Κάποτε ήταν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ενώ σήμερα είναι η Ελλάδα και η
Ιρλανδία τα πρώτα θύματα της νέας γερμανικής επίθεσης. Δεκάδες
εκατομμύρια νεόφτωχων τα θύματά της.
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του «αξιολογητή» των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το «χέρι» και να δείχνει με το «δάκτυλο» τους «ανώτερους» και τους «κατώτερους». Στον ρόλο του «άξιου», ο οποίος διεκδικεί την «κηδεμονία» των «ανάξιων». Απλά άλλαξε λίγο η... φρασεολογία, αλλά όχι το «ρεπερτόριο». Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι «Άρειοι», που «δικαιούνται» να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι «νοικοκυραίοι», οι οποίοι «δικαιούνται» να εισπράξουν τα «χρωστούμενα» από τους κατώτερους «τεμπέληδες»… Από εκεί και πέρα «δικαιωματικά» και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του Νόμιμοι ιδιοκτήτες Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με «καθαρές» συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι «ήθελαν» να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι «φταίνε» οι «καλοί» και «ηθικοί» Γερμανοί, που το κατάφεραν; «Τίμιο» αγώνα έκαναν και «νίκησαν». Τώρα «δικαίως» δείχνουν με το «δάκτυλο» τους «νικημένους».
Τώρα «δικαίως» ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των «κατώτερων». Τώρα «δικαίως» όλοι αυτοί οι «κατώτεροι» θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα «δικαίως» οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα -όταν το κάνουν- να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές.
Δεν είναι αυτοί ρατσιστές , οι άλλοι είναι «μαύροι». Την «αλήθεια» λένε οι «εκλεκτοί» Τεύτονες.
«Τεμπέληδες» είναι οι Έλληνες. «Άχρηστοι» είναι οι Ιρλανδοί. «Απατεώνες» είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα «χρέη» τους και η αδυναμία τους ν’ ανταγωνιστούν τους «ανώτερους» και βέβαια «τίμιους». Αντικειμενικές «αποδείξεις» για αντικειμενικούς «χαρακτηρισμούς». Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο «σφαγείο» της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ «δείχνει» τους υποψηφίους και οι «αγορές» τούς «σφάζουν» έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν «υπνωτισμένοι» και αδύναμοι ν’ αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την «ευφυΐα» ν’ αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη «βλέπει» τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν’ αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την «διδάσκει». Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν «θύματα» της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια «αντίδραση». Επιτέλους κάτι άρχισε να «κινείται» στην Ευρώπη &Στην υπνωτισμένη Ευρώπη Στη «χαπακωμένη» Ευρώπη, η οποία δέχθηκε μια επίθεση, την οποία θεωρητικά είχε την εμπειρία να την αποφύγει. Την επίθεση της Γερμανίας. Την νέα επίθεση της ίδιας Γερμανίας, που την αιματοκύλισε δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, στην «αυγή» του νέου αιώνα της νέας χιλιετίας, οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται να επαναλάβουν τους εαυτούς τους, αλλάζοντας την τακτική τους.
Ελπίδα, ότι πλέον θα «ξυπνήσει» η Ευρώπη, μας δίνει η υπουργός των οικονομικών της Ισπανίας. Η υπουργός ενός κράτους, το οποίο είναι θέμα χρόνου ν’ «ακολουθήσει» τα προηγούμενα θύματα στην ίδια ακριβώς πρακτική. Η Σαλγάδο, η οποία ήταν η πρώτη υπουργός οικονομικών που συνέδεσε απευθείας τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των «αγορών» με τις πολιτικές της Αγγέλας Μέρκελ. Έστω και χωρίς να αναφέρεται απευθείας στη Γερμανία και τη χαφιέ που την κυβερνά, τη «φωτογράφισε» με αρκετή ακρίβεια.
thenetwar.com
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του «αξιολογητή» των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το «χέρι» και να δείχνει με το «δάκτυλο» τους «ανώτερους» και τους «κατώτερους». Στον ρόλο του «άξιου», ο οποίος διεκδικεί την «κηδεμονία» των «ανάξιων». Απλά άλλαξε λίγο η... φρασεολογία, αλλά όχι το «ρεπερτόριο». Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι «Άρειοι», που «δικαιούνται» να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι «νοικοκυραίοι», οι οποίοι «δικαιούνται» να εισπράξουν τα «χρωστούμενα» από τους κατώτερους «τεμπέληδες»… Από εκεί και πέρα «δικαιωματικά» και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του Νόμιμοι ιδιοκτήτες Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με «καθαρές» συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι «ήθελαν» να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι «φταίνε» οι «καλοί» και «ηθικοί» Γερμανοί, που το κατάφεραν; «Τίμιο» αγώνα έκαναν και «νίκησαν». Τώρα «δικαίως» δείχνουν με το «δάκτυλο» τους «νικημένους».
Τώρα «δικαίως» ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των «κατώτερων». Τώρα «δικαίως» όλοι αυτοί οι «κατώτεροι» θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα «δικαίως» οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα -όταν το κάνουν- να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές.
Δεν είναι αυτοί ρατσιστές , οι άλλοι είναι «μαύροι». Την «αλήθεια» λένε οι «εκλεκτοί» Τεύτονες.
«Τεμπέληδες» είναι οι Έλληνες. «Άχρηστοι» είναι οι Ιρλανδοί. «Απατεώνες» είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα «χρέη» τους και η αδυναμία τους ν’ ανταγωνιστούν τους «ανώτερους» και βέβαια «τίμιους». Αντικειμενικές «αποδείξεις» για αντικειμενικούς «χαρακτηρισμούς». Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο «σφαγείο» της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ «δείχνει» τους υποψηφίους και οι «αγορές» τούς «σφάζουν» έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν «υπνωτισμένοι» και αδύναμοι ν’ αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την «ευφυΐα» ν’ αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη «βλέπει» τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν’ αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την «διδάσκει». Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν «θύματα» της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια «αντίδραση». Επιτέλους κάτι άρχισε να «κινείται» στην Ευρώπη &Στην υπνωτισμένη Ευρώπη Στη «χαπακωμένη» Ευρώπη, η οποία δέχθηκε μια επίθεση, την οποία θεωρητικά είχε την εμπειρία να την αποφύγει. Την επίθεση της Γερμανίας. Την νέα επίθεση της ίδιας Γερμανίας, που την αιματοκύλισε δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, στην «αυγή» του νέου αιώνα της νέας χιλιετίας, οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται να επαναλάβουν τους εαυτούς τους, αλλάζοντας την τακτική τους.
Ελπίδα, ότι πλέον θα «ξυπνήσει» η Ευρώπη, μας δίνει η υπουργός των οικονομικών της Ισπανίας. Η υπουργός ενός κράτους, το οποίο είναι θέμα χρόνου ν’ «ακολουθήσει» τα προηγούμενα θύματα στην ίδια ακριβώς πρακτική. Η Σαλγάδο, η οποία ήταν η πρώτη υπουργός οικονομικών που συνέδεσε απευθείας τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των «αγορών» με τις πολιτικές της Αγγέλας Μέρκελ. Έστω και χωρίς να αναφέρεται απευθείας στη Γερμανία και τη χαφιέ που την κυβερνά, τη «φωτογράφισε» με αρκετή ακρίβεια.
thenetwar.com
