Δικηγόρος Αθηνών
Οι κατέχοντες οργανική θέση, με σύμβαση δημοσίου δικαίου υπάλληλοι, είναι... μόνιμοι στις θέσεις που κατέχουν εφόσον αυτές υφίστανται . Ο θεσμός της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων
είναι κατοχυρωμένος σε διάφορα έννομες τάξεις.
Ο κοινός νομοθέτης , δύναται να προβαίνει σε αναδιοργάνωση της Διοικήσεως , να ιδρύει και να καταργεί οργανικές θέσεις ή και να τροποποιεί τις αρμοδιότητες αυτών,επικαλούμενος το δημόσιο συμφέρον. Το δημόσιο συμφέρον έτσι όπως το έχει προσδιορίσει η πολιτική εξουσία,είναι συνυφασμένο με την δημοσιονομική εξυγίανση.
Το άρθρο 103 του Συντάγματος ορίζει στην παράγραφο 4 τα εξής: «Οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Αυτοί εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με τους όρους του νόμου και, εκτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Κατά των αποφάσεων των συμβουλίων αυτών επιτρέπεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως νόμος ορίζει». Δηλαδή, ο δημόσιος υπάλληλος είναι μόνιμος, εφόσον η θέση για την οποία διορίστηκε εξακολουθεί να υπάρχει.Εάν καταργηθεί η θέση,πάυει και η οποιαδήποτε σύμβαση εργασίας μαζί του.
Τη μονιμότητα θεσμοθέτησε με νόμο για πρώτη φορά ο Χαρίλαος Τρικούπης στη πρωθυπουργική του θητεία, κατά τα έτη 1882-1886. Προηγουμένως με κάθε κυβερνητική αλλαγή άλλαζαν, κατά κανόνα, και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η μονιμότητα αυτή των δημοσίων υπαλλήλων το 1911 καθιερώθηκε και συνταγματικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος,διότιαπό τη σταθεροποίηση της απασχόλησης του υπαλληλικού δυναμικού, αναμενόταν η αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους και έτσι θα συγκροτούνταν ένα ακομμάτιστο κράτος δικαίου. Ο Ελ. Βενιζέλος στην εισήγησή του για τη συνταγματική αναθεώρηση πρόβαλε μόνο ένα επιχείρημα υπέρ της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων: «Είναι το ριζικώτερον πλήγμα κατά της συναλλαγής».Από τότε δε μέχρι και σήμερα η μονιμότητα, με την ανωτέρω αναφερόμενη έννοια, εξακολουθεί να προστατεύεται συνταγματικά και απλός νόμος δεν μπορεί να την καταργήσει.
Οι βασικές κατηγορίες στις οποίες επιτρέπεται απόλυση δημοσίου υπαλλήλου,είναι οι εξής :
1.Στην πρώτη ανήκουν όσοι, διορίστηκαν παράνομα. Ορίζεται ότι όσοι δεν διορίστηκαν νόμιμα, θα πρέπει να ανακληθεί ο διορισμός τους, εντός 2 ετών.
Η διετία δεν ισχύει, για όσους προκάλεσαν δολίως ή υποβοήθησαν την παρανομία (π.χ με πλαστά δικαιολογητικά,πλαστά πτυχία, πλαστές άδειες άσκησης επαγγέλματος) ή δεν είναι έλληνες πολίτες ή έχουν καταδικαστεί ή παραπεμφθεί αμετάκλητα για συγκεκριμέναπλημμελήματα ή κακουργήματα ή είχαν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα, λόγω ποινικής καταδίκης. Επομένως, η ανάκληση του διορισμού των ανωτέρω, μπορεί να γίνει οποτεδήποτε.Η ακυρότητα του διορισμού τους,δεν θεραπέυεται(θεωρείται άκυρη πρόσληψη).
2.Στη δεύτερη κατηγορία, ανήκουν όσοι απολύονται, λόγω σοβαρού πειθαρχικού παραπτώματος(ποινή οριστικής πάυσης).
