Με τη συσσωρευμένη ύφεση των τελευταίων δυο ετών να αγγίζει το 9% (11% αν συνυπολογιστούν και τα στοιχεία για το 2009) και την ανεργία να πλησιάζει σε όρια που θυμίζουν την εποχή της αστυφιλίας και του μεγάλου μεταναστευτικού κύματος στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, η κύρια απορία όλων είναι το που μπορεί να καθοριστεί ο «πάτος» σε αυτή την εξέλιξη. Το 2012 που είχε αρχικά καθοριστεί ως χρονιά ορόσημο για την ανάπτυξη και την επιστροφή της χώρας στις αγορές (αυτό μετατέθηκε ήδη για το 2014!), μοιάζει νομοτελειακό ότι θα καταλήξει επίσης υφεσιακή (0,5 με 1%), όπως εγκαίρως είχαμε επισημάνει, και με την ανεργία σε πρωτοφανή επίπεδα που μπορεί να αγγίξουν, με τα επίσημα στοιχεία, και το 20%!Η κυβέρνηση έπραξε εξαρχής τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που είχε ανάγκη ο τόπος για να ανακάμψει είτε περιοριζόμενη σε μεγαλεπήβολες απραγματοποίητες ανακοινώσεις είτε μεταθέτοντας συνεχώς τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για το απώτερο μέλλον.
- Υπερφορολόγησε όλους τους κομβικούς τομείς της οικονομίας (οικοδομή, ναυτιλία, τουρισμό) οδηγώντας τους σε μαρασμό και τρέποντας μαζικά τα επενδυτικά κεφάλαια σε «άσπονδους» γειτονικούς ανταγωνιστές.
- Υπερφορολόγησε την κατανάλωση χωρίς ταυτόχρονα να ελέγξει στο ελάχιστο τις παθογένειες της κάθετης παραγωγικής διαδικασίες (καρτέλ, μεσάζοντες) κατορθώνοντας ταυτόχρονα να διατηρήσει και τις τιμές υψηλότερα του αναμενόμενου και να περιορίσει υπερβολικά την κατανάλωση.
- Προχώρησε σε οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων στερώντας την αγορά από κρίσιμους πόρους των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων που κατευθύνονται κυρίως στην κατανάλωση.
- Καθυστέρησε τη βελτίωση του αναπτυξιακού περιβάλλοντος παύοντας προγράμματα που «έτρεχαν» ήδη από την κυβέρνηση της ΝΔ, φέρνοντας ετεροχρονισμένα έναν αναπτυξιακό νόμο που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες τις αγοράς, αναβάλλοντας νομοθετικές και φορολογικές επεμβάσεις για προσέλκυση επενδύσεων, διατηρώντας χαμηλή απορροφητικότητα κοινοτικών κονδυλίων (ΕΣΠΑ), διευρύνοντας τις οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες.
Ο «πάτος» της ύφεσης (και της ανεργίας που συνεπάγεται) αν συνυπολογιστεί κι η επόμενη σχετικά ουδέτερη χρονιά θα έχει υπερβεί τους αρχικούς υπολογισμούς κατά περίπου 5%! Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν αρχίσουν νωχελικά να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ουσιαστικής ανάπτυξης από το 2013, ενώ αρχικά η επαναφορά σε προ κρίσης επίπεδα ΑΕΠ (2008) θα μπορούσε θεωρητικά να επιτευχθεί σε μια τριετία (με μια μέση ανάπτυξη του 2%), τώρα θα χρειαστούν τουλάχιστον 2-3 περαιτέρω χρόνια σπρώχνοντας την επίτευξη του στόχου εγγύτερα προς το τέλος της δεκαετίας, με ότι αυτό συνεπάγεται και για τα αντίστοιχα επίπεδα της ανεργίας!!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
Οικονομολόγος - Ψυχολόγος
