Θα πληρώσουμε τα λάθη μας και ίσως αλλάξουμε...
Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας
οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας... Έφη κάποτε ο
Εμ. Ροϊδης.
Επίσης ο ίδιος είχε πει με την γοητεία και την αρτιότητα της λογίας: Ως ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρις κατηγορίας:
Επίσης ο ίδιος είχε πει με την γοητεία και την αρτιότητα της λογίας: Ως ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρις κατηγορίας:
α) Εις συμπολιτευόμενους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις χύτραν του προϋπολογισμού
β) Εις αντιπολιτευόμενους, ήτοι μη έχοντες κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον
β) Εις αντιπολιτευόμενους, ήτοι μη έχοντες κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον
γ) Εις εργαζόμενους, ήτοι ούτε έχοντες κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’
επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των.
Πιστεύω πως αυτές είναι οι βασικές τάξεις στην Ελλάδα και αυτά τα βασικά
κίνητρα της κάθε μιας. Οι πολιτικές διαφορές και τα πολιτικά συνθήματα
είναι το περιτύλιγμα...
Το γεγονός πως άδειασε η χύτρα και θα κάνει δεκαετίες να ξαναγεμίσει το εκλαμβάνω σαν ευκαιρία να αλλάξουμε.
Το γεγονός πως άδειασε η χύτρα και θα κάνει δεκαετίες να ξαναγεμίσει το εκλαμβάνω σαν ευκαιρία να αλλάξουμε.
Ποιοι είναι οι Έλληνες λοιπόν;
Οι άνθρωποι που πιστεύουν στο παρά πέντε μιας χρεοκοπίας, πως λεφτά υπάρχουν. Μας κορόιδεψε ο ΓΑΠ με το λεφτά υπάρχουν;
Δεν νομίζω. Αυτό θέλαμε να ακούσουμε. Όπως ακριβώς τα τελευταία 20-30 χρόνια έχουμε εξορίσει από την πολιτική σκηνή πολιτικούς όπως ο Στέφανος Μάνος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Τ. Γιαννίτσης (και πολλοί άλλοι που δεν τόλμησαν να επιμείνουν) που φώναζαν πως οδηγούμαστε σε χρεοκοπία και κατάρρευση...
Μας κορόιδεψε ο Αντώνης Σαμαράς με την ανερμάτιστη, για αστικό κόμμα εξουσίας, αντιμνημονιακή ρητορική; Δεν νομίζω. Όλοι ξέραμε πως ο άλλος δρόμος ήταν η χρεοκοπία και άμεση κατάρρευση.
Μπορεί η αριστερά επειδή απέχει της εξουσίας και έχει το ηθικό ακαταλόγιστο καθώς παριστάνει την εξωσυστημική δύναμη με κρατικούς μισθούς για χιλιάδες επαγγελματικά στελέχη και συνδικαλιστές, να λέει ό,τι της κατέβει, αλλά όχι η αξιωματική αντιπολίτευση...
Το μνημόνιο απέτυχε, είτε γιατί ήταν εξ αρχής λάθος, είτε γιατί δεν εφαρμόστηκε σωστά. Αλλά ή επόμενη εναλλακτική λύση που σαν κυρίαρχος λαός είχαμε, θα μας είχε εκτοξεύσει τώρα κάπου μεταξύ Συρίας και Λιβύης...
Οι άνθρωποι που πιστεύουν στο παρά πέντε μιας χρεοκοπίας, πως λεφτά υπάρχουν. Μας κορόιδεψε ο ΓΑΠ με το λεφτά υπάρχουν;
Δεν νομίζω. Αυτό θέλαμε να ακούσουμε. Όπως ακριβώς τα τελευταία 20-30 χρόνια έχουμε εξορίσει από την πολιτική σκηνή πολιτικούς όπως ο Στέφανος Μάνος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Τ. Γιαννίτσης (και πολλοί άλλοι που δεν τόλμησαν να επιμείνουν) που φώναζαν πως οδηγούμαστε σε χρεοκοπία και κατάρρευση...
Μας κορόιδεψε ο Αντώνης Σαμαράς με την ανερμάτιστη, για αστικό κόμμα εξουσίας, αντιμνημονιακή ρητορική; Δεν νομίζω. Όλοι ξέραμε πως ο άλλος δρόμος ήταν η χρεοκοπία και άμεση κατάρρευση.
Μπορεί η αριστερά επειδή απέχει της εξουσίας και έχει το ηθικό ακαταλόγιστο καθώς παριστάνει την εξωσυστημική δύναμη με κρατικούς μισθούς για χιλιάδες επαγγελματικά στελέχη και συνδικαλιστές, να λέει ό,τι της κατέβει, αλλά όχι η αξιωματική αντιπολίτευση...
Το μνημόνιο απέτυχε, είτε γιατί ήταν εξ αρχής λάθος, είτε γιατί δεν εφαρμόστηκε σωστά. Αλλά ή επόμενη εναλλακτική λύση που σαν κυρίαρχος λαός είχαμε, θα μας είχε εκτοξεύσει τώρα κάπου μεταξύ Συρίας και Λιβύης...
Αυτό έγινε κατανοητό την περασμένη εβδομάδα, όταν ο πρώην πρωθυπουργός
με μια άστοχη κίνηση, επιπέδου συνδικαλιστικής φοιτητικής παράταξης,
έθεσε το θέμα του δημοψηφίσματος για την έγκριση της δανειακής σύμβασης,
η οποία όπως ήταν φυσικό ανάχθηκε άμεσα στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή...
