Με τρεις «συμφωνίες», χαρακτηριστικές της ανικανότητάς τους, και σε δύο τρίωρες κουβεντούλες «καφενείου» έκλεισε η νέα πολιτική συμπαιγνία. Θα κρατήσουμε όσο κράτος μπορούμε. Θα δουλεύουμε τους «κουτόφραγκους» δανειστές. Θα τα παίρνουμε μόνο από τους «αιχμάλωτους χαχόλους» μισθωτούς - συνταξιούχους και τους «ιθαγενείς» φορολογούμενους.
Αυτή είναι η ουσία των δύο κύκλων της πολιτικής συμπαιγνίας, κυβέρνησης και κομμάτων, που την παρουσίασαν ως κίνηση για πολιτική συναίνεση. Η απουσία του ΚΚΕ στην πρώτη κουβεντούλα και η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στη δεύτερη δεν αφαίρεσε τίποτε από τη συμπαιγνία.
Άλλωστε πως είναι δυνατόν σε «Αφρικανοβαλκανική χώρα» που ο ένας ζει τρώγοντας τον άλλο να μιλάμε για συναίνεση...
Βαφτίζοντας λοιπόν το κρέας ψάρι... μίλησαν για συναίνεση και έστησαν την πολιτική συμπαιγνία επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η χώρα μας εκτός από οικονομικά ανυπόληπτη είναι και πολιτικά αναξιόπιστη.
Το επιβεβαίωσε μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός αφού μία ημέρα μετά (μιλώντας στον ΣΕΒ) παρουσίαζε στοιχεία σύγκλισης με την Νέα Δημοκρατία όταν το πρωί της ίδιας ημέρας (στον ίδιο χώρο) ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέλυε τις μεγάλες διαφορές του από την κυβέρνηση!!!
Ήταν συνεπώς επόμενο να αποκαλυφθεί από μόνη της η πολιτική συμπαιγνία με το ίδιο το πρόγραμμα της κυβέρνησης και τις τοποθετήσεις των αρχηγών των κομμάτων που μετείχαν στο κακόγουστο θέατρο των δύο πράξεων.
Τα πράγματα είναι τραγικότατα απλά.
Οι δανειστές μας (δείχνοντας τα δόντια τους με τον πλέον άγριο τρόπο μετά το δούλεμα από το 2009 μέχρι σήμερα) θα δώσουν «φως» μόνο αν δουν εφαρμογή (όχι μόνο παρουσίαση) προγράμματος που θα φέρει τα μεγάλα ποσά και όχι τα λίγα και εύκολα από νέο χαράτσι στους μισθούς και τις συντάξεις. Σημειώστε το «Ο χρόνος τελειώνει...» του κ. Ολι Ρεν.
Και επειδή στις Βρυξέλλες γνωρίζουν τι θα συμβεί με τον νέο ΦΠΑ και τις άλλες φορολογήσεις προϊόντων και επιχειρήσεων υποδεικνύουν τρεις και μόνο κινήσεις.
-Πωλήσεις κρατικών επιχειρήσεων και ακίνητης περιουσίας.
-Διάλυση κρατικών Οργανισμών.
-Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και μεγάλο ψαλίδι στον κρατικό τομέα.
Όλα τα άλλα και τα διαπραγματεύονται και τα θεωρούν μόνο λογιστικές τακτοποιήσεις που δεν τους καθησυχάζουν.
Και εδώ είναι που θα γίνει το μεγάλο πανηγύρι που θα καταλήξει στην στάση πληρωμών του δημοσίου. Γιατί ο κ. Γ. Παπανδρέου έχει φτιάξει μια «μαγική εικόνα» στις αποκρατικοποιήσεις που δεν πείθει όχι μόνο τους δανειστές αλλά ούτε την Τρόικα. Προτάσσει τον ΟΤΕ (που έπρεπε ήδη να αποκρατικοποιηθεί πλήρως σύμφωνα με τη σύμβαση που έχει), τον ΟΛΠ που είναι δεδομένη από χρόνια η συμφωνία, το ΤΤ που έτσι και αλλιώς προσφέρεται άμεσα και εύκολα και την ΛΑΡΚΟ που είναι απλώς θέμα αγοραστή.
Παίζει όμως «σοσιαλιστικά» με ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, τα άλλα λιμάνια και την μεγάλη ακίνητη περιουσία, αφήνοντα τα πράγματα σκοπίμως θολά για να «μετρήσει» τις αντιδράσεις των δανειστών αλλά και της Ν.Δ.
Μέχρι τότε θα χαϊδεύει τα αυτιά των Φωτόπουλων, και των άλλων Πασόκων που στέλνουν απειλητικά μηνύματα ακόμη και μέσα στην Βουλή.
Ο κ. Α. Σαμαράς λέει ναι στην αποκρατικοποίηση αλλά... υπό προϋποθέσεις και με μελέτη. Διαφωνεί δε και με τις απολύσεις που σημαίνει αντίθεση προς τη διάλυση των ΔΕΚΟ. Είναι συνεπώς κόντρα στις υποδείξεις των δανειστών.
Ο κ. Καρατζαφέρης συμφωνεί με τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά όχι με την ενέργεια και τις άλλες μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις...
Τα ίδια και ο κ. Κουβέλης ο οποίος τις βλέπει μεν... αλλά μόνο αν αποδειχθεί ότι οι κρατικές επιχειρήσεις δεν είναι βιώσιμες.
Το ότι είναι βιώσιμες μόνο με τα λεφτά των φορολογουμένων και των «αιχμαλώτων» καταναλωτών των κρατικών μονοπωλίων δεν το συζητάει κανείς.
Η κ. Ντ. Μπακογιάννη προτείνει ιδέες που δεν γίνονται.
Τα αριστερά κόμματα έχουν θέσεις μόνο για κρατικοποίηση.
Όλα αυτά βεβαίως δεν εκπλήσσουν τους δανειστές. Δεν αντιδρούν όμως γιατί έχουν ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια τους. Τις δόσεις του δανείου και το νέο δάνειο. Θα το κρατούν δε μέχρι να αποφασιστεί η τύχη της Ελλάδας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Με δεδομένο λοιπόν ότι άλλα χρήματα εκτός από τις περικοπές μισθών και συντάξεων δεν θα υπάρξουν, θα συνεχίσουν μόνο με φόρους και με την συνέχιση της υφιστάμενης ήδη στάσης πληρωμών (10 δισ. ευρώ σήμερα) στους δικαιούχους ΦΠΑ, επιδότησης εργασίας, εξόφλησης έργων και προμηθειών.
Σε δεύτερη δε φάση η λογική σειρά είναι η μη καταβολή του εφάπαξ. Σε τρίτη η καθυστέρηση επιστροφής φόρων. Και τέλος καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών και συντάξεων του δημοσίου.
Για να αλλάξουν τα πράγματα υπάρχει ένας μόνο δρόμος. Να πληρώσουμε κανονικά τους δανειστές (πράγμα αδύνατον) ή να τους αποστομώσουμε με ένα πραγματικά ριζοσπαστικό και συνεπές μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που θα στοχεύει και σε στοιχεία ανάπτυξης.
Αυτό όμως πριν τις εκλογές που θα γίνουν το 2013 και με προεκλογική περίοδο το 2012 δεν γίνεται.
CAPITAL