Οριστική παύση-απόλυση, επιβάλλεται μόνο για τα εξής παραπτώματα :
-πράξεις του υπαλλήλου, που εκδηλώνουν άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην πατρίδα και τη δημοκρατία.
-παράβαση καθήκοντος, κατά τον ποινικό κώδικα ή άλλους Νόμους
-αποδοχή ανταλλάγματος ή άλλης εύνοιας από υπάλληλο, για το χειρισμό υπόθεσης, στα πλαίσια των καθηκόντων του,
-χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπής ή ανάξια συμπεριφορά, εντός ή και εκτός υπηρεσίας, από υπάλληλο,
-παραβίαση απορρήτων της υπηρεσίας
-εξαιρετικώς σοβαρή απείθεια
-εμμονή σε άρνηση προσέλευσης σε υγιειονομική επιτροπή,
-συμμετοχή άμεσα ή έμμεσα σε δημοπρασία από αρχή ή επιτροπή, στην οποία μετέχει και ο ίδιος ο υπάλληλος και
-αδικαιολόγητη απουσία από την υπηρεσία, για πάνω από 22 ημέρες συνεχώς ή πάνω από 30 μέρες, σε διάστημα ενός έτους.
-Εάν είναι υπότροπος και είχε τιμωρηθεί ξανά για το ίδιο αδίκημα.
3.Εάν καταργηθεί η θέση εργασίας ή ο οργανισμός,τότε λύεται αυτομάτως και η σύμβαση εργασίας.
4.Εάν ιδιωτικοποιηθεί δημόσια επιχείρηση,τότε λύονται οι συμβάσεις εργασίας,διότι δεν υφίσταται ο αρχικός εργοδότης(δημόσιο),με τον οποίο είχε υπογραφεί η σύμβαση εργασίας.
5.Τέλος,εάν καταργηθεί η ειδικότητα υπαλλήλου,που δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.
Οι κατέχοντες οργανική θέση, με σύμβαση δημοσίου δικαίου υπάλληλοι, είναι... μόνιμοι στις θέσεις που κατέχουν εφόσον αυτές υφίστανται . Ο θεσμός της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων
είναι κατοχυρωμένος σε διάφορα έννομες τάξεις.
Ο κοινός νομοθέτης , δύναται να προβαίνει σε αναδιοργάνωση της Διοικήσεως , να ιδρύει και να καταργεί οργανικές θέσεις ή και να τροποποιεί τις αρμοδιότητες αυτών,επικαλούμενος το δημόσιο συμφέρον. Το δημόσιο συμφέρον έτσι όπως το έχει προσδιορίσει η πολιτική εξουσία,είναι συνυφασμένο με την δημοσιονομική εξυγίανση.
Το άρθρο 103 του Συντάγματος ορίζει στην παράγραφο 4 τα εξής: «Οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Αυτοί εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με τους όρους του νόμου και, εκτός από τις περιπτώσεις που αποχωρούν λόγω ορίου ηλικίας ή παύονται με δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να μετατεθούν χωρίς γνωμοδότηση ούτε να υποβιβαστούν ή να παυθούν χωρίς απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, που αποτελείται τουλάχιστον κατά τα δύο τρίτα από μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους. Κατά των αποφάσεων των συμβουλίων αυτών επιτρέπεται προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως νόμος ορίζει». Δηλαδή, ο δημόσιος υπάλληλος είναι μόνιμος, εφόσον η θέση για την οποία διορίστηκε εξακολουθεί να υπάρχει.Εάν καταργηθεί η θέση,πάυει και η οποιαδήποτε σύμβαση εργασίας μαζί του.