Για πρώτη φορά η κοινή γνώμη βρέθηκε προ των ευθυνών της. Ευθύνες τις οποίες είχε αναθέσει στους πολιτικούς με μόνο στόχο να κάνουν αυτό που επιτάσσει η λογική και οι ίδιοι να τους βρίζουν...
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις οι ήρωες και οι προδότες αλλάζουν πολύ εύκολα σε αυτή τη χώρα ρόλους...
Ο ελληνικός κύκλος
Υπάρχει ένας κύκλος πέριξ των 30 ετών στη νεότερη ιστορία που ως κοινωνία διαλυόμαστε, ματώνουμε και αναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας.
Η απέχθεια προς την πειθαρχία, η απουσία ορθολογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και η ροπή προς τις συναισθηματικές εξάρσεις μας οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές με καταστροφικά αποτελέσματα.
Έτσι αισθήματα λύπης και χαράς εναλλάσσονται με ακραίους τόνους, όπως του ενθουσιασμού και της απογοήτευσης ή του μίσους και της χαράς. Τα αποτελέσματα συνήθως είναι καταστροφικά, και σπανιότερα θετικά...
Με την ευκολία που ακολουθήσαμε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας ακολουθήσαμε και το εκλογικό σύνθημα της επιστροφής από Μικρά Ασία που οδήγησε στην καταστροφή, για να τουφεκίσουμε τους προδότες και να επαναφέρουμε αμέσως το Βενιζέλο πάλι... Οι ήρωες και οι προδότες σε αυτό τον τόπο αλλάζουν πολύ γρήγορα ταυτότητα στα μάτια του λαού...
Πρέπει κάποτε να δείξουμε ψυχραιμία και να ενηλικιωθούμε σαν κοινωνία. Αυτή η κρίση ίσως αποτελεί μια ευκαιρία, αρκεί κάποιο τυχαίο συμβάν να μην χύσει αίμα. Ο εκνευρισμός και η σύγχυση που υπάρχουν αποτελεί εύφλεκτο υλικό. Αν το μίσος που προς το παρόν εκδηλώνεται με αυγά και ανοιχτές παλάμες, ιδεολογικοποιηθεί και βαφτεί με αίμα, τότε ανοίγει η πόρτα του φρενοκομείου...
Σε τέτοιες περιόδους η κοινή γνώμη αλλάζει πόλο τάχιστα και οι σημερινοί ήρωες αύριο στήνονται στο Γουδή και τούμπαλιν...
Κάθε τριάντα - σαράντα χρόνια το πολύ, ένας κύκλος τελειώνει με χρεοκοπία, καταστροφή, ταραχές και ανομία που καταλήγουν σε μια δικτατορία. Τυχαίο; Αυτή τη φορά λόγω ευρωζώνης μας προέκυψε η επιτροπεία...
Για πρώτη φορά η κοινή γνώμη βρέθηκε προ των ευθυνών της. Ευθύνες τις οποίες είχε αναθέσει στους πολιτικούς με μόνο στόχο να κάνουν αυτό που επιτάσσει η λογική και οι ίδιοι να τους βρίζουν...
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις οι ήρωες και οι προδότες αλλάζουν πολύ εύκολα σε αυτή τη χώρα ρόλους...
Ο ελληνικός κύκλος
Υπάρχει ένας κύκλος πέριξ των 30 ετών στη νεότερη ιστορία που ως κοινωνία διαλυόμαστε, ματώνουμε και αναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας.
Η απέχθεια προς την πειθαρχία, η απουσία ορθολογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων και η ροπή προς τις συναισθηματικές εξάρσεις μας οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές με καταστροφικά αποτελέσματα.
Έτσι αισθήματα λύπης και χαράς εναλλάσσονται με ακραίους τόνους, όπως του ενθουσιασμού και της απογοήτευσης ή του μίσους και της χαράς. Τα αποτελέσματα συνήθως είναι καταστροφικά, και σπανιότερα θετικά...
Με την ευκολία που ακολουθήσαμε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας ακολουθήσαμε και το εκλογικό σύνθημα της επιστροφής από Μικρά Ασία που οδήγησε στην καταστροφή, για να τουφεκίσουμε τους προδότες και να επαναφέρουμε αμέσως το Βενιζέλο πάλι... Οι ήρωες και οι προδότες σε αυτό τον τόπο αλλάζουν πολύ γρήγορα ταυτότητα στα μάτια του λαού...
Πρέπει κάποτε να δείξουμε ψυχραιμία και να ενηλικιωθούμε σαν κοινωνία. Αυτή η κρίση ίσως αποτελεί μια ευκαιρία, αρκεί κάποιο τυχαίο συμβάν να μην χύσει αίμα. Ο εκνευρισμός και η σύγχυση που υπάρχουν αποτελεί εύφλεκτο υλικό. Αν το μίσος που προς το παρόν εκδηλώνεται με αυγά και ανοιχτές παλάμες, ιδεολογικοποιηθεί και βαφτεί με αίμα, τότε ανοίγει η πόρτα του φρενοκομείου...
Σε τέτοιες περιόδους η κοινή γνώμη αλλάζει πόλο τάχιστα και οι σημερινοί ήρωες αύριο στήνονται στο Γουδή και τούμπαλιν...
Κάθε τριάντα - σαράντα χρόνια το πολύ, ένας κύκλος τελειώνει με χρεοκοπία, καταστροφή, ταραχές και ανομία που καταλήγουν σε μια δικτατορία. Τυχαίο; Αυτή τη φορά λόγω ευρωζώνης μας προέκυψε η επιτροπεία...
Κώστας Στούπας
capital.gr
