1. “Εύχομαι σε κάθε νοικοκυριό καλές γιορτές και να ξεπεράσει τα προβλήματα”. Αστεία ευχή, από αυτόν που αντί να εύχεται πρέπει να βοηθά περισσότερο για να ξεπεράσουν τα προβλήματα τα νοικοκυριά.
2. Κάτι ερωτήσεις, τόσο εύκολες που τραβούσες τα μαλλιά σου. Πχ. λέει ο Σαμαράς ότι ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. (Ούτε εγώ θέλω, αλλά είναι υπερβολή να πω ότι “ο κόσμος δεν θέλει εκλογές” όταν οι δημοσκοπήσεις λένε απλώς ότι το 55% δεν θέλει και το 45% θέλει.)
(Δύο διακοσμητικοί δημοσιογράφοι, στο γραφείο του πρωθυπουργού )
Ο δημοσιογράφος μετά του λέει: “Κύριε Πρωθυπουργέ, είπατε ότι ο κόσμος δεν θέλει εκλογές, και έχετε δίκιο, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αλλά…” Μετά το κομπλιμέντο, περιμένω λοιπόν το αλλά, τη δύσκολη ερώτηση, το ανεπαίσθητο στρίμωγμα για το οποίο μας προετοιμάζει αυτό το αντιθετικό αλλά… “…αλλά, ο κόσμος επίσης θέλει και συναίνεση των κομμάτων, σε όλη την Ελλάδα η κουβέντα είναι ότι πρέπει να υπάρξει συναίνεση…” [Ερώτηση που φυσικά δίνει πάτημα στον Σαμαρά να περιαυτολογήσει ότι, όντως, αυτός είναι που θέλει την συναίνεση και πως οι άλλοι δεν την θέλουν.]
3. “Καταγγέλουν εμάς, για το ότι δικοί τους άνθρωποι πήγαν να χρηματίσουν δικούς τους ανθρώπους. Και δεν ντρέπονται.” Δηλητηριώδης ατάκα του Σαμαρά, ως σχόλιο για την υπόθεση του Χαϊκάλη και του Αποστολόπουλου. (Ότι δεν ντρέπονται, δεν ντρέπονται – αυτό να λέγεται.)
4. “Η Χ.Α. προστίθεται στους ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ για να μη βγει ο Πρόεδρος. Αν οι βουλευτές της Χ.Α. θελήσουν να προβοκάρουν την προεδρική εκλογή, ε, τότε είναι ένας λόγος παραπάνω να ψηφίσουν πρόεδρο οι υπόλοιποι, ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός 180 χωρίς τους χρυσαυγίτες, χωρίς να τους κάνουμε ρυθμιστές.” (Γεγονός. Πώς κατορθώσαμε πάλι να κάνουμε σημαντικούς μερικούς φυλακισμένους χιτλεριστές υπόδικους, δεν θα το καταλάβω ποτέ.)
5. Ο Σαμαράς ξαναείπε ότι στην τρίτη ψηφοφορία δεν θα υπάρχει “παρών”, θα υπάρχει ονοματεπώνυμο. Ότι δηλαδή όσοι ψηφίσουν παρών και πάρουν την ευθύνη για τις εκλογές, θα δουν τα ονοματεπώνυμά τους να στιγματίζονται για πάντα. “Θα τους θυμάται όλος ο κόσμος και η Ιστορία!” είπε ο πολιτικός, λες και δεν ξέρει ότι σε μια βδομάδα πολιτικού χρόνου και νέων εξελίξεων στην καλύτερη θα αδιαφορούμε και στην χειρότερη (και πιο πιθανή περίπτωση) θα έχουμε ξεχάσει τα πάντα!
6. Το ΔΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥ! Και ο Πρωθυπουργός το λέει δημοσίως όπως εμείς: Δου Νου Του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φάνηκε αστείο να τον ακούω να το λέει.
7. Τον ρωτήσαν αν πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Φυσικά και το πιστεύει, το πιστεύει ακράδαντα, λέει, και προσθέτει, με ύφος παναγίτσας που ετοιμάζεται να μας πει ένα μυστικό: “Και να σας πω και κάτι; Το αισθάνομαι. Το αισθάνομαι ότι θα κερδίσουμε, και όπου κι αν πάτε θα το δείτε κι εσείς”. (Οπωσδήποτε, ειδικά αν πάμε στην ‘παράσταση νίκης’ οποιασδήποτε δημοσκόπησης…)
8. Γύρω στις 10 φορές είπε ότι τον βολεύουν οι εκλογές. Αλλά θέλει να δέσει πρώτα το καράβι στο λιμάνι. Αλλά να μη νομίζουμε ότι δεν τον βολεύουν. Τον βολεύουν.
9. Από ένα σημείο και μετά η συνέντευξη έγινε προεκλογική, και άρα βαρετή. Σαν να προσπαθεί να κερδίσει την ψήφο των πολιτών και όχι των 180 βουλευτών.
10. Δεν κρατήθηκε να μην μας γλείψει στο τέλος αναφέροντας το ελληνικό DNA, το πατριωτικό μας γονίδιο (και το ελληνικό δαιμόνιο φυσικά). Δεν ξέρω αν μου ξέφυγε, όμως νομίζω ότι περιέργως δεν έκανε καμία αναφορά στην Παναγία.
11. Απίθανο τελείωμα, με εντολή Σαμαρά! Στο μισάωρο ακριβώς, για πρώτη φορά στα χρονικά, ο συνεντευξιαζόμενος έκλεισε τη συνέντευξη μόνος του! Ευχαρίστησε τους δημοσιογράφους, τους αποχαιρέτισε και τελείωσε τη συνέντευξη, αφήνοντάς τους, ευτυχώς, κι αυτούς να πούνε ένα γεια.
Πηγή: www.lifo.gr
