Γιατί προκήρυξε δημοψήφισμα ο Παπανδρέου;
Κατά τη γνώμη μου, ο πιθανότερος λόγος είναι ένας:
Θεωρώ ότι το ίδιο το γεγονός της αναγγελίας του δημοψηφίσματος είναι μια σαφής ένδειξη του πόσο βέβαιος είναι ότι χωρίς αυτό, δεν θα είναι σε θέση να εξακολουθήσει να επιβάλλει στον ελληνικό λαό τα μέτρα λιτότητας στα οποία εμμένουν το ΔΝΤ και η ΕΕ.
Ο Παπανδρέου προσπαθεί να διεκδικήσει από τους δίκαια εξοργισμένους Έλληνες το πλεονέκτημα του "δημοκράτη". Μέχρι τώρα, το ατού των εξοργισμένων ήταν το εύλογο επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν είχε ζητήσει λαϊκή ετυμηγορία για όσα επεχείρησε να επιβάλει στον ελληνικό λαό. Και αυτό το επιχείρημα έγινε τελικά η αιτία θανάτου αυτής της κυβέρνησης, αφού αργά ή γρήγορα η ανυπακοή των πολιτών θα καθιστούσε αδύνατη την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας και θα είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης.
Όλα για όλα
Μέσα από αυτό το δημοψήφισμα παίζονται όλα για όλα. Εάν καταφέρει να εκφοβίσει στο βαθμό που του είναι απαραίτητο τη μεσαία και εργατική τάξη στην Ελλάδα, ώστε να ψηφίσει "ναι", ανεξάρτητα από το αν αυτό το "ναι" θα είναι οριακό ή όχι, και άσχετα από το ποσοστό προσέλευσης στις κάλπες, θα είναι τότε σε θέση να διεκδικήσει την λαϊκή εντολή και να παρουσιάσει τον εαυτό του και την πολιτική του ως προσωποποίηση της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης του λαού. Για πρώτη φορά θα είναι σε θέση να κατηγορήσει όλους τους Έλληνες που διαμαρτύρονται ως "μη δημοκρατικούς". Θα έχει μεγαλύτερη ευχέρεια να παρατάξει την αστυνομία, ακόμη και τον στρατό εναντίον τους, στο όνομα της επιβολής, όχι των επιταγών της τρόικας (που δεν επιδέχονται υπεράσπισης), αλλά της λαϊκής ετυμηγορίας της πλειοφηφίας.
Αυτή είναι η επιδίωξή του. Φυσικά, υπάρχει πιθανότητα να χάσει. Όμως, σε πόσο χειρότερη θέση θα μπορούσε να βρεθεί απ' ό,τι αυτή τη στιγμή; Πιστεύω ότι έχει πλέον συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να επιβάλει τη βούληση της τρόικας στον ελληνικό λαό για πολύ καιρό ακόμη. Δεν μπορεί να τον δέσει χειροπόδαρα. Έτσι, αν κάνει δημοψήφισμα και χάσει, πάλι δεν θα είναι σε χειρότερη θέση απ' ό,τι πριν. Σε αδιέξοδο θα έφτανε ούτως ή άλλως, με ή χωρίς δημοψήφισμα.
Το Σχέδιο Β
Φυσικά, η τρόικα κάπως αλλιώς θα δει τα πράγματα και θα απαιτήσει ένα κάποιο "Σχέδιο Β", σε περίπτωση που η ψηφοφορία έχει έκβαση αντίθετη από την επιθυμητή.
Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να μιλάμε για αυτό το "Σχέδιο Β" που σίγουρα θα φανερώσουν στην κατάλληλη στιγμή; Είναι εύκολο να το φανταστούμε. Στη θέση του, θα είχα έτοιμους προβοκάτορες που θα προέρχονται κυρίως από επίλεκτες μονάδες της αστυνομίας, η οποία θα φροντίσει να ξεσπάσει ένα κύμα βίας και αναρχίας σε σημεία που θα είναι ήδη ακροβολισμένες κάμερες των ΜΜΕ. Εκδηλώσεις σαν αυτές θα τεκμηριώσουν τις σκοτεινές προειδοποιήσεις του για το χάος που θα επικρατήσει στην Ελλάδα σε περίπτωση που ο λαός θα ψηφίσει "όχι". Και τότε το μόνο που θα χρειαστεί είναι να αναλάβουν δράση οι στρατιωτικοί, ο οποίοι θα είναι σε επιφυλακή για επέμβαση, ώστε να διασφαλιστεί η δημόσια τάξη "για το καλό της χώρας". Η είδηση που δημοσιεύθηκε στον ελληνικό και ξένο τύπο, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση αντικατέστησε όλη την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, δεν μπορεί παρά να είναι ένας κακός οιωνός. Μιλάμε για τον αποκεφαλισμό του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, του αρχηγού του ΓΕΣ, των επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού και την αντικατάστασή τους με ανθρώπους που επέλεξε ο ίδιος ο Παπανδρέου και ο στενός κύκλος έμπιστων υπουργών του.
