Όμως οι χώρες δεν είναι επιχειρήσεις. Αυτό πρώτο απ' όλους το λησμόνησε το πολιτικό της προσωπικό, αυτοί που εκλέχτηκαν για να την κυβερνήσουν. Από τη στιγμή...
που το ξέχασαν, έχασαν και τη νομιμοποίηση της λαϊκής εντολής που συνεπάγεται η εκλογή τους. Κάπως έτσι μετατρέπονται σε μέλη ενός διοικητικού συμβουλίου που καταντά υπόλογο στον διορισμένο από τους πιστωτές επίτροπο.
Στο ΠΑΣΟΚ ήδη αντιλαμβάνονται τι ακριβώς σημαίνει η μετατροπή της χώρας σε πτωχευμένη επιχείρηση, η εκχώρηση της κυριαρχίας της και η παράδοση της λαϊκής εντολής σε Παπαδήμους, Τόμσεν, Τράα και λοιπούς μάνατζερ εξ Εσπερίας: Δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις στον δρόμο, δεν μπορείς να πας ούτε στο απέναντι περίπτερο για τσιγάρα.
Καθώς, όπως είπαμε, οι χώρες δεν είναι επιχειρήσεις, οι κυβερνήσεις δεν μπορεί να είναι διορισμένα διοικητικά συμβούλια. Κι αν καταντήσουν έτσι, κάποια στιγμή το πολιτικό τίμημα θα είναι πανάκριβο.
Οι δημοσκοπήσεις, σαν αυτή που δημοσιεύει σήμερα το «Π», περιγράφουν τη χρεοκοπία του ενός - του βασικού - από τους πόλους της σημερινής υπαγορευμένης από τους έξω κυβέρνησης. Περιγράφουν επίσης την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία τη συμπολιτευόμενη... αντιπολίτευση της Ν.Δ. Προφανώς και ο Καρατζαφέρης έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι και οι κωλοτούμπες έχουν τα όριά τους.
Η χώρα, προφανώς, δεν είναι επιχείρηση. Έχει, όμως, μετόχους και αυτοί δεν είναι ούτε οι ομολογιούχοι ούτε οι πιστωτές ούτε οι τοκογλύφοι. Είναι ο λαός της. Αυτό ακριβώς, λοιπόν, είναι το πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν όλοι όσοι σχεδιάζουν κυβερνήσεις αρίστων υπό Παπαδήμους ή όσοι ελπίζουν να ξεχαστεί η συμβολή τους στην καταστροφή αλλάζοντας απλώς ηγεσία...
Αυτό ακριβώς το πρόβλημα είναι και το όριο που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να υπερβούν οι εταιρικοί (γερμανικοί) σχεδιασμοί για την εγκατάσταση ανδρεικέλων στις κυβερνητικές θέσεις. Κάποια στιγμή θα γίνουν εκλογές... Ή μήπως όχι;
topontiki.gr
