$1. Ο δανειολήπτης που δεν θα μπορεί να αποπληρώσει καθόλου το στεγαστικό του δάνειο, θα του ζητείται να μεταβιβάσει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα. Τη διαδικασία της μεταβίβασης θα «διευκολύνει» η προωθούμενη μείωση του φόρου μεταβίβασης καθώς ο συντελεστής προγραμματίζεται να κατέβει από το 10% που είναι σήμερα, στο 3%. Αυτή η μείωση διευκολύνει την τράπεζα που είναι ο αγοραστής. Διότι ο πωλητής (που είναι ο χρεοκοπημένος δανειολήπτης) θα πρέπει να πληρώνει τον φόρο υπεραξίας. Έναν φόρο ο οποίος θα υπολογίζεται επί της αντικειμενικής αξίας και όχι επί του πραγματικού τιμήματος. Ας υποθέσουμε ότι αυτό ξεπερνιέται καθώς μπορεί η τράπεζα να αναλάβει να πληρώσει και το φόρο υπεραξίας αφαιρώντας το σχετικό ποσό από το τίμημα.
2. Προβλέπει το σχέδιο ότι μετά τη μεταβίβαση της κυριότητας (αλήθεια έναντι ποιού τιμήματος; - Θα είναι τέτοιο το τίμημα ώστε ο δανειολήπτης να απαλλάσσεται από τα χρέη του ή όχι; Και αν το ακίνητο αξίζει περισσότερο από το δάνειο, θα του καταβάλλει η τράπεζα τα μετρητά;) ο δανειολήπτης θα έχει τη δυνατότητα να εξακολουθήσει να μένει στο σπίτι του για πέντε χρόνια πληρώνοντας ενοίκιο μειωμένο σε σχέση με τα δεδομένα της αγοράς. Αν για παράδειγμα, τα αντίστοιχα διαμερίσματα στη συγκεκριμένη περιοχή ενοικιάζονται για 500 ευρώ τον μήνα, ο ίδιος θα πληρώνει 400.
3. Και μετά το τέλος της 5ετίας; Υποτίθεται ότι ο (πρώην) πλέον δανειολήπτης θα έχει το δικαίωμα να επαναγοράσει το ακίνητό του σε τιμές αγοράς. Τώρα πώς θα μπορέσει ένας δανειολήπτης να μαζέψει όλα αυτά τα χρήματα μέσα σε πέντε χρόνια τη στιγμή που σήμερα δεν μπορεί καν να πληρώνει τη μηνιαία δόση του δανείου ενώ θα υποχρεωθεί να καταβάλλει και ενοίκιο, είναι άλλης τάξεως ζήτημα.
Το «σχέδιο» αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Προφανώς ευνοεί τις τράπεζες καθώς τις απαλλάσσει από τις χρονοβόρες και εξαιρετικά δαπανηρές διαδικασίες του πλειστηριασμού. Δεν είναι όμως εμφανές το όφελος για τον δανειολήπτη. Θα χάσει την ιδιοκτησία του ακινήτου του με συνοπτικές διαδικασίες και στη συνέχεια θα πρέπει να πληρώνει ένα ενοίκιο το οποίο αν δεν πληρώνει, η τράπεζα (ως νέα ιδιοκτήτρια) θα μπορεί να τον πετάξει έξω. Γιατί λοιπόν να μην κάνει μια ρύθμιση ώστε να αποπληρώνει το δάνειό του καταβάλλοντας –με κάποιο τρόπο- ένα μικρότερο ποσό κάθε μήνα χωρίς να χάσει την κυριότητα του ακινήτου; Κι είναι άραγε ώρα να προχωρήσει ένα τέτοιο σχέδιο τώρα που οι τιμές των ακινήτων είναι στα τάρταρα; Ποιον συμφέρει αυτό;
fpress.gr
