Διαβάστε
τους νομικούς λόγους, που η Δανειακή Σύμβαση Κυβέρνησης-Τρόικα τίθεται
αυτοδίκαια άκυρη, σύμφωνα και με την αίτηση ακύρωσης της που κατέθεσε ο
κ. Δημήτρης Αντωνίου…
ΑΙΤΗΣΗ – ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΔΣΑ ΑΘΗΝΩΝ
Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ιατρού, κατ. Χαλκίδος
(το έγγραφο αυτό πήρε αρ.πρωτ. του ΔΣΑ 11417/21-10-2011)
Θέμα: Κατάθεση Αίτησης Ακυρώσεως της από 08-05-2010 Δανειακής Σύμβασης Ελλάδος-Τρόικας
Κε Πρόεδρε του ΔΣΑ και του ΔΣ του ΔΣΑ
Κοιν. Εισαγγελέα του ΑΠ
Λόγω
αρμοδιότητας και καθήκοντός σας, σας ζητώ να καταθέσετε Αίτηση
Ακυρώσεως της από 08-05-2010 Δανειακής Σύμβασης Ελλάδος-Τρόικας στα
αρμόδια δικαστήρια. Η παράλειψη και άρνηση άσκησης του καθήκοντός σας
αυτού, θα σημάνει όχι μόνο την έγερση ιστορικών ευθυνών, αλλά και
ποινικών εναντίον σας, που ενδεχόμενα να φθάσουν –εκτιμώ- ίσως και μέχρι
την απόδοσης κατηγορίας εναντίον σας για συνέργεια σε εσχάτη προδοσία
με την κυβέρνηση, λαμβανομένων υπ` όψη των προδοτικών όρων της
ακυρώσιμης αυτής Σύμβασης. Το καθήκον και υποχρέωσή σας αυτή απορρέει
από την ιδιότητά σας ως του αρμοδιότερου των ΝΠΔΔ για την κατάθεση της
αίτησης ακυρώσεως αυτής, πράγμα που έπρεπε ήδη να το έχετε πράξει και
αδικαιολόγητα έχετε αρνηθεί να το πράξετε.
Λόγοι Ακυρότητας της από 08-05-2010 Δανειακής Σύμβασης Ελλάδος-Τρόικας
H από 08-05-2011 Διεθνής Δανειακή Σύμβαση της «ελληνικής κυβέρνησης» με την Τρόικα, για τον δανεισμό της πρώτης από την δεύτερη με το ποσό των 120 δις. ευρώ, είναι επί της ουσίας αυτοδίκαια άκυρη (όχι απλά ακυρώσιμη) διότι:
α)
Θυσιάζει το (οικονομικό κατ` αρχήν) Δημόσιο Συμφέρον του Ελληνικού
Λαού, υπέρ των ξένων τοκογλυφικών οικονομικών δολοφόνων (Τρόικα, ξένες
τράπεζες), σε βαθμό συνακόλουθης, έμμεσης μεν, αλλά ουσιαστικής
κατάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος, παραβιάζοντας έτσι τα
άρθρα 1 και 106 Συντ.
β) Παραβιάζει άμεσα και
κατάφωρα την Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδος με συγκεκριμένους όρους, με
τους οποίους η «ελληνική» κυβέρνηση εκχωρεί παράνομα σε ξένες δυνάμεις
και τις τρείς συνιστώσες της Λαικής Κυριαρχίας, ήτοι την Νομοθετική,
Εκτελεστική και Νομοθετική, καθώς και -το σπουδαιότερο-την εδαφική της
ακεραιότητα σε αυτές, δια του αδιανοήτου όρου της Δανειακής Σύμβασης,
με τον οποίο η «ελληνική Κυβέρνησης παραιτείται από την ασυλία, λόγω
Εθνικής Κυριαρχίας, επί της εδαφικής ακεραιότητας και όλων των
περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδος!». Οι όροι αυτοί συνιστούν κατάφωρη
παραβίαση του άρθρου 1 Συντ.
γ) Παραβιάζει το
άρθρο 28 παρ.3 Συντ. σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατή η εκχώρηση μέρους
της εθνικής μας κυριαρχίας μόνο με τον όρο του σεβασμού του
δημοκρατικού πολιτεύματος και των αρχών της ισότητας και αμοιβαιότητας.
Και τούτο διότι η Διεθνής Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα
περιέχει τον όρο αρ.7 παρ.1 («Πληρωμές») με τον οποίο, απαγορεύει τον
συμψηφισμό των (ενδεχομένων) οφειλών των μελών-κρατών της ΕΕ (μέρος της
Τρόικας) με το δάνειο της Ελλάδος που συνομολογείται με την Δανειακή
αυτή Σύμβαση. Τούτο συνεπάγεται την παραβίαση των προαναφερομένων αρχών
της ισότητας και αμοιβαιότητας, συνεπώς και την παράνομη και προδοτική
μονομερή εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις
(Τρόικα).
