Του Μιχάλη ΜιχελήΑς πούμε κι ένα επί τέλους υποστηριχτικό λόγο, ας συνηγορήσουμε (με την οικολογική μας ηθική), στην φοροδιαφυγή!
Δηλαδή αντί να διώξει το λιβάνι το διάβολο από μέσα μας, να πάει ανάποδα και να μπουκώσει, ν’ απωθήσει το Θεό (τον πεφωτισμένο παντογνώστη, το δίκαιο κριτή των πάντων, τον ηθικό μας δικαστή), δηλαδή το Κράτος.
Ας πεταχτούν λοιπόν επί τέλους τα δακρυγόνα, σε αντίστροφη κατεύθυνση, για να διακοπεί ασκαρδαμυκτί από τα χημικά σιρόπια, η λογοδιάρροια της εξουσίας, η ηθικοποίηση της φαύλης πολιτικής, των επαίσχυντων κομισάριών της.
Ας βγουν οι κεραυνοβόλες λεκτικές επιθέσεις των ΜΜΕ, όχι για ν’ αποχαυνώσουν τις μάζες (καταναλωτές των προϊόντων τους), αλλά για να ξεγυμνώσουν τον χρηματοδότη κηδεμόνα τους, που έχει πάρει το ρόλο του ηθικοπλάστη δήμιου.
«Για όλα τα κακά μας, φταίει η φοροδιαφυγή. Πρέπει να την πατάξουμε»!
«60 δις. υπολογίζεται η φοροδιαφυγή»!
«Να πιάσουν αυτούς που δεν κόβουν αποδείξεις στη γειτονιά μας, όλοι τους ξέρουμε», είπε σε μια αποστροφή του λόγου του (σε χθεσινή εκπομπή της ΝΕΤ), ο Γιάννης Πολίτης, αυτός ο «τίμιος» βιοπαλαιστής των ΜΜΕ, που ως πρώην διευθυντής στον 9,84 του Δήμου, ήταν ο «μπάρμαν» στο πάρτι που γίνονταν εκεί, με τη σπατάλη των εκατομ. ευρώ. Που έτρωγε (και τρώει) λεφτά από το Κράτος.
«Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι πατριωτικό καθήκον», σύμφωνα με τον Παπανδρέου.
«Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι υπόθεση πολιτικής βούλησης», σύμφωνα με το Σαμαρά.
«Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι στοιχείο προτεραιότητας», σύμφωνα με τον Κουβέλη.
«Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι η λύση του προβλήματος», σύμφωνα με τον Τσίπρα.
Κι έτσι απομένουν στο Κοινοβούλιο μόνο οι ΚουΚουέδες, να μην έχουν βάλλει τη φοροδιαφυγή στην πρώτη σειρά των δικαιολογιών τους, για τη σημερινή κρίση.
Αυτόματα ο νους σου πάει στο σκεπτικό: Μήπως τελικά αυτοί φοροδιαφεύγουν; Μήπως είναι η σιωπηλή αβάντα των φοροφυγάδων;
Όμως το θέμα είναι αλλού. Στην ηθική του αστικού κράτους. Και σ’ αυτό το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες. Γι’ αυτό και δεν παίζει στο παιγνίδι των άλλων.
Μπροστά στην μαζική επίθεση στην φοροδιαφυγή, μήπως ουσιαστικά χάνεται ο ιδεολογικός μανδύας της φορολογικής πολιτικής;
Δηλαδή σ’ ένα άρτιο κρατικό μηχανισμό, με ένα αποτελεσματικό σύστημα φοροεισπράξεων, δεν θα είχαμε φτάσει στην έξαρση της κρίσης;
Θα υπήρχαν τα χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις (δηλαδή η μόνιμη δικαιολογία της επαιτείας), ενώ σ’ ΟΛΑ τ’ άλλα, θα υπήρχε άπλετη διαφάνεια και οικολογική λογική, στα έξοδα και στις λογής λογής σπατάλες;
Μήπως δηλαδή οι μόνιμοι κομπιναδόροι της κρατικής διαχείρισης, αφού έπαιξαν επ’ ακριβώς το ρόλο του ενός (από τα’ αδέλφια) στην «Παραβολή του Ασώτου», αφού κατασπατάλησαν το εισόδημα του ανυποψίαστου πολίτη, τώρα κραυγάζουν απεγνωσμένα, γιατί δεν μπόρεσαν να μαζευτούν και τα υπόλοιπα χρήματα, για να τα «ξεψαρίσουν» στο φαγοπότι τους;
