Από Τα Νέα
Του Ι.Κ. Πρετεντέρη
Όλοι προεξοφλούν πλέον ότι η ύφεση θα υπερβεί το 5%. Οι άνεργοι έφτασαν τις 850.000. Το έλλειμμα εξελίσσεται χειρότερα από ό,τι το 2010 (πάει για πλέον του 11%!) και τα έσοδα βυθίζονται, τεκμήριο μιας οικονομίας που κυριολεκτικά έχει εξοντωθεί…
Έφυγα για διακοπές με πανηγυρισμούς για τη «λύση» που δόθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου. Και επιστρέφω με τις οιμωγές για μια κατάσταση που επιδεινώθηκε δραματικά και για μια λύση που εξανεμίστηκε πιο γρήγορα κι από τα θυμιατά του Δεκαπενταύγουστου.
Όσοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν, εκτέθηκαν άλλη μία φορά. Αλλά δεν με απασχολεί η αφεντιά τους, οι πανηγυρτζήδες είναι πάντα για τα πανηγύρια.
Με απασχολεί το ωμό, σκληρό αλλά αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι το περίφημο «σχέδιο διάσωσης» της χώρας εξέπνευσε. Και εξέπνευσε επειδή απέτυχε.
Έπεσαν (πάλι) έξω στις προβλέψεις για την ύφεση; Δεν προχώρησαν οι αλλαγές; Δεν βοηθούν οι διοικητικοί μηχανισμοί; Είναι ανίκανοι οι υπουργοί; Αντιδρά παράλογα η κοινωνία; Όλα αυτά αποτελούν μέρος μιας συζήτησης, που αναμφισβήτητα θα γίνει τη στιγμή της απόδοσης ευθυνών.
Η ουσία όμως βρίσκεται στη διαπίστωση ότι πέσαμε έξω. Χωρίς καμία ορατή προοπτική ανάταξης. Πέρυσι τέτοιες μέρες μιλούσα εδώ για μαύρο χειμώνα, τώρα δεν ξέρω τι χρώμα να... επιστρατεύσω.
Μόνο που δεν πέσαμε έξω τυχαία ούτε από σύμπτωση. Η χώρα βουλιάζει επειδή εφάρμοσε μια πολιτική που όχι μόνο πόνεσε, αλλά και απέτυχε. Μια πολιτική που οδήγησε την οικονομία σε διάλυση και την κοινωνία σε έκρηξη. Και για την οποία ουδείς πλέον δικαιούται να συντηρεί την παραμικρή αυταπάτη.
Μια πολιτική, όμως, που δεν έπεσε από τον Άρη. Που έχει εμπνευστές, εκτελεστές και οπαδούς. Που υποστηρίχτηκε ως αναπόφευκτη και χειροκροτήθηκε ως αναγκαία. Που παρουσιάστηκε ως το μαγικό φίλτρο για όλες τις διαχρονικές νόσους του Ελληνισμού.
Μια δογματική συνταγή «αποπληθωρισμού», η οποία επιβλήθηκε από την τρόικα για να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση στο όνομα της σωτηρίας της χώρας. Και η οποία δεν ξέρω αν την έσωσε, αλλά σίγουρα την εξόντωσε.
Η ευθύνη όλων τους είναι κορυφαία και απαράγραπτη. Μας έσπρωξαν σε έναν μονόδρομο που βαδίζει από ναυάγιο σε ναυάγιο. Και σε έναν κυκεώνα ασυνάρτητων μέτρων που στραγγαλίζουν χωρίς να αποδίδουν.
Μετέτρεψαν μια χώρα με προβλήματα σε μια χώρα με πρόβλημα.
Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Εδώ που φτάσαμε, λύση δεν υπάρχει. Ή θα αλλάξει η πολιτική. Ή θα καταρρεύσει η χώρα.
Κάτι που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, ότι η αλλαγή πολιτικής είναι ο μοναδικός άμεσος και επείγων στόχος της κυβέρνησης. Αυτής ή κάποιας άλλης.
Όσο υπάρχει ακόμη ζωή στον τόπο που λέγεται Ελλάδα.
