Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, δυόμισι χιλιάδες και κάτι ψιλά, ο Αριστοφάνης έφερε τους Αχαρνής και το Μενίδι τους, που δεν είχε γίνει ακόμη Μενίδι, στο προσκήνιο της αθηναϊκής ζωής. Ο γνωστός σε όλους Δικαιόπολις, αγανακτισμένος από τον παρατεταμένο πόλεμο της Αθήνας με τη Σπάρτη, αποφάσισε να συνάψει ιδιωτική ειρήνη με τον εχθρό για να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα με τα βάσανά του.
Η κίνηση στέφεται με επιτυχία και ο Δικαιόπολις φτιάχνει εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου μια μικρή έπαυλη ειρήνης όπου και υποδέχεται όποιον γουστάρει. Οποιον δεν γουστάρει τον αφήνει εκεί έξω να ταλαιπωρείται πολεμώντας.
Επειδή έχουμε την τάση να φορτώνουμε τους «αρχαίους ημών» με όλες τις ιδεοληψίες μας τον Δικαιόπολη εκείνον τον αντιμετωπίζουμε, και τον ανεβάζουμε στη σκηνή, ως ήρωα της ειρήνης και της δημοκρατίας. Παραγνωρίζοντας βέβαια το γεγονός ότι ο δημιουργός του, ο Αριστοφάνης, προειδοποιούσε τότε το κοινό του για ένα φαινόμενο το οποίο σήμερα μας φαίνεται κοινότοπο: ότι η αυθαιρεσία του καθενός από μας μπορεί να τινάξει στον αέρα κάθε συνθήκη της κοινής μας ζωής.
Η περιπέτεια του Δικαιόπολη τελειώνει μ' έναν διασκεδαστικότατο υμέναιο. Σε έναν τέτοιο υμέναιο βρισκόταν την περασμένη Παρασκευή ο σύγχρονος δήμαρχος του αρχαίου δήμου όταν τον έψαχναν από την Τράπεζα της Ελλάδος, της οποίας οι υπηρεσίες παρέμεναν ανοιχτές και εκτός ωραρίου. Είχε ξεχάσει, ή είχε αμελήσει, να καταβάλει τη δόση ενός δανείου το οποίο είχε συνάψει ο Δικαιόπολις προκάτοχός του και το οποίο υπέπεσε στην αντίληψη των δαιμονίων του ΔΝΤ με αποτέλεσμα αυτοί να μας απειλούν ότι αν δεν λυθεί η εκκρεμότητα δεν θα μας δώσουν την 5η δόση.
Εντέλει το γλέντι του γάμου τέλειωσε, ο ίδιος απάντησε επιτέλους στο τηλέφωνο ρωτώντας χαλαρά αν «όλα είναι εντάξει», όπως διάβασα, διερωτώμενος δε τι σόι ανθρωπάκια είναι αυτά που κάνουν έτσι για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Οταν μάλιστα έμαθε ότι δεν είναι ο μόνος, ότι το ίδιο πρόβλημα δημιούργησε και ο συνάδελφός του από τού Ζωγράφου μάλλον θα εκνευρίστηκε πώς κάποιοι ανιστόρητοι δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν τις μακραίωνες παραδόσεις των Αχαρνών.
Διότι και ο Δικαιόπολις προκάτοχός του είχε τηρήσει την αρχαία παράδοση. Συνάπτοντας οικονομική ειρήνη με την Γκόλντμαν Σακς υποδεχόταν στην επικράτειά του όσους γούσταρε. Ηταν μια περίοδος ανάπτυξης για τις Αχαρνές. Δημιουργήθηκαν, λέει, τόσες δημοτικές επιχειρήσεις ώστε να επιτρέψουν συμβάσεις με περίπου δύο χιλιάδες δημότες, ενώ οι υπάλληλοι του δήμου είναι καμιά τρακοσοπενηνταριά. Και τώρα του ζητάνε να πληρώσει κι από πάνω.
Δεν ξέρω αν η κ. Λαγκάρντ έχει δει ποτέ παράσταση Αριστοφάνη. Μου φαίνεται πολύ ξινή πάντως για να μπορεί να γελάσει με τα αστεία του. Γι' αυτό και δεν θα καταλάβει ποτέ τη σχέση του Δικαιόπολη με τους ΟΤΑ. Οσο για μας, ε, εμείς εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να εξευμενίσουμε εκείνον τον θεό του γελοίου που έχει βαλθεί να μας ξεκάνει.
http://www.tanea.gr/
