Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Το λένε και το ξαναλένε οι επαγγελματίες της πολιτικής όταν μαγειρεύουν τις λύσεις που θέλουν να μας σερβίρουν.
Αλλά μετά, με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, προσπαθούν να άρουν τα προφανή δικά τους αδιέξοδα, βάζοντας όλους εμάς στη στενωπό που
αυτοί δημιούργησαν.
Η ΟΠΟΙΑ δύναμη της δημοκρατίας ουσιαστικά πηγάζει από ένα φαινομενικά απλό, αλλά θεμελιακά ουσιώδες ζήτημα: τη δυνατότητα έκφρασης του λαού για αυτά που τον καίνε. Δηλαδή, τελικά, τις εκλογές και τη νομιμοποίηση, μέσα από τις κάλπες, της κάθε κυβέρνησης.
ΑΥΤΑ τα προφανή όμως εδώ δεν ισχύουν! Τι κι αν όλοι καταλάβαμε ότι ο Γ. Παπανδρέου, με την απόφασή του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, ήθελε μεν να αποφύγει το πικρό ποτήρι της κάλπης, αλλά, πρακτικά, ομολογούσε την απονομιμοποίηση της κυβέρνησής του και των αποφάσεών της;
ΤΙ ΚΙ ΑΝ, από τη στιγμή που τον ακύρωσαν οι δανειστές και έκανε γαργάρα το δημοψήφισμα, η προκήρυξη εκλογών ήταν μονόδρομος για την ίδια την ουσία της δημοκρατίας μας;
Το σύστημα των επαγγελματιών της πολιτικής, για να περισωθεί πάνω στα αποκαΐδια μας, έβαλε και τον έτερο του δικομματισμού στο κάδρο.
ΚΑΙ ο Σαμαράς, άλλος κι αυτός -τραβάτε με κι ας κλαίω, που λέει και ο λαός-, όχι μόνο μπήκε στο καλάθι, ξεχνώντας ό,τι παρίστανε πως πιστεύει για αναδιαπραγμάτευση και τροποποιήσεις των συμφωνιών, αλλά δέχεται προθυμότατα να του ρίχνουν από πάνω και όλα τα άπλυτα.
Γι' αυτόν άρκεσε ο τρόπος που (δεν) διαχειρίστηκε μια κρίση για να πείσει -προκαταβολικά- τους περισσότερους για τα όριά του.
ΑΥΤΕΣ οι «λύσεις» όμως μπορεί να είναι αρεστές στις Βρυξέλλες, στο ΔΝΤ ή στους τραπεζίτες, αλλά για το σύστημα δεν είναι τίποτε περισσότερο από μικρή πίστωση χρόνου.
Κολύμπι με... μια σαμπρέλα που όπου να 'ναι κλατάρει!
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ τους το περιέγραψε με γλαφυρότητα πριν από λίγες ημέρες, στη Βουλή, ο Βενιζέλος, λέγοντας ότι από τις εκλογές θα προκύψει «μια άλλη κυβέρνηση που δεν ξέρουμε ποια είναι»! Και επειδή δεν... γνωρίζουν το αποτέλεσμα, αποφάσισαν να «μεταθέσουν» τις κάλπες και το πρόβλημα.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ τους όμως δεν μετατίθεται, καθώς τα «αχ» του κόσμου γενικεύονται και γίνονται πιο ηχηρά. Και η ιλαροτραγωδία των τελευταίων ημερών κάνει τα πράγματα χειρότερα γι' αυτούς.
ΟΙ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΕΣ δονήσεις έχουν γίνει ήδη αισθητές. Γι' αυτό, άλλωστε, η Μέρκελ έτρεξε να «σβήσει» το δημοψήφισμα πριν το «όχι» τούς κάψει.
Και μπορεί οι επαγγελματίες της πολιτικής, εντός και εκτός της χώρας, να νομίζουν ότι ρύθμισαν τα πάντα και να ισχυρίζονται ότι «η σεισμική ακολουθία εξελίσσεται ομαλά», αλλά, όπως γίνεται συχνά και με τους... σεισμολόγους, δεν αργεί η μέρα που θα διαψευστούν.
ΚΑΙ ΜΕ τέτοιους προσεισμούς, όταν έρθει η κύρια δόνηση, πολλά από αυτά που θεωρούν δεδομένα θα κουνηθούν συθέμελα.
http://kalyterotera.blogspot.com/
