Γιατί παραποιώντας τη δήλωση, αλλάζοντας τον τονισμό και το κέντρο βάρους είπαν ψέματα καθησυχάζοντας, ενώ η....
ουσία της ανακοίνωσης είναι άκρως ανησυχητική. Μ’ αυτές τις τεχνικές και τις μισές αλήθειες, με τις «απολύσεις» που γίνονται «διαθεσιμότητα» και «κινητικότητα» λέγονται τα πιο μεγάλα ψεύδη. Μέσα απ’ αυτό το παιγνίδι των λέξεων και των μικρών ή των μεγάλων απατών διαμορφώνεται η «ψυχή» και το μυαλό των ανθρώπων. Μέσα από το παιγνίδι των ευφημισμών συνηθίζεται η κόλαση. Αυτή είναι η ιδεολογία της ευελιξίας και της «ευ-λεξίας», των «αθώων απατών» που έλεγε ο Γκαλμπραίηθ. Μόνο που δεν είναι και τόσο αθώες ούτε οι απάτες ούτε οι ψευδαισθήσεις όταν αθωώνουν εγκλήματα. Να γιατί τόσος ντόρος για την ΕΡΤ και τον έλεγχο της ενημέρωσης. Αλλά αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, συμβαίνουν παντού.
Η πλειονότητα, έτσι, των Γερμανών δεν γνωρίζει ότι η περίφημη «βοήθεια» προς την Ελλάδα είναι τοκογλυφικά δάνεια που έχουν αποφέρει κέρδος ενός δις(μέχρι στιγμής) στη χώρα τους. Στη Βρετανία, επίσης, σύμφωνα με έρευνα της Βασιλικής Στατιστικής Εταιρείας που δημοσιοποιήθηκε στις 9 Ιουλίου καταδεικνύεται ότι οι Βρετανοί έχουν ψευδή αντίληψη για όλα σχεδόν τα κοινωνικά ζητήματα. Υπάρχει, μάλιστα, μία τεράστια απόσταση μεταξύ αυτού που πιστεύουν για τη χώρα τους και αυτού που ισχύει στην πραγματικότητα. Οι Βρετανοί, λοιπόν, έχουν την εντύπωση ότι στη Βρετανία το 24% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι, ενώ είναι μόνο το 5%. Το ίδιο ισχύει και με τους μετανάστες.
Ποιος ευθύνεται γι’ αυτές τις λανθασμένες απόψεις των πολιτών; Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι πολιτικοί «απαντά» η έρευνα. Γιατί γίνεται, όμως, αυτό; Γιατί με τον πολλαπλάσιο του αριθμού των μουσουλμάνων και των μεταναστών ενισχύεται η κινδυνολογία, η ξενοφοβία και η ανασφάλεια, συντηρητικοποιώντας τους πολίτες και κατευθύνοντας αναλόγως την ψήφο τους. Γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί όταν μιλούν για τη διαφθορά (σ.σ. όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ) το κάνουν χωρίς αναφορές και αποδείξεις, καθώς κατ’ αυτό τον τρόπο μεγεθύνεται και γενικεύεται το φαινόμενο. Άλλο ανάλογο παράδειγμα είναι η επιχειρηματολογία του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυρ. Μητσοτάκη στο Bloomberg για τις απολύσεις: «Η πλειοψηφία έχει αποδεχθεί τις απολύσεις στο Δημόσιο»! Πως το ξέρει, άραγε, αυτό ο κ. Μητσοτάκης; Ο ίδιος δεν είχε δηλώσει προχθές πως οι απολύσεις είναι οριζόντιες και χωρίς αξιολόγηση με συνέπεια να φεύγουν και άξιοι δημόσιοι υπάλληλοι;
Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα, συμπεραίνει η έρευνα, οι αντιλήψεις των πολιτών για την κοινωνία να διαμορφώνονται από ανέκδοτες ατομικές αφηγήσεις και διάφορα γεγονότα, τα οποία «βλέπουμε» μέσα από έναν επιμήκη στενό σωλήνα( δηλαδή με το μακαρόνι), έχοντας έτσι μία αποσπασματική θέαση και αδυνατώντας να δούμε το σύνολο της εικόνας της κοινωνίας. Γι’ αυτό καταφεύγουμε στις γνωστικές μας δυνατότητες ή στην εφευρετικότητα μέσω της φαντασίας μας για να καλύψουμε τα κενά. Αλλά και στη δυσπιστία ακόμα κι όταν κάποιος –κατ’ εξαίρεση- μας λέει την αλήθεια. Μπορεί να αλλάξει αυτό; Ναι, αρκεί οι πολιτικοί και τα μίντια να πουν την αλήθεια. Αλλά όλη την αλήθεια.
http://gpapaso.blogspot.gr/
