεθα ότι τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά όταν οι αντίπαλοι του Σαμαρά και της ΝΔ θα αρχίσουν να αναδιοργανώνονται.
Κορυφαία απόδειξη αυτών των διαπιστώσεων η επάνοδος του παλαιοκομματισμού και της πελατειακής νοοτροπία στους διορισμούς κυβερνητικών στελεχών, σε υπουργικά γραφεία και δημόσιους οργανισμούς, όπως στην ΕΡΤ. Αν αυτά αποτελούν δείγμα της νέας διακυβέρνησης, τότε βράστα Χαράλαμπε. Η συγκυβέρνηση με το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ και την τραγική ΔΗΜΑΡ δεν προσφέρει καμία απολύτως δικαιολογία. Επειδή όλοι θα θυμούνται την κυβέρνηση αυτή ως “κυβέρνηση Σαμαρά”.
Δεν θα σταθούμε στην πολιτική στρατηγική που…μπάζει νερά. Με αυτή θα ασχοληθούμε σε άλλο κείμενο λίαν συντόμως. Προ το παρόν θα ρωτήσουμε: Ποια είναι η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης; Ποια είναι η προεργασία που γίνεται καθημερινά για να περάσει το μήνυμα της κυβέρνησης μέσω των ΜΜΕ;
Ο πόλεμος δεν κερδίζεται μόνο με δηλώσεις και με εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Και ποιοι εμφανίζονται; Μόνο τον Κεδίκογλου βλέπουμε. Οι άλλοι που κρύβονται; Κυρίως ορισμένοι υπουργοί. Γιατί δεν έχουμε την απαίτηση να μας απαντήσουν ορισμένοι βουλευτές που συχνάζουν στη… Μύκονο.
Και ποια είναι η πολιτική αντιμετώπισης των ΜΜΕ; Στις μεγάλες μάχες που έρχονται χρειάζονται ιδεολόγοι μαχητές. Που θα τους βρει αυτούς η κυβέρνηση; Στους συμφεροντολόγους γυρολόγους των ΜΜΕ, στους παρτάκηδες και τους υπηρέτες παντός κυβερνήσεως; Αυτή είναι ανανέωση που υποσχεθήκατε στον κουρασμένο και απηυδισμένο κόσμο;
Ο Σαμαράς αυτή τη στιγμή έχει την ανοχή του συστήματος, γιατί τον χρειάζονται για να τους σώσει. Αυτή η ανοχή προβλέπουμε ότι δεν θα κρατήσει για πολύ. Μετά θα αρχίσει ο πραγματικός πόλεμος και τότε να δούμε τι θα κάνουν τα κυβερνητικά λιανοντούφεκα εναντίον του … πυρηνικού πολιτικού πολέμου που θα εξαπολύσουν εναντίον της ΝΔ και του Σαμαρά.
Για να μην μιλάμε λοιπόν στο μέλλον για … Ιφιγένειες και άλλα τέτοια τραγικά στο Μέγαρο Μαξίμου πρέπει να αποφασίσουν ΧΤΕΣ ότι πρέπει να γίνει άλλη διαχείριση και προσώπων και να χαραχθεί μια άλλη εντελώς διαφορετική στρατηγική.
Οι προσωπικές τακτικές είναι απλά εγκληματικές αυτήν την ώρα. Κανείς δεν θα διασωθεί από τυχόν ναυάγιο, αυτό πρέπει να το καταλάβουν άπαντες καλά. Να ξυπνήσουν επιτέλους, να ζωντανέψουν επικοινωνιακά! Να ξυπνήσουν γιατί θα το χάσουν το παιχνίδι. Να μιλήσουν στον κόσμο, στην κοινωνία, να πουν αλήθειες που μέχρι τώρα κανείς δεν είπε. Η κοινωνία διψάει να ακούσει αλήθειες, όσο πικρές κι αν είναι. Διψά για όραμα, για εθνικό στόχο, για σταθερότητα και ελπίδα.
Κυρίως όμως η κυβέρνηση πρέπει να διηγηθεί πειστικά στον Λαό τη δική της αφήγηση για ένα καλύτερο μέλλον. Κι αυτό θα γίνει, αφού πρώτα ορίσει την πολιτική ατζέντα του παρόντος και του ορατού μέλλοντος. Αφού ξεφύγει από την διαχείριση μόνο της κρίσης. Χωρίς αυτό το προαπαιτούμενο, χωρίς να συνεγείρει την κοινωνία με ένα όραμα, χωρίς να την πείσει για έναν εθνικό στόχο και χωρίς να της παρουσιάσει με ειλικρίνεια ένα δίκαιο και αποτελεσματικό για την διατήρηση του κοινωνικού ιστού πλάνο, ότι και να σχεδιάσει, ότι και να νομοθετήσει, ότι και να αλλάξει, θα μείνει μισερό και ανολοκλήρωτο.