δ) Καταλύει έμμεσα, αλλά
ουσιαστικά, την Εθνική μας Κυριαρχία, δια της κατάλυσης του Εθνικού
(οικονομικού) Συμφέροντος της Ελλάδος (εδώ θεωρουμένου με την οικονομική
του σημασία), δια της παρ. α,ii του υποκεφαλαίου «Υποχρεώσεις» του
κεφαλαίου της: «Παροχές, εγγυήσεις και Υποχρεώσεις», σύμφωνα με το
οποίο: «Ο Δανειολήπτης δεσμεύεται να μην χορηγήσει σε οποιονδήποτε άλλο
πιστωτή ή κάτοχο του δημοσίου χρέους (εσωτερικού ή εξωτερικού),
προτεραιότητα σε σχέση με τους Δανειστές (της Τρόικας)». Ταυτόχρονα
βέβαια, ο όρος αυτός, καθίσταται μπούμερανγκ κατά της εγκυρότητας της
Σύμβασης αυτής, διότι καταλύσει την Εθνικής μας Κυριαρχία και το άρθρο
106 Συντ.
ε) Η αναφερθείσα τέλος Διεθνή Δανειακή Σύμβαση (Συνθήκη), είναι και τυπικά άκυρη,
διότι δεν έχει επικυρωθεί με κυρωτικό νόμο από την βουλή με την
ελάχιστη πλειοψηφία των 180 βουλευτών, όπως προβλέπεται ρητά στο άρθρο
28 παρ.2 Συντ. Το γεγονός όμως της μη-ψήφισης της Σύμβασης αυτής από την
Βουλή, δεν την καθιστά νομικά ανίσχυρη –και συνεπώς δεν απαλλάσσει τα
υπογράφοντα αυτήν μέλη της ελληνικής κυβέρνησης από τις πολιτικές και
ποινικές των ευθύνες- διότι και μόνο η υπογραφή της απ` τα μέλη της
«ελληνικής» κυβέρνησης, συνιστά Estoppel κατά το Διεθνές Δίκαιο, δηλαδή
συνιστά μια δεσμευτική για την ελληνική κυβέρνηση υπόσχεση και δέσμευση
(ένα ρητό συμβόλαιο) προς τα αντισυμβαλλόμενα κράτη για την πιστή
εφαρμογή της. Επιπλέον, η έμπρακτη τελικά εφαρμογή της Σύμβασης αυτής,
παρά την μη-ψήφισή της από την Βουλή, συνιστά έναν ακόμα επιπρόσθετο
επιβαρυντικό παράγοντα του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας κατά της
Ελλάδος από την «ελληνική» Κυβέρνηση, διότι καταδεικνύει τον δόλο της
τελευταίας στην διάπραξη του εγκλήματος αυτού και αποκαλύπτει το
εγκληματικό της πάθος για την εκτέλεση της, προδοτικής και
ακρωτηριαστικής για την Ελλάδα, Δανειακής αυτής Διεθνούς Σύμβασης.
Η
υπογραφή συνεπώς τη Συνθήκης αυτής, αλλά και η έμπρακτη εφαρμογή της,
συνιστά τον ορισμό της Εσχάτης Προδοσίας της «ελληνικής» Κυβέρνησης και
της Βουλής –που υπογράφει τους νόμους του Μνημονίου που ψηφίζονται
σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης- κατά της Ελλάδος. Συναφώς και η
άρνηση της Κυβέρνησης να καταγγείλει και κηρύξει μονομερώς, έστω
υστερόχρονα, άκυρη της Συνθήκη αυτή με ειδικό ακυρωτικό νόμο-δεδομένου
ότι όλες οι διεθνείς συνθήκες κυρώνονται στην Βουλή με κυρωτικούς
νόμους (άρθρο 28 παρ.2 Συντ.), ή έστω να ζητήσει την ακυρότητά της στα
ελληνικά δικαστήρια, επικαλούμενη (η ελληνική κυβέρνηση) την, δια της
Συνθήκης αυτής, κατάλυση της Εθνική μας Κυριαρχίας- συνιστά διάπραξη της
Εσχάτης Προδοσίας κατά της Ελλάδος και εκ παραλείψεως, ενώ ταυτόχρονα
καταδεικνύει και τον δόλο της Κυβέρνησης στην διάπραξη αυτού, του
ειδεχθεστέρου όλων, εγκλήματος.
Το ερώτημα που καλείται η
δικαιοσύνη, κυρίως όμως η ιστορία, να απαντήσει τώρα είναι το εξής: Mε
ποίο τίμημα άραγε οι προδότες πρόδωσαν την χώρα μας;
Τέλος, επειδή δια της προδοτικής αυτής Σύμβασης καταλύεται κατάφωρα η Εθνική Κυριαρχία της Ελλάδος, ως συνεργοί της«ελληνικής» κυβέρνησης στην διαπραχθείσα Εσχάτη Προδοσία κατά της Ελλάδος, θεωρούνται και είναι και τα μέλη τηςΤρόικας, που είναι αντισυμβαλλόμενα στην Σύμβαση αυτή, σύμφωνα με το Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο.
Αθήνα 21-10-2011 Δημ. Αντωνίου