"Σοκ και δέος"
Ανεξάρτητα από το αν θα υπάρξει ένα "Σχέδιο Β" ή όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα γίνετε μάρτυρες ενός πολέμου προπαγάνδας απίστευτης έντασης και έκτασης. Ο μόνος τρόπος να υπερισχύσει το "ναι" στο δημοψήφισμα, πράγμα που επιδιώκει και η κυβέρνηση και η τρόικα είναι να εκφοβιστεί ο ελληνικός λαός και να ψηφίσει "ναι". Πρέπει να βομβαρδιστεί με ένα ανελέητο μπαράζ απειλών για αναρχία και κοινωνική κατάρρευση, για την μετατροπή του λαού αυτού σε παρία, και την απειλή ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεφύγει από αυτή την κατάντια. Θα φροντίσουν ώστε ο ελληνικός λαός να βλέπει το μήνυμα αυτό, όπου κι αν στρέψει το βλέμμα του. Θα φροντίσουν ώστε να επαναλαμβάνεται όχι μόνο στον ελληνικό τύπο, αλλά και τον ξένο. Θα εξασφαλίσουν τη σιωπηλή "συναίνεση" όλης της υπόλοιπης Ευρώπης και της Αμερικής στην αναγκαιότητα αυτών των απειλών για ένα εφιαλτικό μέλλον.
Επομένως, θα πρέπει να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για το γεγονός ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα δούμε μια εκστρατεία προπαγάνδας που σε μέγεθος και ένταση θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με το "Σοκ και δέος" των ημερών της αντιτρομοκρατικής υστερίας που προηγήθηκαν της εισβολής στο Ιράκ.
Η μόνη διέξοδος
Βρισκόμαστε ήδη σε πόλεμο. Έχει ξεσπάσει ο πόλεμος που κάποιοι από εμάς περιμέναμε. Και καλούμαστε να πολεμήσουμε σ' αυτόν τον πόλεμο. Είναι η στιγμή που θα πρέπει να δώσουμε το δικό μας σαφές μήνυμα και να το κάνουμε να ακουστεί δυνατά και καθαρά. Εάν οι Έλληνες νιώσουν απομονωμένοι και αβοήθητοι, δεν επιτρέπεται να τους αφήσουμε να προτάξουν τα στήθη τους όπως οι 300 του Λεωνίδα. Θα πρέπει να υψώσουμε τις φωνές μας πάνω από την βουή της προπαγάνδας, για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να μας ακούσει.
Εν τω μεταξύ, ο πανικός στις αγορές συνεχίζεται, καθώς όλοι αναρωτιούνται αν θα μπορούν να συγκρατηθούν οι πτωτικές τάσεις τις εβδομάδες που θα μεσολαβήσουν μέχρι το δημοψήφισμα. Οι αγορές έχουν τα μάτια τους στραμμένα στην Ιταλία και εκφράζουν φόβους ότι, αν ο Μπερλουσκόνι δεν μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία, η Ιταλία δεν θα αργήσει να χωριστεί στα δύο. Κοιτάζουν τη Γαλλία και αναρωτιούνται πότε θα αρχίσει η κατάρρευση των γαλλικών τραπεζών για να ανάψει και εκεί άλλη μια πυρκαγιά σαν της Ελλάδας.
Αλλά οι τραπεζίτες, οι ομολογιούχοι και η οικονομική τάξη δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε την αλήθεια με το μέρος τους. Ήρθε ο καιρός να αντισταθούμε σύσσωμοι στη νέα μορφή ολοκληρωτισμού που απειλεί όλους μας.
----------------------
** O David Malone, εκτός από ιδιοκτήτης του ιστολογίου Golem XIV, είναι σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ, κάποια από τα οποία προβλήθηκαν αποκλειστικά στο ΒΒC και στο Channel 4. Κάποια από τα ντοκιμαντέρ του, όπως η σειρά Τesting God ("Δοκιμάζοντας τα όρια του Θεού"), προτάθηκαν για το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ της Royal Television Society της Βρετανίας. Το 2008 σκηνοθέτησε για το ΒΒC το High Anxieties - The Mathematics of Chaos ("Η μεγάλη αγωνία ή Τα μαθηματικά του χάους"), μια από τις πρώτες ταινίες γύρω από την οικονομική κρίση, στην οποία γίνονται ακριβείς προβλέψεις για όσα επακολούθησαν στα επόμενα χρόνια. To βιβλίο του The Debt Generation ("Η γενιά του χρέους") εκδόθηκε το Νοέμβριο του 2010.
