Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε αν η πρωθυπουργική εξαγγελία για τη δημιουργία Ελευθέρων Οικονομικών Ζωνών, στη Θεσσαλονίκη πρώτα, και μετά σε ...
Αν. Μακεδονία- Θράκη, Ήπειρο και Πελοπόννησο, θα προχωρήσει, γιατί βεβαίως η δημιουργία ΕΟΖ θα πρέπει να μην αντίκειται στο Κοινοτικό Δίκαιο....
Το θέμα μελετάται και διερευνάται σε αυτή τη φάση, όπως είπε κι ο υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, Γιώργος Ορφανός, οπότε θα πρέπει, συμπεραίνουμε εμείς, να δείξουμε υπομονή για τα νεώτερα από το μέτωπο.
Ωστόσο, όσοι έχουμε γνώση από παρόμοιες απόπειρες στο παρελθόν και μάλιστα σε εποχή που η Βουλγαρία δεν είχε ακόμη ενταχθεί στην Ένωση, ξέρουμε καλά ότι η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων είναι πολύ μεγάλη, ακόμη και όταν έχουν υπερπηδηθεί όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια και το εγχείρημα έχει, θεωρητικώς, πετύχει.
Το εγχείρημα πέτυχε λοιπόν, τότε, το 2003, μετά από έξι ετών τρεξίματα και αγώνα κι αφορούσε τη ΔΕΒΖΟΣ ΑΕ, τη Διασυνοριακή Ελεύθερη Βιομηχανική Ζώνη Οικονομικών Συναλλαγών, με έδρα το Ορμένιο Έβρου. Το εγχείρημα πέτυχε, η εταιρεία συστάθηκε, αλλά η ΔΕΒΖΟΣ ποτέ δεν έγινε, δεν λειτούργησε. Δηλαδή και πέτυχε αλλά και …απέτυχε.
Απέτυχε δε, γιατί οι φορείς που απάρτιζαν τη ΔΕΒΖΟΣ, με μεγαλύτερο μέτοχο τη Νομαρχία Έβρου, δεν μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την απαιτούμενη επένδυση για τις βασικές υποδομές. Βεβαίως, χρηματοδοτικά, το project , δεν υποστηρίχθηκε από το υπουργείο Οικονομικών. Σε κάποια φάση, μπήκε στο σχήμα ιδιώτης, αλλά και εκείνος δεν επένδυσε. Ίσως πλέον να είχε χαθεί και πολύτιμος χρόνος, αφού η μετανάστευση ελληνικών επιχειρήσεων στη γειτονική Βουλγαρία και προς τα Σκόπια , ήταν για τα καλά σε εξέλιξη.
Σήμερα τι γίνεται; Από τα λίγα που ξέρουμε, η δημιουργία ΕΟΖ εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτρέπεται μόνον για δύο τύπους: Ο ένας αφορά την τελειοποίηση προϊόντων και ο άλλος τη διαμετακόμιση (κάτι λέει το δεύτερο για την περιοχή της Θεσσαλονίκης σε σχέση με το Λιμάνι).
Βεβαίως, αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει τη δημιουργία ΕΟΖ στην Ελλάδα , όπως και σε άλλες χώρες που έχουν ….ζητήματα ανάπτυξης, ανεργίας, οξυμμένα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όπως είναι οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Κι όταν η Γερμανία υποστηρίζει τη δημιουργία ΕΟΖ, τότε μπορεί και να τις δούμε να φύονται.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να πούμε ότι έχει ασκηθεί πολύ σκληρή κριτική για τη λειτουργία ΕΟΖ από πολιτικούς και εργατολόγους, καθώς ουσιαστικά αποτελούν νησίδες στις οποίες ισχύουν τελείως διαφορετικές συνθήκες, διοικητικές, εργασιακές, φορολογικές, από ό,τι στο υπόλοιπο της επικράτειας, συνθήκες «αποικιακού τύπου».
Φυσικά, υπάρχει το επιχείρημα ότι η Ευρώπη και μάλιστα οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες, θα κερδίσουν στο πεδίο του διεθνούς ανταγωνισμού, επειδή, τα προνόμια που βρίσκουν και αξιοποιούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε αναπτυσσόμενες χώρες, θα τα έχουν πλέον μέσα στα πόδια τους, σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Όμως, η δημιουργία ΕΟΖ, δεν είναι υπόθεση μίας εξαγγελίας, ούτε και κάποιου αρχικού σχεδιασμού, ειδικά σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, που κινείται με τους δικούς της ιδιαίτερους τρόπους και ρυθμούς.
Πηγή