Τη μονιμότητα θεσμοθέτησε με νόμο για πρώτη φορά ο Χαρίλαος Τρικούπης στη πρωθυπουργική του θητεία, κατά τα έτη 1882-1886. Προηγουμένως με κάθε κυβερνητική αλλαγή άλλαζαν, κατά κανόνα, και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Η μονιμότητα αυτή των δημοσίων υπαλλήλων το 1911 καθιερώθηκε και συνταγματικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος,διότιαπό τη σταθεροποίηση της απασχόλησης του υπαλληλικού δυναμικού, αναμενόταν η αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους και έτσι θα συγκροτούνταν ένα ακομμάτιστο κράτος δικαίου. Ο Ελ. Βενιζέλος στην εισήγησή του για τη συνταγματική αναθεώρηση πρόβαλε μόνο ένα επιχείρημα υπέρ της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων: «Είναι το ριζικώτερον πλήγμα κατά της συναλλαγής».Από τότε δε μέχρι και σήμερα η μονιμότητα, με την ανωτέρω αναφερόμενη έννοια, εξακολουθεί να προστατεύεται συνταγματικά και απλός νόμος δεν μπορεί να την καταργήσει.
Οι βασικές κατηγορίες στις οποίες επιτρέπεται απόλυση δημοσίου υπαλλήλου,είναι οι εξής :
1.Στην πρώτη ανήκουν όσοι, διορίστηκαν παράνομα. Ορίζεται ότι όσοι δεν διορίστηκαν νόμιμα, θα πρέπει να ανακληθεί ο διορισμός τους, εντός 2 ετών.
Η διετία δεν ισχύει, για όσους προκάλεσαν δολίως ή υποβοήθησαν την παρανομία (π.χ με πλαστά δικαιολογητικά,πλαστά πτυχία, πλαστές άδειες άσκησης επαγγέλματος) ή δεν είναι έλληνες πολίτες ή έχουν καταδικαστεί ή παραπεμφθεί αμετάκλητα για συγκεκριμέναπλημμελήματα ή κακουργήματα ή είχαν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα, λόγω ποινικής καταδίκης. Επομένως, η ανάκληση του διορισμού των ανωτέρω, μπορεί να γίνει οποτεδήποτε.Η ακυρότητα του διορισμού τους,δεν θεραπέυεται(θεωρείται άκυρη πρόσληψη).
2.Στη δεύτερη κατηγορία, ανήκουν όσοι απολύονται, λόγω σοβαρού πειθαρχικού παραπτώματος(ποινή οριστικής πάυσης).
Οριστική παύση-απόλυση, επιβάλλεται μόνο για τα εξής παραπτώματα :
-πράξεις του υπαλλήλου, που εκδηλώνουν άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην πατρίδα και τη δημοκρατία.
-παράβαση καθήκοντος, κατά τον ποινικό κώδικα ή άλλους Νόμους
-αποδοχή ανταλλάγματος ή άλλης εύνοιας από υπάλληλο, για το χειρισμό υπόθεσης, στα πλαίσια των καθηκόντων του,
-χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπής ή ανάξια συμπεριφορά, εντός ή και εκτός υπηρεσίας, από υπάλληλο,
-παραβίαση απορρήτων της υπηρεσίας
-εξαιρετικώς σοβαρή απείθεια
-εμμονή σε άρνηση προσέλευσης σε υγιειονομική επιτροπή,
-συμμετοχή άμεσα ή έμμεσα σε δημοπρασία από αρχή ή επιτροπή, στην οποία μετέχει και ο ίδιος ο υπάλληλος και
-αδικαιολόγητη απουσία από την υπηρεσία, για πάνω από 22 ημέρες συνεχώς ή πάνω από 30 μέρες, σε διάστημα ενός έτους.
-Εάν είναι υπότροπος και είχε τιμωρηθεί ξανά για το ίδιο αδίκημα.
3.Εάν καταργηθεί η θέση εργασίας ή ο οργανισμός,τότε λύεται αυτομάτως και η σύμβαση εργασίας.
4.Εάν ιδιωτικοποιηθεί δημόσια επιχείρηση,τότε λύονται οι συμβάσεις εργασίας,διότι δεν υφίσταται ο αρχικός εργοδότης(δημόσιο),με τον οποίο είχε υπογραφεί η σύμβαση εργασίας.
5.Τέλος,εάν καταργηθεί η ειδικότητα υπαλλήλου,που δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/
