Του Κυριάκου Κυριακόπουλου
Είναι ντροπή στο ηρώο του αίσχους ο κατάλογος των δολοφονημένων να έχει ξεπεράσει ήδη τις 3.500, και την ίδια στιγμή ούτε ένας φονιάς να μην έχει οδηγηθεί σε δίκη και σε τιμωρία παραδειγματική, γι αυτό το μαζικό έγκλημα…
Είναι ντροπή ρε ξεφτιλισμένοι…
Είναι ντροπή μια...
συμμορία προσκυνημένων που δήλωσε όρκο πίστης, αιώνιας αφοσίωσης και υποταγής στα προστάγματα της κατοχής, να συμπεριφέρεται ως κοινός διαρρήκτης που εισβάλει στα σπίτια των πολιτών, αρπάζει ότι βρει και στο τέλος παραδίδει και τα ίδια τα σπίτια ως λάφυρο ξεπεσμού και ταπείνωσης στο κατοχικό σουλτανάτο…
Είναι ντροπή ρε ξεφτιλισμένοι…
Είναι ντροπή ο ελεεινός πρωτομάστορας του Καστελόριζου, αυτός ο αδίστακτος εφιάλτης που πρόδωσε τη χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, και αντί να συλληφθεί και να εκτελεστεί παραδειγματικά ως ελάχιστη απόδοση δικαιοσύνης απέναντι σ αυτό το λαό που ταπείνωσε, αυτός να συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος και να εισπράττει με πρόσχημα τις «διαλέξεις» του το ακριβοπληρωμένο τίμημα της εθνικής προδοσίας…
Είναι ντροπή ρε ξεφτιλισμένοι…
Είναι ντροπή και προσβολή ανεπίτρεπτη, αλλά και η πλέον άθλια ασέλγεια μπροστά στα βλέμματα παιδιών με συμπτώματα ασιτίας, να επιμένουν τα δουλικά ΜΜΕ να βγάζουν στα παράθυρα του αίσχους, πολιτικές καρικατούρες των Αδωνιδών και λοιπών πολιτικών σαλταδόρων που τολμούν να ειρωνεύονται και να απαξιώνουν με τρόπο προκλητικό το δράμα ενός ολόκληρου λαού, προφασιζόμενοι πως «σώζουν» μια πατρίδα που παραδίδουν καθημερινά και το τελευταίο ίχνος της εθνικής της αξιοπρέπειας ως φόρο υποτέλειας στο κατοχικό σουλτανάτο…
Είναι ντροπή ρε ξεφτιλισμένοι…
Ντροπή και πρόκληση μαζί να υποκρίνεστε όλοι εσείς που πρόθυμα σκύψατε το κεφάλι υπογράφοντας δηλώσεις ταπείνωσης, να επιχειρείτε σήμερα να πείσετε την κοινωνία των δυστυχισμένων – αν και προκλητικά αφελών συμπολιτών μας – πως μπορείτε εσείς να σηκώσετε ψηλά τη σημαία της περηφάνιας μιας πατρίδας που βγάλατε στο σφυρί, από την αξιοπρέπειά της μέχρι και τις βέρες των πολιτών της…
Είναι όμως ντροπή και για σένα ρε ξεφτιλισμένη κοινωνία…
Να σου έχουν τσακίσει την ελπίδα…
Να σου έχουν ταπεινώσει τη οικογένεια και την προσωπικότητα…
Να σε παρατάνε γυμνή, ξεβράκωτη από περηφάνια και αξιοπρέπεια στα παγωμένα σπίτια σου και στους παγωμένους δρόμους…
Να σε ταπεινώνουν μπροστά στ αθώα βλέμματα των πεινασμένων σου παιδιών…
Να έχουν το θράσος να βιάζουν ακόμη και την οργή σου αναγκάζοντάς σε να τη στέψεις όχι απέναντι σε κείνους που σε ατίμασαν, αλλά απέναντι στο γείτονά σου που τολμά να σηκώσει κεφάλι υπερηφάνειας για να διεκδικήσει τα δικά σου δίκια και τη δική σου αξιοπρέπεια…
Είναι ντροπή και για σένα ρε ξεφτιλισμένη κοινωνία…
Που αντί να τολμήσεις να σταθείς όρθια απέναντι σ όλους αυτούς που δε δίστασαν να σε ταπεινώσουν, εσύ συνεχίζεις σκυφτή… φοβισμένη… και ανήμπορη… να επιλέγεις το «καταλληλότερο» ανδρείκελο για να σε καταδυναστεύει.
Είναι ντροπή για την εκκλησία που δε σε ενέπνευσε να ξεσηκωθείς και να εκδικηθείς τους προσκυνημένους εφιάλτες…
Ντροπή για την ακαδημαϊκή κοινότητα που δεν τόλμησε ν σηκώσει ψηλά τη σημαία των αξιών σου και να σε καλέσει σε καθολική αφύπνιση…
Ντροπή ακόμη και για κείνους που φιλοδοξούν να πολιτογραφούνται ηγέτες σου, ενώ το μόνο για το οποίο είναι τελικά ικανοί, είναι να αρκεστούν στο ρόλο του παρατηρητή της οργής σου…
Είναι ντροπή για σένα ρε ξεφτιλισμένη κοινωνία…
Να περιμένεις από τους Νενέκους που κατέβασαν τα σώβρακα ακόμη και στους εντεταλμένους υπαλλήλους της κατοχής, να σηκώσουν ψηλά τη σημαία της πατρίδας σου και της αξιοπρέπειάς σου.
Πόσο ακόμη θα πρέπει να σε ταπεινώσουν για να πεις «ως εδώ»;
Πόσοι ακόμη θα πρέπει να σε προδώσουν για να αποφασίσεις πως η μοίρα σου δεν μπορεί πλέον να είναι υποθηκευμένη στα πολιτικά εκτροφεία του δωσιλογισμού και της εθνικής προδοσίας;
Για πόσο ακόμη θα πρέπει να σε σέρνουν στο βούρκο της απόλυτης ταπείνωσης για να συνειδητοποιήσεις πως τα παιδιά σου δικαιούνται να είναι περήφανα για έναν περήφανο γονιό, και ότι δεν είναι υποχρεωμένα να βλέπουν στη θέση του γονιού τους ένα ταπεινωμένο ερπετό να σέρνεται στη λάσπη των προσκυνημένων;
Τι άλλο σου έμεινε πια που φοβάσαι να μη το χάσεις για να ξεσηκωθείς;
Ποια γαμημένη ελπίδα έχεις εναποθέσει στους αδίστακτους υποκριτές που κάθε φορά που μιλούν για «σωτηρία» της πατρίδας, αυτό που επιχειρούν είναι να συγκαλύψουν πίσω από έναν τσαλακωμένο φερετζέ μια ακόμη κορυφαία εθνική προδοσία.
Τόλμα να δεις τι είχες…
Ξύπνα να δεις που σε κατάντησαν…
Κι αν βρεις το κουράγιο συνέχισε να κοιμάσαι ήσυχη για το μέλλον που σου επιφυλάσσουν οι Εφιάλτες.
Με την ανοχή σου ξεφτιλισμένη κοινωνία, γράφεις σελίδες ντροπής από κοινού με τους προσκυνημένους «καταλληλότερους» και μη.
Εκείνοι σκαρώνουν τις επικεφαλίδες με το ραγιαδισμό τους, κι εσύ γεμίζεις τις σελίδες με το αίμα σου και τα ονειρα των παιδιών σου…
http://24gr.blogspot.com