Δηλαδή, γιατί να πληρώνει εισιτήριο στο λεωφορείο ένας επιβάτης που μετακινείται όρθιος και στριμωγμένος (ως τιποτένιος πελάτης);
Γιατί να πληρώσεις παράβολο στις κατασκευές, όταν θα τύχεις ευνοϊκής μεταχείρισης στο μέλλον; Δηλαδή γιατί να πληρώσει το παράβολο της νομιμοποίησης του αυθαιρέτου ο καταπατητής, όταν δεν ισχύει το οικολογικό ισοδύναμο; Δηλαδή να διατεθούν τα πρόστιμα, στην αποκατάσταση του ελεύθερου χώρου, ως αντιστάθμισμα της δόμησης;
Δηλαδή γιατί να πληρώσει τους πολύτεκνους, εκείνος που δεν θέλει από ιδεολογικής απόψεως (ή πρακτικής), να κάνει παιδιά;
Γιατί αυτός που δεν έχει τον μιλιταρισμό μέσα του, να δεχθεί τις αμυντικές δαπάνες του κράτους;
Γιατί να πληρώνει τους μισθούς των κληρικών ο άθεος;
Γιατί να δέχεται ο βιολογικός καταναλωτής, την οικονομική αιμορραγία των αγροτικών ενισχύσεων;
Γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε όλους αυτούς τους άρχοντες διαχειριστές μας με άφθονο χρήμα, ενώ εμείς ψυχορραγούμε;
Γιατί μπορούν και μειώνουν τα πάντα και δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις τιμές;
Γιατί μισθολογικά οι δικαστές, έχουν φτιάξει το δικό τους οικονομικό καθεστώς;
Αν πάρουμε φόρα στα πάμπολλα γιατί, οι φοροφυγάδες θα γίνουν περισσότεροι. Εκείνο που έχει σημασία είναι η αποϊδεολογικοποίηση της λέξης «φοροδιαφυγή».
Ο φοροδιαφεύγον, δεν κρατάει τα λεφτά για πάρτι του. Τα καλύπτει αφ’ ενός από την «κρατική μέριμνα», αλλά αφ’ ετέρου τα ρίχνει στην κατανάλωση, μέσω της ανταλλαγής προϊόντων. Δηλαδή κινεί την αγορά.
Στο μερτικό αυτό συμμετέχουν πολλοί, που με έμμεσο τρόπο φορολογούνται επίσης, από το ποτό που θα πιούν και το τσιγάρο που θ’ ανάψουν.
Όσο λοιπόν δεν υπάρχει η οικολογική ηθική στην τίμια, διαφανή και δημοκρατικά ελεγχόμενη σύνταξη του προϋπολογισμού, εγώ δεν θα δικαιολογώ τις καταβολές φόρου για την υγεία, που με οδηγούν σ’ ένα αναξιοπρεπές σύστημα, που ο ασθενής λογίζεται ως πελάτης και ο γιατρός ως επιστήμονας φας-φουντάς (στην παροχή υπηρεσιών). Η υγεία είναι μια συνολική αντιμετώπιση της ευζωίας μας. Από το τρόφιμο, μέχρι το περιβάλλον που ζούμε. Γι’ αυτό πιέζουμε προς αυτήν την κατεύθυνση ως οικολόγοι.
Η υγεία δεν είναι διαχείριση πόρων, αλλά ολιστική πολιτική, που δυστυχώς για το καθεστώς, είναι ψιλά γράμματα ή άγνωστη λέξη.
Γι αυτό και δεν λιθοβολώ μετά μανίας τους φοροδιαφεύγοντες. Γιατί μπροστά στο μπάχαλο, έχουν κι αυτοί τα δίκια τους.
Με να τους τα πάρω τα χρήματα, με το να γίνω μέρος της λύσης, θ’ αλλάξουν τα πράγματα;
Ορίστε το τρανό παράδειγμα για το χαράτσι των σπιτιών. Αυτοί που τα έχουν χρυσοπληρώσει, μέσα από φορολογήσεις, επισκευαστικές συντηρήσεις, καταβολές στα δημοτικά τέλη, κληρονομικές μεταβιβάσεις κλπ. πληρώνουν τώρα τον μόχθο τους, για να συνεχίσει ο κάθε άρχοντας να παίζει τον ηθικοπλάστη κριτή της κρίσης.
Ας βάλουμε λοιπόν εμπρός τη δική μας ηθική, αυτή που είναι ο αντίποδας της αστικής.
Γιατί οι οικολόγοι, είναι με το μέρος της πίεσης κι όχι με το μέρος της διαχειριστικής δικτατορίας.
Μιχάλης Μιχελής
http://panosz.wordpress.com/
