Παραμονή της απόφασης του Eurogroup. Μια συμφωνία διάσωσης στηριγμένη σε σαθρά θεμέλια. Αυτή ήταν η γρήγορη αξιολόγηση των αγορών την Τρίτη σχετικά με την απόφαση των Βρυξελλών να επιβάλλουν ουσιαστικά στην Ελλάδα την ταπείνωση ώστε να κρατήσουν ζωντανό το μύθο του Ευρώ.
Οι προβλέψεις μπορεί να είναι λάθος. Είναι πιθανό ότι τα € 130 δισεκατομμύρια (£ 110 δισ.) διάσωσης θα αποτελέσουν σημείο καμπής και οι Έλληνες σε μια δεκαετία θα αναπολούν τις σκοτεινές μέρες του 2012 με τον τρόπο που οι ευημερούντες Γερμανοί το 1960, κοίταζαν πίσω στη ρημαγμένη από τους πολέμους οικονομία του 1945.
Είναι όλα τόσο απλά: Για να προκύψει ένα νέο οικονομικό θαύμα στο Αιγαίο η ύφεση στην Ελλάδα πρέπει να σταματήσει αμέσως, ώστε η οικονομία να έχει έξι συναπτά έτη ισχυρής ανάπτυξης από το 2014 και ύστερα. Οι Έλληνες να δεχθούν τους ταπεινωτικούς όρους της ευρωζώνης εταίρων. Τα γεμάτα σκεπτικισμό κοινοβούλια της Γερμανίας, τη Φινλανδίας και των Κάτω Χώρων, καθώς και διάφορα hedge funds, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, να αποδεχθούν ένα 53 % "κούρεμα" των επενδύσεών τους.
Αυτό είναι θεωρητικά δυνατό, αν και μάλλον δείχνει ότι ό, τι και να κάπνιζαν οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης στον μαραθώνιο συνομιλιών στους θα πρέπει να ήταν σίγουρα κάτι καλό….
Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, ελάχιστες ελπίδες ότι αυτή η δεύτερη διάσωση θα λειτουργήσει. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το γνωρίζει και ουσιαστικά το παραδέχθηκε στην ενημέρωση που προηγήθηκε του Eurogroup. Οι Έλληνες πολιτικοί που υποσχέθηκαν να στηρίξουν τη συμφωνία, πριν, κατά και μετά τις εκλογές της άνοιξης το γνωρίζουν επίσης, αλλά αισθάνονται ότι δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα που ξέρουν θα προκαλέσει ακόμα βαθύτερη ύφεση, αύξηση της ανεργίας και, σχεδόν σίγουρα, περαιτέρω πολιτική αναταραχή. Το υπόλοιπο της ευρωζώνης το ξέρει επίσης….
Ακόμη και αν, από κάποιο θαύμα, όλες οι προϋποθέσεις για την επιτυχία τηρηθούν, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα θα εξακολουθεί να είναι ισοδύναμο με το 120% του ΑΕΠ το 2020, τοποθετώντας το, στο ίδιο επίπεδο με αυτό που είναι σήμερα εκείνο της Ιταλίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια θα είναι οι ελάχιστες οικονομικές προοπτικές της, το οποίο επιδεινωθεί από την διάλυση της ζήτησης που επιβάλλεται με εντολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ.
Η τρόικα υποθέτει ότι η ελληνική οικονομία θα έχει ύφεση κατά 4,3% φέτος, θα σταθεροποιηθεί το 2013, πριν έρθει η ανάπτυξη σε περισσότερο από 2% ετησίως στη συνέχεια. Αυτές οι προβλέψεις είναι αστείες. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δανείζεται με ετήσιο επιτόκιο 7% και με βάση τις προβλέψεις της τρόικας θα πρέπει να σταθεροποιηθεί αμέσως.
Με φόντο μια περικοπές μισθών, περικοπές των δαπανών, περικοπές στις συντάξεις, κατάρρευση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών, τη φυγή κεφαλαίων και την απουσία επενδύσεων, φαίνεται απίθανο. Το ΔΝΤ παραδέχεται ότι υπάρχει κίνδυνος από μια βαθύτερη ύφεση. Αυτό που δεν λέει είναι ότι ο κίνδυνος είναι εξαιρετικά υψηλός.
Ένα δεύτερο πρόβλημα που εντοπίστηκε από το ΔΝΤ είναι αν η Ελλάδα πραγματικά μπορεί να αντέξει τα μέτρα που βρίσκονται μπροστά της. Ένα έθνος που ήδη υποφέρει από λιτότητα, τώρα πρέπει να δεχτεί κι άλλα μέτρα καθώς και δύο καινούριες συνθήκες: τα χρήματα διάσωσης πρόκειται να τεθούν σε δεσμευμένο λογαριασμό, που θα φροντίσουν ώστε να χρησιμοποιείται για την αποπληρωμή του χρέους, και να υπάρχει μια μόνιμη αποστολή της τρόικας στην Αθήνα για την παρακολούθηση του προγράμματος μεταρρυθμίσεων.
Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα δεν είναι πλέον κυρίαρχο κράτος. Θα είναι μια ανεξάρτητη χώρα μόνο κατ 'όνομα. Μια επιπλέον προϋπόθεση – με βάση τη νομοθεσία που πρέπει να περάσει η Ελλάδα, καθιστώντας την αποπληρωμή του χρέους την κορυφαία προτεραιότητα των κρατικών δαπανών – ίσως αποτελέσει το εφαλτήριο πρόκλησης αντιδράσεων.
Από τη σκοπιά της Γερμανίας ή της Ολλανδίας, οι εγγυήσεις αυτές είναι το ελάχιστο προαπαιτούμενο για να πεισθούν οι φορολογούμενοι της βόρειας Ευρώπης, ότι η Ελλάδα δεν θα πάρει μόνο τα μετρητά και στη συνέχεια - όπως και στο παρελθόν – δεν θα προχωρήσει στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Η ολλανδική κυβέρνηση, ειδικότερα, έχει υιοθετήσει μια ιδιαίτερα σκληρή γραμμή και άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα εγκρίνει την συμφωνία, εκτός αν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι Έλληνες θα κρατήσουν το λόγο τους.
Τέλος, υπάρχει το μικρό θέμα των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα. Εδώ, υπάρχουν δύο ζητήματα: οι επενδυτές θα αποδεχθούν απώλειες άνω του 50%, ενώ οι κεντρικές τράπεζες όχι; Και δεδομένου ότι υποτίθεται ότι ο στόχος για την Ελλάδα η επιστροφή στις κεφαλαιαγορές, ποιος θα θέλει να αγοράσει ομόλογα χώρας με τέτοια προϊστορία; Η πιθανότερη απάντηση και στις δύο παραπάνω ερωτήσεις είναι όχι.
Εν ολίγοις, αυτό δεν είναι το τέλος του ελληνικού δράματος. Η οικονομία θα εξακολουθήσει να συρρικνώνεται, η δυναμική του χρέους θα επιδεινωθεί και σε λίγο θα υπάρξει συζήτηση για το ένα τρίτο πακέτο στήριξης. Αυτό, όμως, δεν θα φτάσει. Την επόμενη φορά, η Ελλάδα ή θα πηδήξει από το τρένο ή θα την σπρώξουν ευγενικά στο δρόμο προς την έξοδο από το Ευρώ.
Του Larry Elliott για την Guardian
http://logia-starata.blogspot.com/2012/02/130.html
